13/12/10

Πως λειτουργεί ο εγκέφαλός μας (1o μέρος) - ΑΝΤΙΛΗΨΗ

Όταν καταλάβεις πως λειτουργεί ο εγκέφαλός σου, μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τις εμπειρίες της ζωής σου.

Οι εμπειρίες που έχεις στη ζωή σου, δεν είναι τίποτα πέρα από τις ερμηνείες που δίνεις εσύ σε γεγονότα που συμβαίνουν γύρω σου. Ανάλογα τις εμπειρίες που είχες έως σήμερα, ερμηνεύεις τα γεγονότα βάσει των σκέψεων και των συναισθημάτων που έχεις για αυτά. Ο εγκέφαλός μας ψάχνει διαρκώς την ερμηνεία όσων συμβαίνουν ώστε να μπορεί να κατηγοριοποιήσει ένα γεγονός.

Με αυτό το σκεπτικό, επειδή όλοι έχουμε διαφορετικές προσωπικές εμπειρίες, δίνουμε και διαφορετική ερμηνεία σε γεγονότα δηλαδή άλλος θεωρεί ότι είναι κακό και άλλος καλό ή ουδέτερο για τη ζωή του.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο κόσμος και οι ερμηνείες που έχεις δώσει σε οτιδήποτε σου συνέβη, αποτελούν τη δική σου αντίληψη πραγμάτων βάσει όσων εσύ πιστεύεις. Δεν πρόκειται για αντικειμενική παρατήρηση. Αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς, εφόσον κανείς στον κόσμο δεν έχει ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις με εσένα.

Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη ζωή σου εάν μπορούσες να ελέγχεις καθημερινά όλες τις ερμηνείες που δίνεις σε αυτά που συμβαίνουν; Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη ζωή και το μέλλον σου; Όταν το καταλάβεις αυτό καλά, δεν θα αφήνεις άλλους να σε επηρεάζουν μέσω των δικών τους ερμηνειών και αντιλήψεων, γιατί θα ξέρεις ότι εκείνοι έτσι το βλέπουν γιατί έχουν άλλες προσωπικές εμπειρίες.

 Εάν πιστεύεις ότι κανείς δεν πρόκειται ποτέ να σε αγαπήσει πραγματικά, τότε θα έχεις δίκιο
 Εάν πιστεύεις ότι ο σύντροφός σου δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης, τότε θα έχεις δίκιο
 Εάν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα στη ζωή σου να πετύχεις κάτι σπουδαίο, τότε θα έχεις δίκιο
 Εάν όλη η προσοχή σου εστιάζεται στο τι πάει λάθος, αυτό θα πιστεύεις, ότι όλα στη ζωή σου πάνε λάθος

Στην κοινωνία μας, οι περισσότεροι έχουμε μάθει να εστιαζόμαστε στα αρνητικά οπότε έχουμε συνηθίσει να είμαστε αρνητικοί. Μας είναι εύκολο να πείθουμε τον εαυτό μας ότι βρισκόμαστε στη λάθος σχέση, στη λάθος δουλειά, στη λάθος οικογένεια και ότι η επιτυχία συμβαίνει μονίμως σε άλλους, όχι σε εμάς.

Θα ήθελα να σου υπενθυμίσω απλά ότι οι πολύ επιτυχημένοι άνθρωποι ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν σκέφτονται έτσι. Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα είναι ότι ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΑ και οτιδήποτε επιθυμούν να πετύχουν ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ στη ζωή τους. Επειδή αυτό πιστεύουν, δραστηριοποιούνται στην κατεύθυνση του στόχου τους, τον οποίο αργά ή γρήγορα πετυχαίνουν.
Εσύ τι πεποιθήσεις έχεις δημιουργήσει για τον κόσμο; Ίσως ο λόγος που δεν έχεις αυτό που επιθυμείς, να είναι το αποτέλεσμα αυτού που πιστεύεις εσύ ο ίδιος. Θέλεις να το ξανασκεφτείς λοιπόν;

Marea Laoutari / Life & Relationship Coach

26/9/10

Αγάπη; ή Σύνδεση; Το ένα ακριβό... το άλλο αναγκαίο.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΔΕΟΜΑΣΤΕ;
Μια από τις 6 Βασικές ανθρώπινες ανάγκες επιβίωσης είναι η Αγάπη και η Σύνδεση.
Οι περισσότεροι πάνε για τη Σύνδεση, γιατί η Αγάπη τους φαίνεται δύσκολη.
Κάθε μικρό παιδί, συνδέεται επαρκώς με τους γονείς του ώστε να πάρει την αγάπη, την φροντίδα και την απαραίτητη τροφή και να επιβιώσει, και στη συνέχεια περνάει στην επόμενη φάση ανάπτυξης που είναι χαρακτηριστική από τη φράση… «Μόνος μου!»
Όλοι θα έχετε δει παιδιά περίπου στην ηλικία των 3 ετών που αυτό το «μόνος μου!» το έχουν σαν καραμέλα. Όλα θέλουν να τα κάνουν μόνα τους και αυτό είναι πολύ σημαντικό ώστε να διαπιστώσουν τις ικανότητές τους και τις δυνάμεις τους.
Με τον ίδιο τρόπο υπάρχουν πολλοί ενήλικοι που θέλουν επίσης να τα κάνουν όλα μόνοι τους και πιστεύουν ότι μπορούν. Είναι όμως αλήθεια;
Κανείς δεν είναι μόνος του, ούτε καν ο Ναυαγός Tom Hanks στην ταινία. Ακόμα και εκείνος συνδέθηκε με τα ζώα (Σκοτώνοντάς τα) για να επιβιώσει και έκανε τα πάντα για να φύγει από το νησί, όχι γιατί δεν υπήρχε τροφή και ασφάλεια αλλά γιατί δεν μπορούσε να ζει μόνος του.
Ήθελε να επιστρέψει στην κοπέλα του και στην οικογένειά του.
Κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνος του. Είναι πολλά αυτά που χρειάζεσαι καθημερινά για να τα καταφέρεις.
Από τη στιγμή που ξυπνάμε, από το ξυπνητήρι που κάποιος έφτιαξε για μας, την καφετιέρα, το ψυγείο, την τοστιέρα, τα ρούχα, το αυτοκίνητό μας κοκ. Έχουμε ανάγκη άλλων ανθρώπων για την κάλυψη των αναγκών μας.
Συνδεόμαστε… ή συνεργαζόμαστε με εκείνους που έχουμε κοινούς στόχους, κοινή γλώσσα επικοινωνίας (και δεν εννοώ λεκτικά, αν και αυτό είναι σημαντικό επίσης), κοινές πεποιθήσεις και συνήθειες. Είναι ο τρόπος μας για να αναπτυχθούμε. Καθρεφτιζόμαστε στο φίλο, στο συνεργάτη, στον σύντροφο, στα παιδιά μας, ακόμα και στον μανάβη… και μέσω του καθρεφτίσματος στις αντιδράσεις τους καταλαβαίνουμε τι ήμαστε εμείς σε σχέση με τους άλλους.
Κάπου διάβαζα… νομίζω στο «Συζήτηση με το Θεό» του Neale Donald Walsh, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Θεός μας δημιούργησε για να καταλάβει πόσο τέλειος είναι ο ίδιος… ο Θεός είναι Όλα, οπότε δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον εαυτό του. Δεν ξέρω πόσο αληθεύει, έχει όμως μια λογική βάση.
Συνδεόμαστε λοιπόν για να προχωρήσουμε, να συνεργαστούμε, να φτιάξουμε ομάδα, να αισθανθούμε ασφάλεια και αποδοχή, ακόμα και για να διαφωνήσουμε μετρώντας έτσι τις ικανότητές μας και τις δυνάμεις μας όπως τότε που ήμασταν 3 χρονών.

