26/9/10

Αγάπη; ή Σύνδεση; Το ένα ακριβό... το άλλο αναγκαίο.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΔΕΟΜΑΣΤΕ;
Μια από τις 6 Βασικές ανθρώπινες ανάγκες επιβίωσης είναι η Αγάπη και η Σύνδεση.
Οι περισσότεροι πάνε για τη Σύνδεση, γιατί η Αγάπη τους φαίνεται δύσκολη.
Κάθε μικρό παιδί, συνδέεται επαρκώς με τους γονείς του ώστε να πάρει την αγάπη, την φροντίδα και την απαραίτητη τροφή και να επιβιώσει, και στη συνέχεια περνάει στην επόμενη φάση ανάπτυξης που είναι χαρακτηριστική από τη φράση… «Μόνος μου!»
Όλοι θα έχετε δει παιδιά περίπου στην ηλικία των 3 ετών που αυτό το «μόνος μου!» το έχουν σαν καραμέλα. Όλα θέλουν να τα κάνουν μόνα τους και αυτό είναι πολύ σημαντικό ώστε να διαπιστώσουν τις ικανότητές τους και τις δυνάμεις τους.
Με τον ίδιο τρόπο υπάρχουν πολλοί ενήλικοι που θέλουν επίσης να τα κάνουν όλα μόνοι τους και πιστεύουν ότι μπορούν. Είναι όμως αλήθεια;
Κανείς δεν είναι μόνος του, ούτε καν ο Ναυαγός Tom Hanks στην ταινία. Ακόμα και εκείνος συνδέθηκε με τα ζώα (Σκοτώνοντάς τα) για να επιβιώσει και έκανε τα πάντα για να φύγει από το νησί, όχι γιατί δεν υπήρχε τροφή και ασφάλεια αλλά γιατί δεν μπορούσε να ζει μόνος του.
Ήθελε να επιστρέψει στην κοπέλα του και στην οικογένειά του.
Κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνος του. Είναι πολλά αυτά που χρειάζεσαι καθημερινά για να τα καταφέρεις.
Από τη στιγμή που ξυπνάμε, από το ξυπνητήρι που κάποιος έφτιαξε για μας, την καφετιέρα, το ψυγείο, την τοστιέρα, τα ρούχα, το αυτοκίνητό μας κοκ. Έχουμε ανάγκη άλλων ανθρώπων για την κάλυψη των αναγκών μας.
Συνδεόμαστε… ή συνεργαζόμαστε με εκείνους που έχουμε κοινούς στόχους, κοινή γλώσσα επικοινωνίας (και δεν εννοώ λεκτικά, αν και αυτό είναι σημαντικό επίσης), κοινές πεποιθήσεις και συνήθειες. Είναι ο τρόπος μας για να αναπτυχθούμε. Καθρεφτιζόμαστε στο φίλο, στο συνεργάτη, στον σύντροφο, στα παιδιά μας, ακόμα και στον μανάβη… και μέσω του καθρεφτίσματος στις αντιδράσεις τους καταλαβαίνουμε τι ήμαστε εμείς σε σχέση με τους άλλους.
Κάπου διάβαζα… νομίζω στο «Συζήτηση με το Θεό» του Neale Donald Walsh, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Θεός μας δημιούργησε για να καταλάβει πόσο τέλειος είναι ο ίδιος… ο Θεός είναι Όλα, οπότε δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον εαυτό του. Δεν ξέρω πόσο αληθεύει, έχει όμως μια λογική βάση.
Συνδεόμαστε λοιπόν για να προχωρήσουμε, να συνεργαστούμε, να φτιάξουμε ομάδα, να αισθανθούμε ασφάλεια και αποδοχή, ακόμα και για να διαφωνήσουμε μετρώντας έτσι τις ικανότητές μας και τις δυνάμεις μας όπως τότε που ήμασταν 3 χρονών.

