Κάποιοι στίχοι τραγουδιών αναφέρουν συχνά εκφράσεις του στυλ... "Πριν αποφασίσεις να ζητήσεις το χέρι της κοπέλας σου, ζήσε πρώτα την ελευθερία σου όσο περισσότερο μπορείς!"
Αντιλαμβάνεστε το νόημα των στίχων αυτών... Λένε ότι η δέσμευση σημαίνει να χάνεις την ελευθερία σου. Εννοούν ότι από τη στιγμή που θα δεσμευτείτε, θα πρέπει να συνηθίσετε να βλέπετε την ανεμελιά και τις βόλτες στην εξοχή πίσω από... "τα σίδερα της φυλακής".
Εάν αυτό όμως είναι η δέσμευση σε μια σχέση, τότε ποιος νοήμων άνθρωπος θα δεσμευόταν ποτέ; Ολοι single θα παραμέναμε!
Μήπως οι αδέσμευτοι άνθρωποι κάτι χάνουν τελικά σε σχέση με τους... δεσμευμένους;
Τόσο οι "ελεύθεροι" όσο και οι "δεσμευμένοι", χάνουν κάποιες από τις ελευθερίες που είχαν, γιατί παράλληλα, κερδίζουν άλλες, καινούργιες ελευθερίες.
Οταν δεσμευόμαστε στην αγάπη και στον σύντροφό μας, εθελοντικά παρατάμε την ελευθερία να φλερτάρουμε με άλλους ανθρώπους, με αντάλλαγμα το δικαίωμα να βρισκόμαστε με τον δικό μας άνθρωπο, τον σύντροφό μας σε καθημερινή βάση. Επιπλέον, κερδίζουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια σχέση αγάπης, στοργής, κατανόησης, έρωτα και υποστήριξης στα εύκολα και στα δύσκολα. Κερδίζουμε την δυνατότητα ακόμα και να δημιουργήσουμε την δική μας οικογένεια με συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη τον σύντροφό μας.
Φυσικά, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις σχέση αληθινής αγάπης με κάποιον που θεωρείς προσωρινό στη ζωή σου.
Αυτό που δημιουργεί όλο το μπέρδεμα στο θέμα της δέσμευσης είναι το εξής.
Οι άνθρωποι που δεσμεύονται σε κακές σχέσεις πολλές φορές ζηλεύουν την ελευθερία των αδέσμευτων ανθρώπων. Ομως, όσοι βρίσκονται σε μια καλή σχέση με τον σύντροφό τους δεν ζηλεύουν ποτέ τους αδέσμευτους φίλους τους. Μάλλον το αντίθετο. Είναι ευγνώμονες και πολύ χαρούμενοι που δεν είναι πια μόνοι τους.
Τα πλεονεκτήματα μιας καλής σχέσης υπερτερούν σε σχέση με τα πλεονεκτήματα να παραμένεις μόνος σου, σε κάθε περίπτωση. Οταν οδηγείς Mercedes δεν σου λείπει το παλιό σου Fiat. Ομως εάν οδηγείς Mercedes που χρειάζεται συνέχεια συνεργείο, ε... είναι πιθανόν να σου λείπει το Fiat-άκι σου.