• Συνδεόμαστε με Συντρόφους για να αναπαραχθεί το είδος. Συνδεόμαστε με Φίλους για να αισθανθούμε ασφαλείς, προστατευμένοι και αποδεκτοί.
• Συνδεόμαστε με Συνεργάτες για να πετύχουμε σημαντικότερα αποτελέσματα στη δουλειά, να βελτιώσουμε τα οικονομικά μας, να εξελιχθούμε, να νοιώσουμε σημαντικοί.
• Συνδεόμαστε με τους γονείς μας για να επιβιώσουμε και να πάρουμε αγάπη.
• Συνδεόμαστε με τα παιδιά μας για να δούμε στα προσωπάκια τους τον καλύτερο, εξελιγμένο εαυτό μας, και να αισθανθούμε ότι δεν θα χαθούμε, θα νικήσουμε το θάνατο έστω και μέσω των παιδιών μας που θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά από εμάς.
Συνδεόμαστε λέω… γιατί είναι πιο εύκολο. Η αγάπη είναι δύσκολη.
Μετά τη σύνδεση υπάρχει η αγάπη, η οποία απαιτεί συναισθηματική επένδυση, άρα και ρίσκο να τα χάσεις όλα.
Οι περισσότεροι που γνωρίζω απλά συνδέονται. Φοβούνται να το πάνε παρακάτω. Αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς με την σύνδεση, αλλά όχι με την αγάπη.
Γιατί αν φύγεις, και μ αφήσεις, τι θ’απογίνω; Θα πεθάνω. Αυτός είναι ένας άλλος φόβος που κουβαλάμε από μωρά.
Αποδεχόμαστε κανόνες και «πρέπει» για να ήμαστε ασφαλείς ότι η μαμά δεν θα μας εγκαταλείψει, άρα δεν θα πεθάνουμε.
_________
ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
Η σύνδεση καταρχήν ξεκινάει από τους γονείς και το μωρό. Είναι αυτό που τους κάνει να θέλουν να κάνουν μπάνιο το μωρό τους με αγάπη και προσοχή και να το φροντίσουν και να το προστατεύσουν.
Η σύνδεση τους κάνει να σηκώνονται στη μέση της νύχτας για να το ταΐσουν και τους ξυπνάει κάθε φορά που το μωρό κλαίει.
Έβλεπα το πρωί ένα περίεργο ντοκιμαντέρ που ο σύζυγος ήταν ο «κ. μαμά». Έμοιαζε να ξέρει τι να κάνει με το μωρό από την αρχή ενώ η μαμά δεν μπορούσε να τα καταφέρει. Ο μπαμπάς το κράταγε αγκαλιά και εκείνο ηρεμούσε, και έτσι η μαμά τα είχε κάπως χαμένα. Έβλεπες μέρα με τη μέρα τον μπαμπά να συνδέεται με το μωρό περισσότερο και η μαμά να μένει έξω από το παιχνίδι, απελπισμένη και εκνευρισμένη.
Μετά παρουσιάστηκε ένας ψυχίατρος που έλεγε ότι τα παιδιά δεν τα νοιάζει αν η μαμά τους έχει μουστάκι. Τα ενδιαφέρει απλά να συνδεθούν όσο χρειάζεται για να επιβιώσουν.
Όταν έρχεται ένα μωρό, τα ζευγάρια εκεί που ήταν συνδεδεμένα ως διάδα (συνήθως βέβαια γιατί καμιά φορά είναι εξαρχής τριάδα, αυτός, αυτή και η πεθερά)… ξαφνικά γίνονται τρίγωνο (μπαμπάς, μαμά, μωρό). Οι τριγωνικές συνδέσεις χρειάζονται δουλειά για να είναι ισορροπημένες. Δηλαδή, όταν γίνεσαι γονιός, οι ΤΡΕΙΣ απειλούν τους ΔΥΟ.

Οι επιστήμονες μαθαίνουν ακόμα πολλά για τη σύνδεση. Ξέρουν ότι αυτοί οι στενοί δεσμοί μεταξύ παιδιού και γονιών δημιουργούν το πρώτο μοντέλο συμπεριφοράς ως προς τις προσωπικές σχέσεις για το παιδί αργότερα… στην ενηλικίωσή του. Το πόσο κοντά βρίσκονται οι γονείς με το παιδί σε αυτή την περίοδο, καθορίζει και το πόσο κοινωνικό και συνδεδεμένο θα είναι το παιδί αργότερα με φίλους, συντρόφους, ακόμα και με τα δικά του παιδιά…

Γιατί όμως η σύνδεση είναι τόσο σημαντική;
Έρευνες σε νεογέννητα μαμουδάκια με κούκλες ως μαμάδες που ήταν φτιαγμένες από μαλακό ύφασμα και κρατούσαν γάλα για να τα ταΐζουν, εμφάνιζαν ότι τα μαιμουδάκια με τις ψεύτικες μαμάδες αισθάνονταν απελπισία και αποτυχία στο να καταφέρουν να κάνουν βασικά πράγματα.
Άλλα μαμουδάκια που είχαν πραγματικές μητέρες, κοινωνικοποιούνταν καλύτερα και κατάφερναν να κάνουν ότι ήθελαν με επιτυχία.
Το 1935 επί Χίτλερ, είχαν γίνει αντίστοιχα επιστημονικά πειράματα με πραγματικά μωρά. Μία ομάδα μωρών τρέφονταν κανονικά και οι νοσοκόμες τα φρόντιζαν όπως έπρεπε, όμως απαγορευόταν να τα αγγίξουν να τα αγκαλιάσουν ή να τους μιλήσουν. Στην ουσία απαγορευόταν να συνδεθούν με τα μωρά.
Τα μωρά μεγαλώνοντας εμφάνιζαν ασθένειες και νοητική υστέρηση ενώ έως την εφηβεία τους πολλά από αυτά πέθαναν.
Η σύνδεση με άλλους ανθρώπους επηρεάζει το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Για να ήμαστε υγιείς, δεν φτάνει να τρεφόμαστε και να ασκούμαστε, αλλά να ήμαστε και σε υγιή επαφή με άλλα άτομα, να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι και να καλύπτουμε τις ανάγκες μας μέσω των άλλων ανθρώπων.
Από τη γέννησή του ο άνθρωπος είναι έτοιμος να συνδεθεί αμέσως, αν και αυτό δεν συμβαίνει απαραίτητα και με τους γονείς, οι οποίοι για να αισθανθούν συναισθηματική σύνδεση ίσως χρειαστούν λίγο περισσότερο χρόνο. Ειδικά εάν έχουν υιοθετήσει το παιδί, ή εάν το παιδί χρειάστηκε να μείνει στη θερμοκοιτίδα για λίγο διάστημα.
Προφανώς εκείνος που έχει ανάγκη κάποιον άλλον για να επιβιώσει, όπως ένα μωρό για παράδειγμα, το πρώτο που χρειάζεται να κάνει είναι να συνδεθεί.

Ο έρωτας και η αγάπη στο μικροσκόπιο των επιστημόνων.

Στην ανάπτυξη δεσμού μεταξύ μητέρας και παιδιού εμπλέκεται η χημική ουσία ωκυτοκίνη ή οξυτοκίνη. Ωκύς σημαίνει Γρήγορος και η ορμόνη αυτή παράγεται αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτή λοιπόν είναι η ορμόνη της αγάπης, η οποία εκκρίνεται γρήγορα ώστε να συνδεθεί η μητέρα με το παιδί και να το φροντίσει.
Αλλά ακόμη και αν αυτό ισχύει για τη μητρική αγάπη, τι συμβαίνει με τον έρωτα; Είναι απλά μία έκκριση ωκυτοκίνης και μερικών άλλων χημικών ουσιών την κατάλληλη στιγμή;
Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι η ωκυτοκίνη συμμετέχει στη δημιουργία δεσίματος μεταξύ αρσενικού και θηλυκού για να κάνουν μακροχρόνιες σχέσεις. Επιπλέον, αυξάνει την εμπιστοσύνη και την ικανότητα να αναγνωρίζει κάποιος τα συναισθήματα των άλλων και βοηθά στην ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ των ανθρώπων.