• Συνδεόμαστε με Συντρόφους για να αναπαραχθεί το είδος. Συνδεόμαστε με Φίλους για να αισθανθούμε ασφαλείς, προστατευμένοι και αποδεκτοί.
• Συνδεόμαστε με Συνεργάτες για να πετύχουμε σημαντικότερα αποτελέσματα στη δουλειά, να βελτιώσουμε τα οικονομικά μας, να εξελιχθούμε, να νοιώσουμε σημαντικοί.
• Συνδεόμαστε με τους γονείς μας για να επιβιώσουμε και να πάρουμε αγάπη.
• Συνδεόμαστε με τα παιδιά μας για να δούμε στα προσωπάκια τους τον καλύτερο, εξελιγμένο εαυτό μας, και να αισθανθούμε ότι δεν θα χαθούμε, θα νικήσουμε το θάνατο έστω και μέσω των παιδιών μας που θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από εμάς.
Συνδεόμαστε λέω… γιατί είναι πιο εύκολο. Η αγάπη είναι δύσκολη.
Μετά τη σύνδεση υπάρχει η αγάπη, η οποία απαιτεί συναισθηματική επένδυση, άρα και ρίσκο να τα χάσεις όλα.
Οι περισσότεροι που γνωρίζω απλά συνδέονται. Φοβούνται να το πάνε παρακάτω. Αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς με την σύνδεση, αλλά όχι με την αγάπη.
Γιατί αν φύγεις, και μ αφήσεις, τι θ’απογίνω; Θα πεθάνω. Αυτός είναι ένας άλλος φόβος που κουβαλάμε από μωρά.
Αποδεχόμαστε κανόνες και «πρέπει» για να ήμαστε ασφαλείς ότι η μαμά δεν θα μας εγκαταλείψει, άρα δεν θα πεθάνουμε.
_________
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
Η σύνδεση καταρχήν ξεκινάει από τους γονείς και το μωρό. Είναι αυτό που τους κάνει να θέλουν να κάνουν μπάνιο το μωρό τους με αγάπη και προσοχή και να το φροντίσουν και να το προστατεύσουν.
Η σύνδεση τους κάνει να σηκώνονται στη μέση της νύχτας για να το ταΐσουν και τους ξυπνάει κάθε φορά που το μωρό κλαίει.
Έβλεπα το πρωί ένα περίεργο ντοκιμαντέρ που ο σύζυγος ήταν ο «κ. μαμά». Έμοιαζε να ξέρει τι να κάνει με το μωρό από την αρχή ενώ η μαμά δεν μπορούσε να τα καταφέρει. Ο μπαμπάς το κράταγε αγκαλιά και εκείνο ηρεμούσε, και έτσι η μαμά τα είχε κάπως χαμένα. Έβλεπες μέρα με τη μέρα τον μπαμπά να συνδέεται με το μωρό περισσότερο και η μαμά να μένει έξω από το παιχνίδι, απελπισμένη και εκνευρισμένη.
Μετά παρουσιάστηκε ένας ψυχίατρος που έλεγε ότι τα παιδιά δεν τα νοιάζει αν η μαμά τους έχει μουστάκι. Τα ενδιαφέρει απλά να συνδεθούν όσο χρειάζεται για να επιβιώσουν.
Όταν έρχεται ένα μωρό, τα ζευγάρια εκεί που ήταν συνδεδεμένα ως διάδα (συνήθως βέβαια γιατί καμιά φορά είναι εξαρχής τριάδα, αυτός, αυτή και η πεθερά)… ξαφνικά γίνονται τρίγωνο (μπαμπάς, μαμά, μωρό). Οι τριγωνικές συνδέσεις χρειάζονται δουλειά για να είναι ισορροπημένες. Δηλαδή, όταν γίνεσαι γονιός, οι ΤΡΕΙΣ απειλούν τους ΔΥΟ.

Οι επιστήμονες μαθαίνουν ακόμα πολλά για τη σύνδεση. Ξέρουν ότι αυτοί οι στενοί δεσμοί μεταξύ παιδιού και γονιών δημιουργούν το πρώτο μοντέλο συμπεριφοράς ως προς τις προσωπικές σχέσεις για το παιδί αργότερα… στην ενηλικίωσή του. Το πόσο κοντά βρίσκονται οι γονείς με το παιδί σε αυτή την περίοδο, καθορίζει και το πόσο κοινωνικό και συνδεδεμένο θα είναι το παιδί αργότερα με φίλους, συντρόφους, ακόμα και με τα δικά του παιδιά…