9/2/10
Ποιες είναι οι Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες και πως μπορώ να τις καλύψω;
Σύμφωνα με την Ψυχολογία, οι 6 βασικές ανθρώπινες ανάγκες παγκόσμια είναι:
1) Ασφάλεια
2) Ποικιλία
3) Σημαντικότητα
4) Αγάπη και Σύνδεση
5) Ανάπτυξη
6) Συμμετοχή
Πως καλύπτετε εσείς την ανάγκη σας για Ασφάλεια; Με ένα πιάτο φαγητό; Με περισσότερα χρήματα; Με το να μένετε κλεισμένοι και ακινητοποιημένοι στο σπίτι σας ή στο κρεβάτι σας κάτω από το πάπλωμα; Μέσω των παιδιών σας; Μέσω της δουλειάς σας;
Πως καλύπτετε την ανάγκη σας για Ποικιλία; Μέσω ταξιδιών; Μέσω φίλων; Μέσω της διασκέδασης; Μέσω εναλλαγής συντρόφων;
Η ανάγκη της Σημαντικότητας φαίνεται επίσης να έχει πολυποίκιλες εκφράσεις. Σημαντικός είναι κάποιος που ανεβαίνει καλπάζοντας την ιεραρχική σκάλα στον επαγγελματικό του χώρο, σημαντικός είναι και ο ιερέας ή ο δήμαρχος μέσω της εξουσίας του σε μεγάλο κοινό ανθρώπων. Σημαντικότητα παίρνει και ο κλέφτης που ορμάει με ένα πιστόλι μέσα σε μία τράπεζα και τοποθετεί την κάνη του όπλου στο κεφάλι του υπαλλήλου... (Αυτή είναι μια καταστροφική κάλυψη της ανάγκης για σημαντικότητα). Εσείς πως καλύπτετε την ανάγκη σημαντικότητας στη ζωή σας; Μέσω ποιών τρόπων;
Αγάπη και Σύνδεση: Για να ζείτε σήμερα και να διαβάζετε αυτές τις σειρές σίγουρα έχετε αγαπηθεί αρκετά στη ζωή σας. Ενα μωρό που δεν αγαπιέται δεν επιβιώνει. Εσείς πως μάθατε να αγαπιέστε και να προσφέρετε αγάπη; Ποιό ήταν το τελετουργικό για την αγάπη στην οικογένειά σας; Πως αγαπούσε ο μπαμπάς τη μαμά; Παρατηρείστε ότι κάτι ανάλογο κάνετε και εσείς στις σχέσεις σας. Αναπαράγεται όσα ήδη γνωρίζετε. Μήπως προτιμάτε την σύνδεση (την ομάδα, την ενότητα με συναδέλφους ή με τον σύντροφο, την ομάδα, το πάθος;) Γιατί η σύνδεση είναι λιγότερο τρομακτική από την αγάπη και πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πιο άνετα στην σύνδεση παρά στην αγάπη. Μελετήστε τον τρόπο που προσφέρετε αγάπη γύρω σας. Σκεφτείτε με ποιόν τρόπο αισθάνεστε εσείς ότι σας αγαπούν. Τι χρειάζεται να κάνει κάποιος για να νοιώσετε ότι σας αγαπάει πραγματικά;
Οι υπόλοιπες δυο ανάγκες είναι οι ανάγκες του Πνεύματος. Οι πρώτες τέσσερεις ανάγκες είναι οι Ανάγκες της Προσωπικότητας
Ανάπτυξη / Εξέλιξη.
Οταν σταματάς να αναπτύσσεσαι και να εξελίσεσαι, πεθαίνεις. Ολοι έχουμε ανάγκη να αναπτυσσόμαστε σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά. Ολα στη φύση είτε αναπτύσσονται είτε πεθαίνουν. Δεν υπάρχει μέση οδός. Οτιδήποτε θέλετε να υπάρχει στη ζωή σας, η περιουσία σας, η σχέση σας, η δουλειά σας, οι φίλοι σας χρειάζεται να αναπτύσσονται, να εξελίσονται. Αλλιώς καθίστε αναπαυτικά και παρακολουθήστε όλη τη ζωή σας να καταρρέει. Εσείς με ποιόν τρόπο δημιουργικό ή καταστροφικό αναπτύσσεστε και εξελίσεστε;
Τέλος, η ανάγκη της Συμμετοχής. Σημαίνει να προσφέρεις και να συμμετέχεις στις ανάγκες άλλων πέραν του εαυτού σου. Η μητέρα συμμετέχει ενεργά στη ζωή του μωρού της για να το βοηθήσει να μεγαλώσει με υγεία. Ο δάσκαλος συμμετέχει στη ζωή των μαθητών του για να τους εκπαιδεύσει. Ο γιατρός συμμετέχει με τις γνώσεις του και την θεραπευτική αγωγή στις ζωές των ασθενών του.