Ο έρωτας είναι μια χημική διαδικασία που εκρήγνυται στον εγκέφαλο.



ΝΤΟΠΑΜΙΝΗ ΚΑΙ ΩΚΥΤΟΚΙΝΗ

Έρευνες σε ερωτευμένα ζευγάρια έχουν δείξει ότι μετά το πρώτο μαγικό ραντεβού ενεργοποιείται στον εγκέφαλο ένα πολύπλοκο σύστημα, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος παίρνει κοκαΐνη.


"Η ντοπαμίνη παράγεται όταν κάνεις κάτι πολύ ευχάριστο, όπως είναι το sex, τα ναρκωτικά ή όταν τρως σοκολάτα". Χαρακτηρίζεται από ανεξάντλητη ενέργεια, αϋπνία, συναισθήματα ευφορίας, αλλά και νευρικότητας και ταραχής, όταν δεν είσαι μαζί με το έτερον ήμισυ.

Μετά την ξαφνική έκκριση ντοπαμίνης έρχονται στο προσκήνιο οι ορμόνες της αγάπης, η βασοπρεσίνη και η ωκυτοκίνη. Αυτές προκαλούν το συναισθηματικό δέσιμο στα ζευγάρια.
Η ωκυτοκίνη εκκρίνεται σε στιγμές οικειότητας, όταν για παράδειγμα δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια για πολλή ώρα, όταν αγκαλιάζονται ή στη διάρκεια του sex. Παράγεται και από ένα τρυφερό χάδι, ένα γαλλικό φιλί… ή όταν ο σύντροφός σου προσφέρεται να πλύνει εκείνος τα πιάτα γιατί εσύ είσαι κουρασμένη.

Στους άντρες, η αντίστοιχη ορμόνη της ωκυτοκίνης είναι η βασοπρεσίνη, η οποία τους κάνει να συνδέονται συναισθηματικά με τη γυναίκα..
Δεν θα ήταν ωραίο να υπήρχαν ενέσεις ωκυτοκίνης και βασοπρεσίνης που να της κάναμε όταν έχουμε θέμα στη σχέση μας; Ή να υπήρχε το αντίδοτό τους όταν όλα χαλάνε;

Τώρα διάβαζα ότι η απιστία και ο φόβος της δέσμευσης για κάποιους άντρες μπορεί και να προκύψει από μία γενετική διαφοροποίηση σε έναν υποδοχέα βασοπρεσίνης. Δεν παράγουν αρκετή… και δεν συνδέονται συναισθηματικά. Αλλά αυτό είναι μία γενετική ανωμαλία και δεν συμβαίνει παρά σε ελάχιστους φίλους μας…
Οπότε μην πάτε στην κοπέλα σας να της πείτε ότι δεν φταίτε εσείς αλλά η βασοπρεσίνη σας!

Sex
Το sex επίσης κάνει θαύματα στη σύνδεση.


Στα ζευγάρια που είναι ερωτευμένα, και κάνουν καλό και συχνό sex, έχει ως αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό τους σύστημα να λειτουργεί καλύτερα, ενώ οι ορμόνες που εκκρίνονται δηλαδή η ωκυτοκίνη (στις γυναίκες) και η βασοπρεσίνη (στους άντρες) ενεργοποιούν τμήματα του εγκεφάλου που συνδέονται με την ηρεμία και την καταστολή του πόνου.

Τέλος αυτό που χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια ωραία σχέση είναι συνειδητά να το θέλουμε και υποσυνείδητα να μην έχουμε πεποιθήσεις που λένε το αντίθετο.
Γιατί όταν αυτό συμβαίνει, δεν φτάνεις στο στόχο σου με τίποτα, κι αν φτάσεις έχεις πονέσει πριν.
Ο εγκέφαλος λειτουργεί με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Μπορεί να εγγράψει ή να σβήσει φοβίες και πεποιθήσεις πολύ γρήγορα. Αν όμως υποσυνείδητα δεν το πιστεύεις, αυτή η διαδικασία αργεί πάρα πολύ και περνάς από πόνο.
Ολοι μας συνδεόμαστε ανάλογα με το τι μάθαμε μικροί από τους γονείς μας. Όπως το έκαναν εκείνοι, πανομοιότυπα φερόμαστε και εμείς. Και για κάποιους που τα έχουν αλλάξει όλα είναι πάλι για τον ίδιο λόγο. Είδαν και αναγνώρισαν το πρότυπο των γονιών, το απέρριψαν και τράβηξαν άλλο δρόμο.
Έχετε ακούσει για την εκπαίδευση του ψύλλου;
Μπορεί να πηδήξει 356 φορές το ύψος του. Αν τον κλείσεις όμως σε ένα κουτί με χαμηλότερο ύψος, αυτός θα αρχίσει να πηδάει και θα κοπανάει το κεφάλι του και θα πονάει. Οπότε θα προσαρμόσει τη δυνατότητά του σε χαμηλότερο ύψος.
Αν του κατεβάσεις και πάλι το ύψος του κουτιού, πάλι στην αρχή θα χτυπάει το κεφάλι του και θα πονάει και θα επαναπροσαρμόσει άλλη μια φορά το πόσο ψηλά πηδάει.. ώστε να μην πονάει.
Στο τέλος αν τον βάλεις σε κουτί ύψους 2,5 εκατοστών… θα προσαρμοστεί να πηδάει μόνο σε αυτό το ύψος. Ακόμα κι αν τον βγάλεις από το κουτί και τον αφήσεις ελεύθερο, δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπηδήξει πιο ψηλά, γιατί θυμάται ότι το πιο ψηλά πονάει.
Εσείς; Σε τι προσαρμοστήκατε; Τι πεποιθήσεις έχετε; Σε ποιες περιπτώσεις πιστεύετε ότι θα πονέσετε αν σταθείτε όρθιοι και κάνετε όλα όσα είστε φτιαγμένοι να κάνετε;
Μήπως είστε και εσείς ένας ψύλλος που μάθατε να πηδάτε πολύ λίγο γιατί το ψηλά μπορεί να πονέσει;
Σημαντικό είναι να έχουμε επαφή και σύνδεση πρώτα με τον εαυτό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε, τι μας αρέσει, ποιες είναι οι αξίες μας… και στη συνέχεια μπορούμε να συνδεθούμε καλά και με άλλους.
ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το Chat που έχουμε στην εκπομπή μας, είναι ένας τρόπος σύνδεσης μεταξύ μας.
Κάποιοι άλλοι που τους λείπει η σύνδεση, τρώνε πολύ και συνδέονται με το φαγητό για να ικανοποιήσουν το κενό.
Το Facebook είχε τόση επιτυχία ως κοινωνική δικτύωση και σύνδεση ηλεκτρονικών φίλων… αποδεικνύοντας πόσο μακριά ήμαστε τελικά ο ένας από τον άλλον. Το FB μας έφερε πιο κοντά… και γι’αυτό οι περισσότεροι παθαίνουν εμμονή με το να ενημερώνονται και να γράφουν στο status τους τα νέα τους.
Η σύνδεση στο χώρο εργασίας επίσης είναι ιδιαίτερα σημαντική για να προοδεύσουμε ή όχι.
Εκείνοι με τους οποίους κάνουμε παρέα συχνά αποτελούν το καλύτερο δείγμα για το πόσο θα προχωρήσουμε στη ζωή μας.