Γιατί όμως η σύνδεση είναι τόσο σημαντική;
Έρευνες σε νεογέννητα μαμουδάκια με κούκλες ως μαμάδες που ήταν φτιαγμένες από μαλακό ύφασμα και κρατούσαν γάλα για να τα ταΐζουν, εμφάνιζαν ότι τα μαιμουδάκια με τις ψεύτικες μαμάδες αισθάνονταν απελπισία και αποτυχία στο να καταφέρουν να κάνουν βασικά πράγματα.
Άλλα μαμουδάκια που είχαν πραγματικές μητέρες, κοινωνικοποιούνταν καλύτερα και κατάφερναν να κάνουν ότι ήθελαν με επιτυχία.
Το 1935 επί Χίτλερ, είχαν γίνει αντίστοιχα επιστημονικά πειράματα με πραγματικά μωρά. Μία ομάδα μωρών τρέφονταν κανονικά και οι νοσοκόμες τα φρόντιζαν όπως έπρεπε, όμως απαγορευόταν να τα αγγίξουν να τα αγκαλιάσουν ή να τους μιλήσουν. Στην ουσία απαγορευόταν να συνδεθούν με τα μωρά.
Τα μωρά μεγαλώνοντας εμφάνιζαν ασθένειες και νοητική υστέρηση ενώ έως την εφηβεία τους πολλά από αυτά πέθαναν.
Η σύνδεση με άλλους ανθρώπους επηρεάζει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Για να ήμαστε υγιείς, δεν φτάνει να τρεφόμαστε και να ασκούμαστε, αλλά να ήμαστε και σε υγιή επαφή με άλλα άτομα, να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι και να καλύπτουμε τις ανάγκες μας μέσω των άλλων ανθρώπων.
Από τη γέννησή του ο άνθρωπος είναι έτοιμος να συνδεθεί αμέσως, αν και αυτό δεν συμβαίνει απαραίτητα και με τους γονείς, οι οποίοι για να αισθανθούν συναισθηματική σύνδεση ίσως χρειαστούν λίγο περισσότερο χρόνο. Ειδικά εάν έχουν υιοθετήσει το παιδί, ή εάν το παιδί χρειάστηκε να μείνει στη θερμοκοιτίδα για λίγο διάστημα.
Προφανώς εκείνος που έχει ανάγκη κάποιον άλλον για να επιβιώσει, όπως ένα μωρό για παράδειγμα, το πρώτο που χρειάζεται να κάνει είναι να συνδεθεί.

Ο έρωτας και η αγάπη στο μικροσκόπιο των επιστημόνων.

Στην ανάπτυξη δεσμού μεταξύ μητέρας και παιδιού εμπλέκεται η χημική ουσία ωκυτοκίνη ή οξυτοκίνη. Ωκύς σημαίνει Γρήγορος και η ορμόνη αυτή παράγεται αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτή λοιπόν είναι η ορμόνη της αγάπης, η οποία εκκρίνεται γρήγορα ώστε να συνδεθεί η μητέρα με το παιδί και να το φροντίσει.
Αλλά ακόμη και αν αυτό ισχύει για τη μητρική αγάπη, τι συμβαίνει με τον έρωτα; Είναι απλά μία έκκριση ωκυτοκίνης και μερικών άλλων χημικών ουσιών την κατάλληλη στιγμή;
Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι η ωκυτοκίνη συμμετέχει στη δημιουργία δεσίματος μεταξύ αρσενικού και θηλυκού για να κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις. Επιπλέον, αυξάνει την εμπιστοσύνη και την ικανότητα να αναγνωρίζει κάποιος τα συναισθήματα των άλλων και βοηθά στην ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των ανθρώπων.

Ο έρωτας είναι μια χημική διαδικασία που εκρήγνυται στον εγκέφαλο.



ΝΤΟΠΑΜΙΝΗ ΚΑΙ ΩΚΥΤΟΚΙΝΗ

Έρευνες σε ερωτευμένα ζευγάρια έχουν δείξει ότι μετά το πρώτο μαγικό ραντεβού ενεργοποιείται στον εγκέφαλο ένα πολύπλοκο σύστημα, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος παίρνει κοκαΐνη.


"Η ντοπαμίνη παράγεται όταν κάνεις κάτι πολύ ευχάριστο, όπως είναι το sex, τα ναρκωτικά ή όταν τρως σοκολάτα". Χαρακτηρίζεται από ανεξάντλητη ενέργεια, αϋπνία, συναισθήματα ευφορίας, αλλά και νευρικότητας και ταραχής, όταν δεν είσαι μαζί με το έτερον ήμισυ.