Η συμμετοχή φαίνεται να υπερκαλύπτει όλες τις υπόλοιπες πέντε βασικές ανάγκες. Οταν συμμετέχεις, νοιώθεις ασφάλεια για αυτό που κάνεις, νοιώθεις ποικιλία για το τι μπορεί να παει καλά ή άσχημα, νοιώθεις σημαντικός γιατί έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις άρα είσαι ιδιαίτερος, νοιώθεις σύνδεση γιατί μέσω της συμμετοχής συνδέεσαι με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Νοιώθεις τελικά ότι αναπτύσσεσαι και εξελίσεσαι μέσω της ίδιας της συμμετοχής σου στις ζωές άλλων και στις ανάγκες άλλων ανθρώπων.
Οταν αναπτύσεσαι και συμμετέχεις, είναι πραγματικά δύσκολο να νοιώθεις ότι βαριέσαι ή να πέσεις στην κατάθλιψη.
Είναι τόσο πολύ χρήσιμο να ανακαλύψετε εσείς προσωπικά τον χάρτη του εαυτού σας. Με ποιον τρόπο καθημερινά καλύπτετε τις βασικές ανάγκες σας. Σας εξυπηρετούν αυτοί οι τρόποι; Μήπως μπορείτε κάτι να κάνετε διαφορετικά, καλύτερα πιο δημιουργικά;
Κάντε μια λίστα με όλες αυτές τις πληροφορίες. Μελετήστε τον εαυτό σας. Μόνο έτσι μπορείτε να διαφωτίσετε τους ανθρώπους που αγαπάτε και νοιάζεστε... ώστε να κάνετε την πρώτη πραγματική συζήτηση. Να επικοινωνήσετε μαζί τους ειλικρινά και να πείτε τις δικές σας αλήθειες.
Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε μια δυο ώρες για να καταλάβετε καλύτερα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής σας. Εσάς τους ίδιους
Μάρια Λαουτάρη
1) Ασφάλεια
2) Ποικιλία
3) Σημαντικότητα
4) Αγάπη και Σύνδεση
5) Ανάπτυξη
6) Συμμετοχή
Πως καλύπτετε εσείς την ανάγκη σας για Ασφάλεια; Με ένα πιάτο φαγητό; Με περισσότερα χρήματα; Με το να μένετε κλεισμένοι και ακινητοποιημένοι στο σπίτι σας ή στο κρεβάτι σας κάτω από το πάπλωμα; Μέσω των παιδιών σας; Μέσω της δουλειάς σας;
Πως καλύπτετε την ανάγκη σας για Ποικιλία; Μέσω ταξιδιών; Μέσω φίλων; Μέσω της διασκέδασης; Μέσω εναλλαγής συντρόφων;
Η ανάγκη της Σημαντικότητας φαίνεται επίσης να έχει πολυποίκιλες εκφράσεις. Σημαντικός είναι κάποιος που ανεβαίνει καλπάζοντας την ιεραρχική σκάλα στον επαγγελματικό του χώρο, σημαντικός είναι και ο ιερέας ή ο δήμαρχος μέσω της εξουσίας του σε μεγάλο κοινό ανθρώπων. Σημαντικότητα παίρνει και ο κλέφτης που ορμάει με ένα πιστόλι μέσα σε μία τράπεζα και τοποθετεί την κάνη του όπλου στο κεφάλι του υπαλλήλου... (Αυτή είναι μια καταστροφική κάλυψη της ανάγκης για σημαντικότητα). Εσείς πως καλύπτετε την ανάγκη σημαντικότητας στη ζωή σας; Μέσω ποιών τρόπων;
Αγάπη και Σύνδεση: Για να ζείτε σήμερα και να διαβάζετε αυτές τις σειρές σίγουρα έχετε αγαπηθεί αρκετά στη ζωή σας. Ενα μωρό που δεν αγαπιέται δεν επιβιώνει. Εσείς πως μάθατε να αγαπιέστε και να προσφέρετε αγάπη; Ποιό ήταν το τελετουργικό για την αγάπη στην οικογένειά σας; Πως αγαπούσε ο μπαμπάς τη μαμά; Παρατηρείστε ότι κάτι ανάλογο κάνετε και εσείς στις σχέσεις σας. Αναπαράγεται όσα ήδη γνωρίζετε. Μήπως προτιμάτε την σύνδεση (την ομάδα, την ενότητα με συναδέλφους ή με τον σύντροφο, την ομάδα, το πάθος;) Γιατί η σύνδεση είναι λιγότερο τρομακτική από την αγάπη και πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πιο άνετα στην σύνδεση παρά στην αγάπη. Μελετήστε τον τρόπο που προσφέρετε αγάπη γύρω σας. Σκεφτείτε με ποιόν τρόπο αισθάνεστε εσείς ότι σας αγαπούν. Τι χρειάζεται να κάνει κάποιος για να νοιώσετε ότι σας αγαπάει πραγματικά;
Οι υπόλοιπες δυο ανάγκες είναι οι ανάγκες του Πνεύματος. Οι πρώτες τέσσερεις ανάγκες είναι οι Ανάγκες της Προσωπικότητας
Ανάπτυξη / Εξέλιξη.