Τελικά, η σύνδεση είναι απαραίτητη και τη βλέπουμε να ξεκινάει από τη σύνδεση δυο συντρόφων οι οποίοι μέσω του σεξ κάνουν μωρό. Το μωρό είναι συνδεδεμένο με τους γονείς. Οι γονείς μεταξύ τους και με την υπόλοιπη οικογένεια και την κοινωνία. Οι κοινωνίες αποτελούνται από άπειρους πυρήνες σύνδεσης και δικτύωσης, όπως το σχολείο, οι εταιρείες, η εκκλησία, οι αθλητικές ομάδες, τα φιλανθρωπικά σωματεία, τα πολιτικά κόμματα, οι γειτονιές, οι πόλεις, τα κράτη μεταξύ τους. Η γη συνδέεται με την πορεία του ήλιου και το φεγγάρι με τη γη και όλα αυτά είναι κομμάτι ενός μεγάλου συστήματος που λέγεται γαλαξίας και είναι συνδεδεμένο κομμάτι του σύμπαντος.
Το άτομο περιέχει πρωτόνια και νετρόνια… και η σύνδεσή τους με όλα τα υπόλοιπα δημιουργεί κύτταρα και τα κύτταρα ένα σώμα… Όπου κι αν κοιτάξουμε υπάρχει σύνδεση του ενός σε σχέση με κάτι άλλο…

ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ – Καθηγητής Ιατρικής και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Harvard και ο Dr. James Fowler έγραψαν το βιβλίο
«ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ» που εξετάζει τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πως αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας. Μπορεί να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτεξούσια άτομα που καθορίζουν τη μοίρα τους, αλλά όπως εξηγούν οι συγγραφείς, δεν αποτελούμε παρά κύτταρα στο νευρικό σύστημα ενός πολύ μεγαλύτερου οργανισμού.
Όπως λένε οι ίδιοι…
Ότι κάνουμε ή λέμε έχει την τάση να ταξιδεύει μέσα στο δίκτυό μας, επηρεάζοντας τους φίλους μας, τους φίλους των φίλων μας, ακόμη και τους φίλους, των φίλων των φίλων μας.
Εσύ.. πόσους φίλους έχεις… και πόσους κοινούς φίλους έχουμε;
Λένε ότι ανά 7 άτομα στον κόσμο, συνδεόμαστε…

22/9/10

Όταν ο σύντροφος μου απομακρύνεται ξαφνικά.. Τι χρειάζεται να κάνω;