Μετά την ξαφνική έκκριση ντοπαμίνης έρχονται στο προσκήνιο οι ορμόνες της αγάπης, η βασοπρεσίνη και η ωκυτοκίνη. Αυτές προκαλούν το συναισθηματικό δέσιμο στα ζευγάρια.
Η ωκυτοκίνη εκκρίνεται σε στιγμές οικειότητας, όταν για παράδειγμα δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια για πολλή ώρα, όταν αγκαλιάζονται ή στη διάρκεια του sex. Παράγεται και από ένα τρυφερό χάδι, ένα γαλλικό φιλί… ή όταν ο σύντροφός σου προσφέρεται να πλύνει εκείνος τα πιάτα γιατί εσύ είσαι κουρασμένη.

Στους άντρες, η αντίστοιχη ορμόνη της ωκυτοκίνης είναι η βασοπρεσίνη, η οποία τους κάνει να συνδέονται συναισθηματικά με τη γυναίκα..
Δεν θα ήταν ωραίο να υπήρχαν ενέσεις ωκυτοκίνης και βασοπρεσίνης που να της κάναμε όταν έχουμε θέμα στη σχέση μας; Ή να υπήρχε το αντίδοτό τους όταν όλα χαλάνε;

Τώρα διάβαζα ότι η απιστία και ο φόβος της δέσμευσης για κάποιους άντρες μπορεί και να προκύψει από μία γενετική διαφοροποίηση σε έναν υποδοχέα βασοπρεσίνης. Δεν παράγουν αρκετή… και δεν συνδέονται συναισθηματικά. Αλλά αυτό είναι μία γενετική ανωμαλία και δεν συμβαίνει παρά σε ελάχιστους φίλους μας…
Οπότε μην πάτε στην κοπέλα σας να της πείτε ότι δεν φταίτε εσείς αλλά η βασοπρεσίνη σας!

Sex
Το sex επίσης κάνει θαύματα στη σύνδεση.


Στα ζευγάρια που είναι ερωτευμένα, και κάνουν καλό και συχνό sex, έχει ως αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό τους σύστημα να λειτουργεί καλύτερα, ενώ οι ορμόνες που εκκρίνονται δηλαδή η ωκυτοκίνη (στις γυναίκες) και η βασοπρεσίνη (στους άντρες) ενεργοποιούν τμήματα του εγκεφάλου που συνδέονται με την ηρεμία και την καταστολή του πόνου.