Οταν σταματάς να αναπτύσσεσαι και να εξελίσεσαι, πεθαίνεις. Ολοι έχουμε ανάγκη να αναπτυσσόμαστε σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά. Ολα στη φύση είτε αναπτύσσονται είτε πεθαίνουν. Δεν υπάρχει μέση οδός. Οτιδήποτε θέλετε να υπάρχει στη ζωή σας, η περιουσία σας, η σχέση σας, η δουλειά σας, οι φίλοι σας χρειάζεται να αναπτύσσονται, να εξελίσονται. Αλλιώς καθίστε αναπαυτικά και παρακολουθήστε όλη τη ζωή σας να καταρρέει. Εσείς με ποιόν τρόπο δημιουργικό ή καταστροφικό αναπτύσσεστε και εξελίσεστε;
Τέλος, η ανάγκη της Συμμετοχής. Σημαίνει να προσφέρεις και να συμμετέχεις στις ανάγκες άλλων πέραν του εαυτού σου. Η μητέρα συμμετέχει ενεργά στη ζωή του μωρού της για να το βοηθήσει να μεγαλώσει με υγεία. Ο δάσκαλος συμμετέχει στη ζωή των μαθητών του για να τους εκπαιδεύσει. Ο γιατρός συμμετέχει με τις γνώσεις του και την θεραπευτική αγωγή στις ζωές των ασθενών του.
Η συμμετοχή φαίνεται να υπερκαλύπτει όλες τις υπόλοιπες πέντε βασικές ανάγκες. Οταν συμμετέχεις, νοιώθεις ασφάλεια για αυτό που κάνεις, νοιώθεις ποικιλία για το τι μπορεί να παει καλά ή άσχημα, νοιώθεις σημαντικός γιατί έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις άρα είσαι ιδιαίτερος, νοιώθεις σύνδεση γιατί μέσω της συμμετοχής συνδέεσαι με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Νοιώθεις τελικά ότι αναπτύσσεσαι και εξελίσεσαι μέσω της ίδιας της συμμετοχής σου στις ζωές άλλων και στις ανάγκες άλλων ανθρώπων.
Οταν αναπτύσεσαι και συμμετέχεις, είναι πραγματικά δύσκολο να νοιώθεις ότι βαριέσαι ή να πέσεις στην κατάθλιψη.
Είναι τόσο πολύ χρήσιμο να ανακαλύψετε εσείς προσωπικά τον χάρτη του εαυτού σας. Με ποιον τρόπο καθημερινά καλύπτετε τις βασικές ανάγκες σας. Σας εξυπηρετούν αυτοί οι τρόποι; Μήπως μπορείτε κάτι να κάνετε διαφορετικά, καλύτερα πιο δημιουργικά;
Κάντε μια λίστα με όλες αυτές τις πληροφορίες. Μελετήστε τον εαυτό σας. Μόνο έτσι μπορείτε να διαφωτίσετε τους ανθρώπους που αγαπάτε και νοιάζεστε... ώστε να κάνετε την πρώτη πραγματική συζήτηση. Να επικοινωνήσετε μαζί τους ειλικρινά και να πείτε τις δικές σας αλήθειες.
Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε μια δυο ώρες για να καταλάβετε καλύτερα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής σας. Εσάς τους ίδιους
Μάρια Λαουτάρη
Ολοι θέλουν να κάνουν μια όμορφη και ικανοποιητική σχέση. Γυναίκες και άντρες
Καθημερινά ακούω γυναίκες να παραπονιούνται ότι "δεν υπάρχουν πια άντρες". Καθημερινά βλέπω άντρες που δυσκολεύονται να εκφράσουν την βαθειά επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια αληθινά όμορφη και ικανοποιητική σχέση.
Γυναίκες και άντρες, επιτυχημένοι επαγγελματικά ή μη, όμορφοι ή λιγότερο όμορφοι, άνθρωποι παντού γύρω μας ψάχνουν την ευκαιρία να βιώσουν τον έρωτα, την σύνδεση, το μοίρασμα, την πληρότητα μιας σχέσης. Ολοι έχουμε ανάγκη να βιώσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, σε εκείνον ή σε εκείνη, στο πιο δικό μας άνθρωπο.
Τι μας σταματάει λοιπόν από το να ζήσουμε αυτή την υπέροχη εμπειρία με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι γύρω μας να είναι μόνοι τους, αλλά ακόμα κι αν βρίσκονται μέσα σε μια σχέση ή ένα γάμο, να μην αισθάνονται ευτυχία και πληρότητα;
Τι μετατρέπει τον έρωτα σε καταπίεση και δυστυχία; Γιατί εκείνος ή εκείνη που κάποτε μας φαινόταν ιδανικός σύντροφος, τώρα έχει αυτή την έκφραση αδιαφορίας, μνησικακίας ή ζήλειας; Γιατί όλοι φαίνεται να ασχολούνται με τον εαυτό τους και να αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου που ζει μαζί τους, δίπλα τους;
Το πιο σημαντικό εμπόδιο για να συνδεθείς με κάποιον σύντροφο είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί πραγματικά οι γυναίκες και οι άντρες είναι διαφορετικοί. Ο τρόπος που επικοινωνούν, ο τρόπος που συνδέονται ακόμα και ο τρόπος που απολαμβάνουν και αντιλαμβάνονται την αγάπη είναι διαφορετικός.
Κάποιος αντιλαμβάνεται οτι αγαπιέται όταν λαμβάνει δώρα, κάποιος όταν τον παίρνουν αγκαλιά, κάποιος άλλος έχει ανάγκη την ερωτική επαφή για να βιώσει αγάπη και σύνδεση. Κάποιος άλλος έχει ανάγκη να μιλήσει ελεύθερα και να γίνει κατανοητός, χωρίς καυγάδες και γκρίνια... Ποιός είναι ο δικός σας τρόπος για να νοιώσετε ότι αγαπιέστε;
Τι θα γινόταν εάν υπήρχε ένα βιωματικό σχολείο σχέσεων από το οποίο όλοι θα έπρεπε να αποφοιτήσουν για να μπορούν να δημιουργήσουν την σχέση των ονείρων τους και μια οικογένεια που θα λειτουργούσε συνεχώς απολαυστικά και με πληρότητα για την υπόλοιπη ζωή τους;
Εάν πράγματι υπήρχε το βιωματικό σχολείο σχέσεων ως μέρος της υπόλοιπης παιδείας που αναγκαστικά λαμβάνουμε από την ηλικία των 5 έως τα 18 χρόνια μας, η κοινωνία μας θα είχε πολύ λιγότερη βία, καταπίεση, άγχος, σύγχυση, φόβο και θυμό.
Στον πυρήνα μας, μέσα στο ίδιο το σπίτι μας, θα αισθανόμασταν επιθυμητοί, θα απολαμβάναμε την επικοινωνία και την κατανόηση, την αποδοχή, την πληρότητα. Θα επαναφορτίζαμε τις μπαταρίες μας στην ίδια την εστία μας, στην πηγή, για να έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε θαύματα και έξω από αυτή.
Δυστυχώς όμως, τέτοιο σχολείο δεν προβλέπεται ακόμα να ενταχθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, και οι κοινωνίες παγκοσμίως βιώνουν την μοναξιά και τον θυμό. Και ο θυμός εκφράζεται σε όλα όσα κάνουμε. Στην δουλειά, στα παιδιά, στους γονείς και τους φίλους μας, κυρίως όμως έναντι του συντρόφου μας τον οποίο θεωρούμε υπαίτιο για όσα αισθανόμαστε.