Όταν ο σύντροφός σου σε επικρίνει και απομακρύνεται

Στις σχέσεις πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Η Κατερίνα Σ. με επισκέφθηκε για να τη βοηθήσω στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τη σχέση της. Με τον Παύλο ήταν ζευγάρι εδώ και δυο χρόνια, όμως από την αρχή του καλοκαιριού εκείνος φαινόταν να εκνευρίζεται και να απομακρύνεται από την Κατερίνα όλο και περισσότερο, ενώ κάποιες άλλες φορές απλά έμοιαζε να μην την υπολογίζει καθόλου στην καθημερινότητά του, κανόνιζε το πρόγραμμά και τις εξόδους του με τις παρέες του με αποτέλεσμα εκείνη να νοιώθει ότι η σχέση τους οδηγείται γρήγορα προς το τέλος της.
Η Κατερίνα μου αποκάλυψε ότι αισθανόταν ακόμα ερωτευμένη μαζί του και ήθελε να κάνει κάτι για να σώσει τη σχέση αυτή, αλλά όπως παραδέχτηκε, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το θέμα ήρεμα με αποτέλεσμα να καβγαδίζουν σχεδόν καθημερινά, εκείνη να αισθάνεται απελπισμένη και εκείνος να εκνευρίζεται ακόμα περισσότερο. Η απόσταση μεταξύ τους φαινόταν να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.
Φαινόταν κουρασμένη, λυπημένη και χωρίς ιδιαίτερη διάθεση. Παραμελούσε τις σπουδές της και τους φίλους της, και στα 25 χρόνια της φαινόταν να έχει βουλιάξει στην απελπισία. Αυτό που την ενδιέφερε να καταλάβει ήταν εάν έφταιγε εκείνη για την αδιάφορη συμπεριφορά του, εάν πίστευα ότι υπήρχε κάποια άλλη γυναίκα στη ζωή του Παύλου ή εάν απλά την είχε βαρεθεί καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.
Μου είπε ότι πριν λίγες ημέρες που βρέθηκαν μαζί στο σπίτι του Παύλου, εκείνος παρακολουθούσε τηλεόραση και δεν της έδινε καμία σημασία, όταν αποφάσισε να τον ρωτήσει ευθέως: «Παύλο, πιστεύεις ότι σε αγαπάω;»
Εκείνος το σκέφτηκε για λίγο και της απάντησε: «Όχι, δεν το πιστεύω πια». Η Κατερίνα αισθάνθηκε θυμωμένη και μπερδεμένη και το μόνο που ήθελε ήταν να του πει ότι αν δεν τον αγαπούσε, δεν θα ανεχόταν την αδιαφορία του, τον εκνευρισμό του και την απομάκρυνσή του τους τελευταίους 4 μήνες. Έκανε υπομονή και προσπαθούσε να βελτιώσει τα πράγματα –ή έτσι πίστευε- και αυτό ήταν από μόνο του η απόδειξη των συναισθημάτων της. Όπως μου είπε, αν δεν τον αγαπούσε θα τον είχε παρατήσει με τα πρώτα δείγματα της αλλαγής της στάσης του προς εκείνη.
Η Κατερίνα δεν του είπε τίποτα από όλα αυτά που σκεφτόταν, κυρίως γιατί ο Παύλος φαινόταν να πιστεύει ότι η συμπεριφορά του, η στάση του και η απομάκρυνση του ήταν δικαιολογημένη.
Αυτό που ο Παύλος είχε ξεχάσει ήταν να αναγνωρίζει την αγάπη που του πρόσφερε η Κατερίνα έστω και μέσα από την υπομονή της και τη στεναχώρια της.
Ίσως έχετε παρατηρήσει ότι τη στιγμή που αποφασίζεις να πάρεις ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο, βλέπεις παντού στο δρόμο αυτό το αυτοκίνητο. Ή όταν αποφασίσεις να κάνεις ένα ταξίδι σε ένα συγκεκριμένο τόπο, μοιάζει να συναντάς όλους εκείνους που έχουν πάει εκεί και έχουν να σου διηγηθούν την εμπειρία τους; Σε αυτό που εστιαζόμαστε, αυτό μεγεθύνεται και μοιάζει η μόνη πραγματικότητα και η αλήθεια μας.
Εξήγησα στην Κατερίνα μία άλλη περίπτωση, η οποία έμοιαζε με τη δική της σε κάποια σημεία. Μία άλλη πελάτισσά μου είχε ζητήσει στον φίλο της να είναι πιο τρυφερός, όμως όταν εκείνος προσπαθούσε να την αγκαλιάσει και να τη φιλήσει, τον απέφευγε και του έλεγε «Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνεις αφού δεν το νοιώθεις πραγματικά. Το κάνεις επειδή στο ζήτησα, και έτσι για μένα δεν έχει νόημα». Σε μία άλλη περίπτωση ένας 23χρονος φοιτητής είχε ζητήσει στη σύντροφό του να του συμπαρασταθεί την περίοδο που ετοίμαζε την πτυχιακή του εργασία γιατί το είχε ανάγκη, και όταν εκείνη του τηλεφωνούσε για να τον υποστηρίξει ψυχολογικά, αυτός κλεινόταν στον εαυτό του και δεν της απαντούσε. Μια γυναίκα 28 χρονών είχε πάρει άδεια από τη δουλειά της για να βοηθήσει, όπως είχαν συμφωνήσει, τον σύντροφό της να μετακομίσει στο καινούργιο του διαμέρισμα, αλλά όταν έφτασε εκεί, εκείνος της φώναζε να μην πειράζει τίποτα από τα πράγματά του γιατί όπως της είπε, μόνο εκείνος ήξερε που τον βόλευε να βάλει κάθε ένα από τα αντικείμενα.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει ένα κοινό σημείο. Ο ένας σύντροφος δεν αποδέχεται την αγάπη του άλλου. Είναι σαν να σου φέρνει ένας φίλος ένα δώρο και να μην το δέχεσαι. Το κλειδί για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα ήταν και οι δυο σύντροφοι να δώσουν ακόμα περισσότερο ο ένας στον άλλον, όμως αυτό δεν συμβαίνει συνήθως στην πραγματικότητα. Ο σύντροφος που απομακρύνεται, όπως παρατηρούμε, αδυνατεί να δει και να αποδεχτεί το δώρο της αγάπης που του δίνει ο σύντροφός του. Είναι εκπληκτικό πόσο συχνά, φαίνεται να μην ακούν και να μην βλέπουν τα κομπλιμέντα που τους κάνουν, να μην αντιλαμβάνονται την εκτίμηση και την υποστήριξη που τους δίνει ο σύντροφός τους. Είναι σαν να έχουν φορέσει μια πανοπλία και να έχουν καλύψει τα αυτιά τους οπότε τίποτα δεν μπορεί να τους αγγίξει.
Μοιάζει σαν να προσπαθούμε να πολεμήσουμε την αγάπη, θεωρώντας ότι ο σύντροφός μας δεν είναι ειλικρινής όταν μας λέει κάτι όμορφο, δεν δεχόμαστε τη βοήθειά του όταν την προσφέρει, τον κατηγορούμε ότι υποκρίνεται όταν μας λέει κάτι όμορφο, του λέμε ότι δεν πιστεύει πραγματικά την αξία μας όταν μας υπενθυμίζει πόσο καλοί ήμαστε, τον κριτικάρουμε όταν μας δείχνει τη χαρά του για κάτι που καταφέραμε λέγοντάς του ότι δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται, ή λέγοντάς του ότι… αργά το θυμήθηκε, εκνευριζόμαστε γιατί μιλάμε αλλά δεν καταλαβαίνει τι εννοούσαμε κλπ. Παράλληλα, δεν εκφράζουμε ούτε εμείς συναισθήματα αγάπης αλλάζοντας τη στάση του σώματός μας εκείνες τις στιγμές, δηλαδή σφίγγοντας τους μύες στο στομάχι και το στήθος μας.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
Για να μπορείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου, μάθε να αγαπάς τον άλλον για όλα εκείνα που μισείς εσύ στον δικό σου εαυτό.
Είναι πραγματικά δύσκολο να αλλάξεις αυτές τις συμπεριφορές γιατί συχνά είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου που υποσυνείδητα υπάρχει από την παιδική ηλικία. Οι γονείς μας συχνά απέρριπταν κάποιες από τις συμπεριφορές μας και τις εκφράσεις του χαρακτήρα μας, είτε μέσω κριτικής («Μην φέρεσαι έτσι!») ή μας αγνοούσαν με τον να μην μας υποστηρίζουν σε κάποια φιλοδοξία ή όνειρο που τους εκφράζαμε σχετικά με κάποιο ταλέντο μας ή δεν μας έδιναν σημασία όταν ήμασταν θυμωμένοι. Όταν αυτό συμβαίνει, διαχωρίζουμε αυτά τα κομμάτια μας και τα κρύβουμε στο υποσυνείδητό μας. Δεν τα αποδεχόμαστε αφού ούτε εκείνοι –οι γονείς- τα αποδέχονταν σε εμάς. Δυστυχώς όμως, το ότι τα κλειδώνουμε στα βάθη της ψυχής μας γιατί τα χαρακτηρίζουμε «μη αποδεκτές» πλευρές του εαυτού μας, αυτό δεν σημαίνει ότι εξαφανίζονται, αντίθετα, αποτελούν τον χαμένο εαυτό μας.
Με την πάροδο του χρόνου, αρνούμαστε αυτές τις ανάγκες μας και τις αντικαθιστούμε με άμυνες. Αργότερα στη ζωή, όταν κάποιος άλλος, συνήθως ο σύντροφός μας, τις ψηλαφίσει και τις αποκαλύψει, τον απορρίπτουμε. Για να αποδεχτούμε τον εαυτό μας για αυτό που πραγματικά είναι, θα χρειαστεί στο μυαλό μας να απορρίψουμε τους γονείς μας που –ως παιδιά- τους θεωρούσαμε αλάθητους ως προς τις κρίσεις τους σε εμάς. Και γνωρίζω ότι οι περισσότεροι ενήλικοι δεν θεωρούν πλέον ότι οι γονείς τους είναι αλάθητοι, τότε όμως, ως παιδιά έτσι τους έβλεπαν, και άκριτα έχουν καταχωρήσει στο υποσυνείδητό τους αυτές τις επικρίσεις. Ως παιδιά θεωρούσαμε ότι οι γονείς μας ξέρουν τα πάντα και δεν κάνουν ποτέ λάθος. Η διαδικασία αυτή λοιπόν της αλλαγής είναι επώδυνη γιατί απορρίπτοντας την κρίση των γονιών σου σημαίνει ότι ξυπνάς υποσυνείδητα και το φόβο που είχες τότε, ως παιδί, ότι δηλαδή αν κάνεις κάτι άλλο από αυτό που εκείνοι θέλουν δεν θα είσαι πλέον αποδεκτός, και θα σε εγκαταλείψουν και μπορεί να πεθάνεις. Αυτό, και πάλι υποσυνείδητα, σημαίνει ότι το να δεχτείς αγάπη (σήμερα) για κάτι που τότε είχες θάψει κρίνοντάς το κακό, ισοδυναμεί με το ρίσκο να πεθάνεις.
Πρόκειται για μια δύσκολη και δραματική διαδικασία γιατί το κομμάτι του εγκεφάλου μας που συγκρατεί την γονική επιταγή, τις εντολές που λάβαμε από τους γονείς μας είναι αιώνιο – δηλαδή όπως είχε καταγραφεί τότε έτσι ισχύει και τώρα. Συμβαίνει γιατί στην ηλικία 0-5 ετών τα παιδιά δεν καταγράφουν τα περιστατικά βάσει της λογικής τους αλλά βάσει του συναισθήματός τους. Μπορεί αργότερα, σκεφτόμενοι λογικά να αποδέχονται ή να απορρίπτουν κάποια γεγονότα, έως τα πέντε τους όμως, ότι καταγράφηκε παραμένει ως η αλήθεια. Γι’αυτό εκείνες οι καταγραφές ονομάζονται πεποιθήσεις.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι συνειδητό, αλλά τελικά, το θέμα είναι ότι απορρίπτουμε την αγάπη για να επιβιώσουμε, να παραμείνουμε ζωντανοί.
Ιδανικά, θα έπρεπε να ήμαστε ικανοί να τραβήξουμε την κουρτίνα και να αποκαλύψουμε τι συμβαίνει και να αποφασίσουμε να αποδεχτούμε τους εαυτούς μας όπως είναι, ολόκληρους, και όχι μόνο συγκεκριμένα κομμάτια μας. Δυστυχώς, δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορείς συνειδητά να αγαπήσεις τον εαυτό σου… αγαπώντας τον εαυτό σου. Για να σταματήσεις την απόρριψη του εαυτού σου, πρέπει να μάθεις να αγαπάς σε κάποιον άλλον ότι μισείς σε εσένα. Αν δεν είσαι σίγουρος ποια είναι αυτά που μισείς, μπορείς να τα βρεις εύκολα παρατηρώντας τι είναι αυτό που λες (επικριτικά και θυμωμένα) στους άλλους. Όταν μάθεις να αποδέχεσαι στον σύντροφό σου αυτό το χαρακτηριστικό που μισείς θα μάθεις αυτόματα να το αποδέχεσαι και στον ίδιο σου τον εαυτό. Η αγάπη για τον εαυτό σου γεννιέται από την αγάπη σου για κάποιον άλλον.
Με απλά λόγια, αυτό που δίνεις αυτό παίρνεις. Μαθαίνεις να αγαπάς τον σύντροφό σου και επιτρέπεις στον εαυτό σου να δεχτεί περισσότερη αγάπη. Φυσικά, όπως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και ένα τίμημα. Χρειάζεται να απορρίψεις το κομμάτι της ταυτότητάς σου που σε κάνει «θύμα» και να εγκαταλείψεις όλα τα πλεονεκτήματα και το κέρδος που έπαιρνες έως σήμερα όταν αισθανόσουν απελπισμένος (όπως η προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων). Όμως το πραγματικό κέρδος είναι πολύ σημαντικό, γιατί με αυτόν τον τρόπο απογαλακτίζεσαι από τους γονείς σου. Αποκτάς συναισθηματική ανεξαρτησία.
Πρόκειται για μια περίπλοκη κατάσταση. Είναι ακόμα πιο περίπλοκη όταν καταλάβουμε ότι όταν ο ένας σύντροφος απορρίπτει την αγάπη, το ίδιο κάνει και ο άλλος, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Αυτό συμβαίνει γιατί δημιουργούμε συνήθως σχέσεις με κάποιους που είναι συναισθηματικά ισότιμοι με εμάς (δηλαδή βρίσκουμε συντρόφους που υποφέρουν από παρόμοιο συναισθηματικό τραύμα) αλλά έχουν αναπτύξει εκ διαμέτρου αντίθετες άμυνες. Αν αρχίζεις να φωνάζεις και να εκνευρίζεσαι με τον σύντροφό σου λέγοντάς του πόσο λάθος είναι, εκείνος κατά πάσα πιθανότητα θα απομακρυνθεί αμέσως από εσένα.
Για να επιτύχουμε να φέρουμε εις πέρας αυτή την περίπλοκη διαδικασία και να σώσουμε τη σχέση μας, αλλά κυρίως να ωριμάσουμε εμείς μέσα από τη σχέση μας, είναι πολύ χρήσιμο να μάθουμε να ακούμε πραγματικά τι μας λέει ο άλλος και να δείχνουμε συμπάθεια σε αυτά που μας λέει. Μπορείτε να πείτε «Πες μου τι συμβαίνει μέσα σου, τι αισθάνεσαι όταν σου εκφράζω την αγάπη μου». Μετά ακούστε προσεκτικά την κριτική τους, μπορεί να ακούσετε να σας λέει «Ανησυχώ» ή κάτι παρόμοιο το οποίο θα σας αφήσει έκπληκτους. Αν κατανοούσατε το βαθύτερο νόημα αυτών που σας λέει ο σύντροφός σας, ακούγοντάς τον με συμπάθεια, λογικά θα απαντούσατε «Μπορώ να φανταστώ πως νοιώθεις και καταλαβαίνω ότι φοβάσαι». Και τότε πρόκειται να συμβεί κάτι παράδοξο. Ο σύντροφός σας θα σας δει με άλλα μάτια. Θα αισθανθεί ασφάλεια μαζί σας, κάτι το οποίο είναι ακριβώς το αντίθετο σε σχέση με τις υποσυνείδητες αναμνήσεις που είχε από την παιδική ηλικία όταν εξέφραζε τα ίδια «επικίνδυνα» συναισθήματα στους γονείς του και έτσι να ανοιχτεί ακόμα περισσότερο.
Η ωριμότητα στην αγάπη έρχεται όταν κάθε ένας από τους δύο συντρόφους έχει μεγαλώσει μαζί με τον σύντροφό του, μέσω της σχέσης τους και όταν και οι δυο γνωρίζουν να παίρνουν και να δίνουν αγάπη – Πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία, ένα έπαθλο που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή.