Τέλος αυτό που χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια ωραία σχέση είναι συνειδητά να το θέλουμε και υποσυνείδητα να μην έχουμε πεποιθήσεις που λένε το αντίθετο.
Γιατί όταν αυτό συμβαίνει, δεν φτάνεις στο στόχο σου με τίποτα, κι αν φτάσεις έχεις πονέσει πριν.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Μπορεί να εγγράψει ή να σβήσει φοβίες και πεποιθήσεις πολύ γρήγορα. Αν όμως υποσυνείδητα δεν το πιστεύεις, αυτή η διαδικασία αργεί πάρα πολύ και περνάς από πόνο.
Ολοι μας συνδεόμαστε ανάλογα με το τι μάθαμε μικροί από τους γονείς μας. Όπως το έκαναν εκείνοι, πανομοιότυπα φερόμαστε και εμείς. Και για κάποιους που τα έχουν αλλάξει όλα είναι πάλι για τον ίδιο λόγο. Είδαν και αναγνώρισαν το πρότυπο των γονιών, το απέρριψαν και τράβηξαν άλλο δρόμο.
Έχετε ακούσει για την εκπαίδευση του ψύλλου;
Μπορεί να πηδήξει 356 φορές το ύψος του. Αν τον κλείσεις όμως σε ένα κουτί με χαμηλότερο ύψος, αυτός θα αρχίσει να πηδάει και θα κοπανάει το κεφάλι του και θα πονάει. Οπότε θα προσαρμόσει τη δυνατότητά του σε χαμηλότερο ύψος.
Αν του κατεβάσεις και πάλι το ύψος του κουτιού, πάλι στην αρχή θα χτυπάει το κεφάλι του και θα πονάει και θα επαναπροσαρμόσει άλλη μια φορά το πόσο ψηλά πηδάει.. ώστε να μην πονάει.
Στο τέλος αν τον βάλεις σε κουτί ύψους 2,5 εκατοστών… θα προσαρμοστεί να πηδάει μόνο σε αυτό το ύψος. Ακόμα κι αν τον βγάλεις από το κουτί και τον αφήσεις ελεύθερο, δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπηδήξει πιο ψηλά, γιατί θυμάται ότι το πιο ψηλά πονάει.
Εσείς; Σε τι προσαρμοστήκατε; Τι πεποιθήσεις έχετε; Σε ποιες περιπτώσεις πιστεύετε ότι θα πονέσετε αν σταθείτε όρθιοι και κάνετε όλα όσα είστε φτιαγμένοι να κάνετε;
Μήπως είστε και εσείς ένας ψύλλος που μάθατε να πηδάτε πολύ λίγο γιατί το ψηλά μπορεί να πονέσει;
Σημαντικό είναι να έχουμε επαφή και σύνδεση πρώτα με τον εαυτό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε, τι μας αρέσει, ποιες είναι οι αξίες μας… και στη συνέχεια μπορούμε να συνδεθούμε καλά και με άλλους.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το Chat που έχουμε στην εκπομπή μας, είναι ένας τρόπος σύνδεσης μεταξύ μας.
Κάποιοι άλλοι που τους λείπει η σύνδεση, τρώνε πολύ και συνδέονται με το φαγητό για να ικανοποιήσουν το κενό.
Το Facebook είχε τόση επιτυχία ως κοινωνική δικτύωση και σύνδεση ηλεκτρονικών φίλων… αποδεικνύοντας πόσο μακριά ήμαστε τελικά ο ένας από τον άλλον. Το FB μας έφερε πιο κοντά… και γι’αυτό οι περισσότεροι παθαίνουν εμμονή με το να ενημερώνονται και να γράφουν στο status τους τα νέα τους.
Η σύνδεση στο χώρο εργασίας επίσης είναι ιδιαίτερα σημαντική για να προοδεύσουμε ή όχι.
Εκείνοι με τους οποίους κάνουμε παρέα συχνά αποτελούν το καλύτερο δείγμα για το πόσο θα προχωρήσουμε στη ζωή μας.

Τελικά, η σύνδεση είναι απαραίτητη και τη βλέπουμε να ξεκινάει από τη σύνδεση δυο συντρόφων οι οποίοι μέσω του σεξ κάνουν μωρό. Το μωρό είναι συνδεδεμένο με τους γονείς. Οι γονείς μεταξύ τους και με την υπόλοιπη οικογένεια και την κοινωνία. Οι κοινωνίες αποτελούνται από άπειρους πυρήνες σύνδεσης και δικτύωσης, όπως το σχολείο, οι εταιρείες, η εκκλησία, οι αθλητικές ομάδες, τα φιλανθρωπικά σωματεία, τα πολιτικά κόμματα, οι γειτονιές, οι πόλεις, τα κράτη μεταξύ τους. Η γη συνδέεται με την πορεία του ήλιου και το φεγγάρι με τη γη και όλα αυτά είναι κομμάτι ενός μεγάλου συστήματος που λέγεται γαλαξίας και είναι συνδεδεμένο κομμάτι του σύμπαντος.
Το άτομο περιέχει πρωτόνια και νετρόνια… και η σύνδεσή τους με όλα τα υπόλοιπα δημιουργεί κύτταρα και τα κύτταρα ένα σώμα… Όπου κι αν κοιτάξουμε υπάρχει σύνδεση του ενός σε σχέση με κάτι άλλο…

ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ – Καθηγητής Ιατρικής και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Harvard και ο Dr. James Fowler έγραψαν το βιβλίο
«ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ» που εξετάζει τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πως αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας. Μπορεί να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτεξούσια άτομα που καθορίζουν τη μοίρα τους, αλλά όπως εξηγούν οι συγγραφείς, δεν αποτελούμε παρά κύτταρα στο νευρικό σύστημα ενός πολύ μεγαλύτερου οργανισμού.
Όπως λένε οι ίδιοι…
Ότι κάνουμε ή λέμε έχει την τάση να ταξιδεύει μέσα στο δίκτυό μας, επηρεάζοντας τους φίλους μας, τους φίλους των φίλων μας, ακόμη και τους φίλους, των φίλων των φίλων μας.
Εσύ.. πόσους φίλους έχεις… και πόσους κοινούς φίλους έχουμε;
Λένε ότι ανά 7 άτομα στον κόσμο, συνδεόμαστε…