Ο θυμός κρύβει πίσω του τον πόνο που προκλήθηκε από μια συμπεριφορά, μία απόφαση, ένα γεγονός, μία συζήτηση. Θυμώνουμε γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αγάπη. Φοβόμαστε και θυμώνουμε γιατί πονάμε από την πιθανή απώλειά της. Στην συνέχεια αισθανόμαστε τύψεις και ενοχές. Και ξαναθυμώνουμε. Είναι ένας φαύλος κύκλος μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εκφράσουμε και να τελειώσουμε μ'αυτό!
Υπάρχει λύση;
Υπάρχει! Υπάρχουν τρόποι να κατανοήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και έπειτα τον σύντροφό μας και επιτέλους υπάρχει τρόπος να εκφράσουμε τις αλήθειες μας, τους φόβους μας, την αγάπη μας, την τρυφερότητά μας. Υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε για τις ανάγκες μας και να απολαύσουμε την πλήρη κάλυψή τους (και κυρίως με τον τρόπο που χρειαζόμαστε εμείς) από τον πιο δικό μας άνθρωπο. Τον σύντροφό μας. Τον ερωτικό παρτενέρ μας. Τον πατέρα ή την μητέρα των παιδιών μας.
Αξίζει τον κόπο να βρούμε τον χρόνο να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τις βασικές μας ανάγκες, να τις προσδιορίσουμε, και να ορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να αγαπηθούμε. Και στη συνέχεια να επικοινωνήσουμε αυτά τα νέα στον άνθρωπο δίπλα μας. Να μοιραστούμε αυτά τα "μυστικά" μας ώστε να απολαύσουμε την πιο τρυφερή και υπέροχη αγάπη από τον σύντροφό μας. Οταν συμβεί αυτό, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας σε εκείνον, να καλύψουμε τις δικές του ανάγκες, με τον δικό του τρόπο, ακριβώς όπως εκείνος επιθυμεί να αγαπηθεί.
Κάθε άνθρωπος αξίζει την αγάπη. Την αγάπη χωρίς όρους. Αν μια γυναίκα αγαπούσε τον άντρα της χωρίς όρους... ο άντρας αυτός δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ. Συνήθως όμως οι γυναίκες αποφασίζουν να αγαπήσουν τα παιδιά τους χωρίς όρους, πιστεύοντας ότι μόνο εκείνα δεν θα τις εγκαταλείψουν ποτέ (δεν σκέφτονται όμως ότι με την ενηλικίωσή τους τα παιδιά θα φύγουν... και εκείνες θα μείνουν με τον σύντροφό τους).
Αν ένας άντρας δεν απειλούσε τη γυναίκα του με εγκατάλειψη, εάν άντεχε να μείνει, να επικοινωνήσει και να προσφέρει την ασφάλεια της αγάπης του χωρίς όρους, αυτή η γυναίκα θα ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αντρες... μην τρέχετε στη δουλειά, στη μαμά σας, στους φίλους σας και στα μπαρ κάθε φορά που υπάρχει μια δυσκολία στο σπίτι. Μείνετε εκεί. Ακούστε τη. Πείτε της πόσο πολύ την αγαπάτε (και κάντε το πειστικά, χρειάζεται να το νοιώθετε). Δείτε μετά τη γυναίκα σας να μεταμορφώνεται και να λάμπει από τρυφερότητα και αγάπη. Σας συμφέρει. Κυρίως όμως σας αξίζει!
Μέσα από αυτό το ιστολόγιο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γνώσεις, βιωματικές εμπειρίες, παραδείγματα αληθινά που έχω ζήσει προσωπικά αλλά και μέσω φίλων και γνωστών μου. Θα ήθελα μαζί να ξαναβρούμε το μονοπάτι που οδηγεί στην αγάπη και στην πιο υπέροχη σχέση του κόσμου. Την δική σας σχέση!
Με χαρά θα μοιραστώ όσα γνωρίζω σε κάθε θέμα που χρειάζεστε υποστήριξη και βοήθεια, δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά σας, θέλω όμως πολύ να ακούσω όσα έχετε να πείτε.