14/6/10

Οι 6 Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες και η ερμηνεία τους

Ερμηνεία των 6 Βασικών Ανθρώπινων Αναγκών

Υπάρχουν 6 Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες παγκοσμίως. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες ανεξάρτητα από το φύλο τους, το χρώμα τους, την κουλτούρα τους και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τους. Η μοναδική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων είναι οι τρόποι με τους οποίους καλύπτουν κάθε μία από αυτές τις ανάγκες τους.
Δεν υπάρχουν σημαντικές και ασήμαντες ανάγκες. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται να καλύπτει όλες τις ανάγκες του καθημερινά και για το λόγο αυτό, επιλέγει διαφορετικούς τρόπους για να το πετύχει.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τους τρόπους (τα «οχήματα») που χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Κάποιοι τρόποι είναι δημιουργικοί ενώ κάποιοι άλλοι είναι καταστροφικοί. Αυτό μπορεί να αλλάξει και σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο να αλλάξει για να πετύχουμε αλλαγές και πρόοδο στη ζωή μας.
Χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, όταν ο ένας καλύπτει 2 βασικές ανάγκες του συντρόφου / φίλου / συγγενή / συνεργάτη τότε αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν κάποια σχέση. Όταν καλύπτονται 4 βασικές ανάγκες, η μεταξύ τους σχέση υπάρχει μεταξύ τους σύνδεση. Όταν καλύπτονται και οι 6 βασικές ανάγκες αυτή η σχέση είναι ιδανική και ο ένας δεν θα αποχωριστεί ποτέ τον άλλον. Θα υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη, σεβασμός και αγάπη.
Ας δούμε όμως τι σημαίνει κάθε μία από τις 6 Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες.

ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Ασφάλεια σημαίνει να αισθάνομαι άνετα. Να απολαμβάνω τη χαρά και να αποφεύγω τον πόνο. Λέξεις-κλειδιά για την ασφάλεια είναι: Άνεση, ασφάλεια, σταθερότητα, πατώ στα πόδια μου, προβλέψιμη κατάσταση, προστασία

ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ / ΠΟΙΚΙΛΙΑ
Η ποικιλία και οι προκλήσεις μας διευρύνουν συναισθηματικά και ουσιαστικά. Το σώμα μας, το μυαλό μας, η συναισθηματική μας υγεία χρειάζονται ποικιλία, άσκηση, αίσθηση απρόβλεπτου, εκπλήξεις, υπέρβαση, διαφορετικότητα κλπ. για να αναπτυχθούν και να διευρυνθούν μέσω των καινούργιων εμπειριών

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Κάθε άνθρωπος χρειάζεται να αισθάνεται μοναδικός, ιδιαίτερος, σημαντικός, αναγκαίος και επιθυμητός. Λέξεις – κλειδιά για τη Σημαντικότητα είναι: Υπερηφάνεια, σημαντικότητα, επιτυχία, επιδόσεις, τελειότητα, αξιολόγηση, πειθαρχία και ανταγωνιστικότητα

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΗ
Όλοι χρειαζόμαστε τη σύνδεση με άλλα ανθρώπινα πλάσματα και όλοι προσπαθούμε και ελπίζουμε να πάρουμε αγάπη. Λέξεις-κλειδιά για την Αγάπη και Σύνδεση είναι: Ένωση, μαζί, εμείς, πάθος, ενότητα, ομάδα, ζεστασιά, τρυφερότητα, ρομαντισμός

ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Τα πάντα στη φύση είτε αναπτύσσονται / προοδεύουν / μεγαλώνουν είτε πεθαίνουν. Χρειάζεται να αναπτυσσόμαστε συνεχώς συναισθηματικά, πνευματικά, ψυχικά και σωματικά. Λέξεις – κλειδιά: Μαθαίνω, αναπτύσσομαι, εξελίσσομαι, γνωρίζω, δοκιμάζω κλπ.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Κάθε άνθρωπος επιθυμεί να υπερβεί τον εαυτό του και τις προσωπικές του ανάγκες και να προσφέρει στους άλλους. Οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους, οι δάσκαλοι στους μαθητές τους, κάποιοι κάνουν φιλανθρωπίες, άλλοι βοηθούν ένα ζητιάνο στο δρόμο, ένας φίλος προσφέρει μια συμβουλή, ένας συνεργάτης κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια για να βοηθήσει ένα πελάτη του χωρίς οικονομικό όφελος, ένας γιατρός θεραπεύει τον ασθενή του, ένας πνευματικός εξομολογεί, κάποιος σου προσφέρει αυτό που χρειάζεσαι, ένας οδηγός σε αφήνει να προσπεράσεις με χαμόγελο κλπ. Τα πάντα στο σύμπαν συμμετέχουν σε όλα τα υπόλοιπα πέραν των προσωπικών τους αναγκών, διαφορετικά εξαφανίζονται.