Κάθε πρόβλημα πάει αγκαλιά με τη λύση του.
Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach
Γυναίκες και άντρες, επιτυχημένοι επαγγελματικά ή μη, όμορφοι ή λιγότερο όμορφοι, άνθρωποι παντού γύρω μας ψάχνουν την ευκαιρία να βιώσουν τον έρωτα, την σύνδεση, το μοίρασμα, την πληρότητα μιας σχέσης. Ολοι έχουμε ανάγκη να βιώσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, σε εκείνον ή σε εκείνη, στο πιο δικό μας άνθρωπο.
Τι μας σταματάει λοιπόν από το να ζήσουμε αυτή την υπέροχη εμπειρία με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι γύρω μας να είναι μόνοι τους, αλλά ακόμα κι αν βρίσκονται μέσα σε μια σχέση ή ένα γάμο, να μην αισθάνονται ευτυχία και πληρότητα;
Τι μετατρέπει τον έρωτα σε καταπίεση και δυστυχία; Γιατί εκείνος ή εκείνη που κάποτε μας φαινόταν ιδανικός σύντροφος, τώρα έχει αυτή την έκφραση αδιαφορίας, μνησικακίας ή ζήλειας; Γιατί όλοι φαίνεται να ασχολούνται με τον εαυτό τους και να αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου που ζει μαζί τους, δίπλα τους;
Το πιο σημαντικό εμπόδιο για να συνδεθείς με κάποιον σύντροφο είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί πραγματικά οι γυναίκες και οι άντρες είναι διαφορετικοί. Ο τρόπος που επικοινωνούν, ο τρόπος που συνδέονται ακόμα και ο τρόπος που απολαμβάνουν και αντιλαμβάνονται την αγάπη είναι διαφορετικός.
Κάποιος αντιλαμβάνεται οτι αγαπιέται όταν λαμβάνει δώρα, κάποιος όταν τον παίρνουν αγκαλιά, κάποιος άλλος έχει ανάγκη την ερωτική επαφή για να βιώσει αγάπη και σύνδεση. Κάποιος άλλος έχει ανάγκη να μιλήσει ελεύθερα και να γίνει κατανοητός, χωρίς καυγάδες και γκρίνια... Ποιός είναι ο δικός σας τρόπος για να νοιώσετε ότι αγαπιέστε;
Τι θα γινόταν εάν υπήρχε ένα βιωματικό σχολείο σχέσεων από το οποίο όλοι θα έπρεπε να αποφοιτήσουν για να μπορούν να δημιουργήσουν την σχέση των ονείρων τους και μια οικογένεια που θα λειτουργούσε συνεχώς απολαυστικά και με πληρότητα για την υπόλοιπη ζωή τους;
Εάν πράγματι υπήρχε το βιωματικό σχολείο σχέσεων ως μέρος της υπόλοιπης παιδείας που αναγκαστικά λαμβάνουμε από την ηλικία των 5 έως τα 18 χρόνια μας, η κοινωνία μας θα είχε πολύ λιγότερη βία, καταπίεση, άγχος, σύγχυση, φόβο και θυμό.
Στον πυρήνα μας, μέσα στο ίδιο το σπίτι μας, θα αισθανόμασταν επιθυμητοί, θα απολαμβάναμε την επικοινωνία και την κατανόηση, την αποδοχή, την πληρότητα. Θα επαναφορτίζαμε τις μπαταρίες μας στην ίδια την εστία μας, στην πηγή, για να έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε θαύματα και έξω από αυτή.
Δυστυχώς όμως, τέτοιο σχολείο δεν προβλέπεται ακόμα να ενταχθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, και οι κοινωνίες παγκοσμίως βιώνουν την μοναξιά και τον θυμό. Και ο θυμός εκφράζεται σε όλα όσα κάνουμε. Στην δουλειά, στα παιδιά, στους γονείς και τους φίλους μας, κυρίως όμως έναντι του συντρόφου μας τον οποίο θεωρούμε υπαίτιο για όσα αισθανόμαστε.
Ο θυμός κρύβει πίσω του τον πόνο που προκλήθηκε από μια συμπεριφορά, μία απόφαση, ένα γεγονός, μία συζήτηση. Θυμώνουμε γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αγάπη. Φοβόμαστε και θυμώνουμε γιατί πονάμε από την πιθανή απώλειά της. Στην συνέχεια αισθανόμαστε τύψεις και ενοχές. Και ξαναθυμώνουμε. Είναι ένας φαύλος κύκλος μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εκφράσουμε και να τελειώσουμε μ'αυτό!
Υπάρχει λύση;
Υπάρχει! Υπάρχουν τρόποι να κατανοήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και έπειτα τον σύντροφό μας και επιτέλους υπάρχει τρόπος να εκφράσουμε τις αλήθειες μας, τους φόβους μας, την αγάπη μας, την τρυφερότητά μας. Υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε για τις ανάγκες μας και να απολαύσουμε την πλήρη κάλυψή τους (και κυρίως με τον τρόπο που χρειαζόμαστε εμείς) από τον πιο δικό μας άνθρωπο. Τον σύντροφό μας. Τον ερωτικό παρτενέρ μας. Τον πατέρα ή την μητέρα των παιδιών μας.
Αξίζει τον κόπο να βρούμε τον χρόνο να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τις βασικές μας ανάγκες, να τις προσδιορίσουμε, και να ορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να αγαπηθούμε. Και στη συνέχεια να επικοινωνήσουμε αυτά τα νέα στον άνθρωπο δίπλα μας. Να μοιραστούμε αυτά τα "μυστικά" μας ώστε να απολαύσουμε την πιο τρυφερή και υπέροχη αγάπη από τον σύντροφό μας. Οταν συμβεί αυτό, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας σε εκείνον, να καλύψουμε τις δικές του ανάγκες, με τον δικό του τρόπο, ακριβώς όπως εκείνος επιθυμεί να αγαπηθεί.
Κάθε άνθρωπος αξίζει την αγάπη. Την αγάπη χωρίς όρους. Αν μια γυναίκα αγαπούσε τον άντρα της χωρίς όρους... ο άντρας αυτός δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ. Συνήθως όμως οι γυναίκες αποφασίζουν να αγαπήσουν τα παιδιά τους χωρίς όρους, πιστεύοντας ότι μόνο εκείνα δεν θα τις εγκαταλείψουν ποτέ (δεν σκέφτονται όμως ότι με την ενηλικίωσή τους τα παιδιά θα φύγουν... και εκείνες θα μείνουν με τον σύντροφό τους).
Αν ένας άντρας δεν απειλούσε τη γυναίκα του με εγκατάλειψη, εάν άντεχε να μείνει, να επικοινωνήσει και να προσφέρει την ασφάλεια της αγάπης του χωρίς όρους, αυτή η γυναίκα θα ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αντρες... μην τρέχετε στη δουλειά, στη μαμά σας, στους φίλους σας και στα μπαρ κάθε φορά που υπάρχει μια δυσκολία στο σπίτι. Μείνετε εκεί. Ακούστε τη. Πείτε της πόσο πολύ την αγαπάτε (και κάντε το πειστικά, χρειάζεται να το νοιώθετε). Δείτε μετά τη γυναίκα σας να μεταμορφώνεται και να λάμπει από τρυφερότητα και αγάπη. Σας συμφέρει. Κυρίως όμως σας αξίζει!
Μέσα από αυτό το ιστολόγιο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γνώσεις, βιωματικές εμπειρίες, παραδείγματα αληθινά που έχω ζήσει προσωπικά αλλά και μέσω φίλων και γνωστών μου. Θα ήθελα μαζί να ξαναβρούμε το μονοπάτι που οδηγεί στην αγάπη και στην πιο υπέροχη σχέση του κόσμου. Την δική σας σχέση!
Με χαρά θα μοιραστώ όσα γνωρίζω σε κάθε θέμα που χρειάζεστε υποστήριξη και βοήθεια, δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά σας, θέλω όμως πολύ να ακούσω όσα έχετε να πείτε.
Κάθε πρόβλημα πάει αγκαλιά με τη λύση του.
Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)