Ερμηνεία των 6 Βασικών Ανθρώπινων Αναγκών με παραδείγματα

Οι πρώτες 4 Βασικές Ανάγκες, Ασφάλεια, Ποικιλία, Σημαντικότητα, Αγάπη / Σύνδεση αποτελούν τις Ανθρώπινες Ανάγκες και είναι απαραίτητες για την επιβίωση του ανθρώπου. Είναι οι θεμελιώδεις ανάγκες της προσωπικότητας – όλοι χρειάζεται να αισθάνονται ότι τις καλύπτουν τουλάχιστον έως ένα βαθμό.
Οι υπόλοιπες δυο, Ανάπτυξη και Συμμετοχή αναφέρονται ως Πνευματικές Ανάγκες και είναι απαραίτητες για την ανθρώπινη ικανοποίηση και ολοκλήρωση. Αποτελούν τις ανάγκες του πνεύματος και παρατηρείται ότι δεν βρίσκουν όλοι τους κατάλληλους τρόπους να τις καλύψουν, παρόλο που είναι απαραίτητο για την μακροπρόθεσμη ευτυχία του ανθρώπου.
Συνήθως, σε κάθε άνθρωπο, δύο είναι οι Βασικές ανάγκες που κυριαρχούν ως προτεραιότητά του. Αυτές οι δυο ανάγκες είναι τόσο εμφανείς και αναγκαίες για το άτομο, που θα έκανε τα πάντα για να τις καλύψει. Όταν ανακαλύπτουμε τις δυο κύριες ανάγκες του ατόμου, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε και τα κίνητρα που οδηγούν αυτόν τον άνθρωπο στις αποφάσεις και τις συμπεριφορές του. Αντιλαμβανόμαστε τι δίνει νόημα και κίνητρο στη ζωή του.
Όλοι βιώνουμε τις 6 Βασικές Ανάγκες. Παρόλα αυτά, όλοι βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους να καλύπτουν αυτές τις ανάγκες. Επίσης, κάθε μία από τις ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με τρόπους που είναι δημιουργικοί ή καταστροφικοί. Για παράδειγμα, η ανάγκη της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ μπορεί να καλυφθεί με το να σπουδάσεις και να πάρεις ένα πτυχίο, με το να κάνεις μόνο τα απολύτως απαραίτητα και να αποφεύγεις κάθε είδους πρόκληση ή με το να συσσωρεύεις χρήματα και υλικά αγαθά.
Η ανάγκη ΠΟΙΚΙΛΙΑΣ μπορεί να καλυφθεί με το να διαβάζεις πολλά διαφορετικά βιβλία, με το να συναντάς πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, να κάνεις επικίνδυνα σπορ ή με το να απειλείς τη ζωή κάποιου με βίαιο τρόπο. Κάποιοι τρόποι ικανοποίησης αυτών των αναγκών είναι καλοί για τους ανθρώπους, καλοί για τους συνανθρώπους τους και την κοινωνία ενώ κάποιοι άλλοι είναι καταστροφικοί για όλους
Η ανάγκη ΑΓΑΠΗΣ / ΣΥΝΔΕΣΗΣ μπορεί να ικανοποιηθεί μέσα από καλές πράξεις και ευγένεια ή από το να κυριαρχείς στους άλλους και να τους πιέζεις να σου δείξουν την εκτίμησή τους.
Η ανάγκη ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ μπορεί να ικανοποιηθεί με το να είσαι ο καλύτερος σε κάτι ή ο χειρότερος.
Με τον ίδιο τρόπο, η ανάγκη για ΑΝΑΠΤΥΞΗ μπορεί να καλυφθεί με το να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, να μαθαίνεις καινούργια πράγματα, να αναπτύσσεις νέα ταλέντα ή να γίνεις ο πιο επιτυχημένος εγκληματίας.
Τέλος η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ μπορεί να καλυφθεί με το να βοηθάς προσφέροντας τις υπηρεσίες σου στους άλλους ή να τους αποσυντονίζεις και να τους αναστατώνεις.
Η μέθοδος των 6 Βασικών Ανθρώπινων Αναγκών είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να προσδιορίσεις το επίπεδο ευτυχίας και πληρότητας σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Όταν καταλαβαίνεις πως κάποιος άνθρωπος ικανοποιεί τις σημαντικές ανάγκες του, αντιλαμβάνεσαι τι του δίνει χαρά ή δυστυχία. Για παράδειγμα, κάποιος έχει ως σημαντικότερη ανάγκη την ΣΥΝΔΕΣΗ / ΑΓΑΠΗ. Για να καλύψει αυτή την ανάγκη χρειάζεται να νοιώθει ότι τον εκτιμούν και τον αναγνωρίζουν όλοι όσοι τον συναντούν καθημερινά. Διαφορετικά, αισθάνεται ότι δεν τον αγαπούν και βιώνει πόνο. Πόσες πιθανότητες έχει σε καθημερινή βάση να τον εκτιμούν και να του δίνουν αναγνώριση όλοι όσοι τον συναντούν; Πολύ λίγες. Αυτό το άτομο παγιδεύει τον εαυτό του για να αισθάνεται έλλειψη αγάπης κάθε μέρα.
Ένας άλλος άνθρωπος μπορεί να αξιολογεί ως κυρίαρχη ανάγκη του την Σύνδεση και την Αγάπη. Αλλά για να αισθανθεί Αγάπη και Σύνδεση, χρειάζεται να πει «Σ’αγαπώ» στο παιδί του ή στον σύντροφό του. Πόσες πιθανότητες έχει αυτός ο άνθρωπος να νοιώσει Σύνδεση κάθε ημέρα; Η απάντηση είναι ότι έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες. Οι άνθρωποι έχουν τον έλεγχο της κάλυψης των αναγκών τους που εξαρτάται από τους τρόπους που επιλέγουν να τις καλύψουν ή να μην τις καλύψουν και από την απόφασή τους σχετικά με το τι χρειάζεται να συμβεί για να αισθανθούν ότι τις καλύπτουν.
Ένα ακόμα παράδειγμα. Κάποιος μπορεί να αξιολογεί την Αγάπη και την Ασφάλεια ως τις πρωταρχικές ανάγκες του. Η ερώτηση είναι, ποια αξιολογείται ως πρώτη και ποια ως δεύτερη. Κάποιος που έχει την ΑΣΦΑΛΕΙΑ ως πρώτη ανάγκη, δεν θα εκφράσει ΑΓΑΠΗ ούτε θα αισθανθεί ΑΓΑΠΗ έως ότου νοιώσει μεγάλη ασφάλεια. Από την άλλη πλευρά, κάποιος που έχει ως πρώτη ανάγκη την ΑΓΑΠΗ και δεύτερη την ΑΣΦΑΛΕΙΑ, θα συνεχίσει να εκφράζει και να αισθάνεται αγάπη ακόμα κι αν η αγάπη φαίνεται να καταρρέει στη σχέση. Όταν καταλάβεις ξεκάθαρα ποιες ανάγκες αξιολογείς στη ζωή σου ως κύριες, είναι πιθανό να μπορείς καλύτερα να ερμηνεύσεις παλαιότερες αποφάσεις και συμπεριφορές σου και να επιλέξεις να αλλάξεις τις προτεραιότητές σου. Μια σύζυγος που είχε στο παρελθόν θέσει την Ασφάλεια ως πρώτη ανάγκη και την Αγάπη ως δεύτερη μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό για την σχέση της και τη ζωή της και να επιλέξει να βάλει πρώτη την Αγάπη προς τον σύντροφό της και δεύτερη την Ασφάλεια, οπότε να μπορεί να αισθάνεται αγάπη ακόμα και σε καταστάσεις που υπάρχει ανασφάλεια. Αυτό από μόνο του μπορεί να αλλάξει ριζικά την σχέση τους.
Από τα παιδικά μας χρόνια, όλοι αναπτύξαμε ένα σύστημα που να μας επιτρέπει να καλύπτουμε επαρκώς τις 6 Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες μας και επίσης ένα σύστημα πεποιθήσεων του τι χρειάζεται να συμβεί (τα «οχήματα») για να αισθανθούμε ότι οι ανάγκες μας καλύπτονται.


Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach

7/4/10

Παιδί: Ο «μυστικός» θεραπευτής οικογενειακών προβλημάτων

Τα προβλήματα σε μια οικογένεια είναι πιθανόν να ωθήσουν ένα παιδί να λειτουργήσει ως ο "μυστικός" θεραπευτής, καθώς διαπιστώνει ότι οι γονείς βρίσκονται σε κάποιου είδους αδιέξοδο. Αποφασίζει δηλαδή να παρέμβει με δυναμικό τρόπο, μέσω εμφάνισης σωματικών «συμπτωμάτων» στην υγεία του ή μέσω αλλαγής συμπεριφοράς, για να μεταφέρει πάνω του την προσοχή της οικογένειας και να τους κάνει να ξεχάσουν προς στιγμήν το δεδομένο πρόβλημά τους.

Με τον τρόπο αυτό, οι γονείς αναγκάζονται να ασχοληθούν με το πρόβλημα (το σύμπτωμα) που εμφανίστηκε στο παιδί τους και να σταματήσουν να απασχολούνται με το προυπάρχον πρόβλημα τους.

Η «στρατηγική» αυτή επίλυσης εκ μέρους του παιδιού, αποτελεί μία «μεταφορική» ερμηνεία του αρχικού προβλήματος, στην οποία, πρωταγωνιστής είναι πλέον το παιδί το οποίο αποφασίζει να αλλάξει την κατάσταση και να επαναφέρει (όπως πιστεύει) την τάξη και την ηρεμία στην οικογένεια. Όπως θα διαπιστώσουμε, η λύση που επιλέγει να δώσει το παιδί, δεν είναι απαραίτητα επιθυμητή για τους γονείς.

Όταν ένα παιδί λέει «πονάει το κεφάλι μου» μπορεί να αναφέρεται σε κάτι περισσότερο από έναν απλό πονοκέφαλο. Πιθανόν να εννοεί ότι είναι πληγωμένο συναισθηματικά ή ότι η μητέρα του υποφέρει, ή μπορεί να ζητάει την βοήθεια του γονιού στα μαθήματά του στο σχολείο. Ο «πονοκέφαλός» του ίσως εκφράζει τον «πονοκέφαλο» που έχει καθημερινά ο πατέρας του λόγω των προβλημάτων του στη δουλειά, ή του «πονοκεφάλου» της μητέρας του στην προσπάθειά της να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την πεθερά της κ.ο.κ.
Το σύμπτωμα είναι ένα μήνυμα, και ως τέτοιο, είναι πιθανόν να έχει και δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης από εκείνο που καταρχήν πιστεύουμε ότι σημαίνει. Η δεύτερη, βαθύτερη ερμηνεία του μπορεί να αφορά σε κάποιον πέρα από το ίδιο το παιδί.

Ένα παιδί το οποίο ξαφνικά "λερώνει" το κρεβάτι του το βράδυ που κοιμάται, είναι πιθανόν μεταφορικά, να αναπαράγει το πρόβλημα του πατέρα του που «ξενοκοιμάται» και με κάποια έννοια και εκείνος «λερώνει» το συζυγικό κρεβάτι.

Στις περιπτώσεις αυτές, που διαπιστώνεται η χρήση «μεταφορικών» συμπτωμάτων, η λύση είναι απλή και με την αλλαγή στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι γονείς, λύνεται αυτόματα και το σύμπτωμα του παιδιού εφόσον θεωρεί ότι πέτυχε τον στόχο του και λειτούργησε αποτελεσματικά ως οικογενειακός θεραπευτής.

Η έννοια των «μεταφορικών» σχέσεων στην οικογένεια

Ακριβώς όπως ένα μήνυμα μπορεί να έχει και δεύτερο επίπεδο ερμηνείας, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων (π.χ. μεταξύ του παιδιού και της μητέρας) που λειτουργεί «μεταφορικά» σχετικά με κάποια άλλη σχέση δυο άλλων μελών της οικογένειας (π.χ. μεταξύ των γονιών). Μπορεί να ακούγεται κάπως μπερδεμένο σαν έννοια, όμως στην πραγματικότητα είναι πολύ απλό αν δώσουμε ένα παράδειγμα. Ο πατέρας, έρχεται σπίτι μετά τη δουλειά και είναι αναστατωμένος και θυμωμένος επειδή φοβάται ότι ίσως τον απολύσουν. Η σύζυγός του προσπαθεί να τον ηρεμήσει και να τον ανακουφίσει από το άγχος του, και την στιγμή εκείνη ο γιος εκδηλώνει ένα επεισόδιο άσθματος. Ο πατέρας τότε ξεχνάει το εργασιακό του πρόβλημα και προσπαθεί να ανακουφίσει και να ηρεμήσει τον γιο με τον ίδιο τρόπο που κάνει σε εκείνον η σύζυγός του. Η σχέση μεταξύ του πατέρα και του γιου αντικαθιστά και γίνεται «μεταφορικά» μια παρόμοια σχέση με εκείνη μεταξύ του πατέρα και της συζύγου του.

Την στιγμή που ο πατέρας ασχολείται με το γιο του, η σύζυγός του παύει να ασχολείται με το αρχικό πρόβλημα της πιθανής απόλυσής του. Η προσοχή πλέον και των δυο γονιών έχει στραφεί προς το παιδί που εμφάνισε το σύμπτωμα. Η μια κατάσταση έχει αντικατασταθεί από μια άλλη (τον έλεγχο της οποίας έχει πλέον το ίδιο το παιδί).

Σχέσεις που κάνουν… κύκλους

Η σκέψη των «μεταφορικών» σχέσεων οδηγεί στην ιδέα ότι οι δυνάμεις που αναπτύσσονται μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον αλλάζουν διαρκώς και αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις εσωτερικές ανάγκες της οικογένειας, η δυναμική δηλαδή λειτουργεί κυκλικά. Κάποιες φορές η προσοχή των μελών της οικογένειας θα εστιάζεται στις δυσκολίες και τα προβλήματα του πατέρα στην δουλειά του, κάποιες άλλες φορές στα συμπτώματα που έχει το παιδί, κάποιες άλλες φορές στα προβλήματα που έχουν οι γονείς με τα πεθερικά και τους συγγενείς τους ή σε οικονομικά προβλήματα της οικογένειας. Ανεξάρτητα όμως με το πρόβλημα της δεδομένης στιγμής, η σειρά των δράσεων και το ποσοστό της δύναμης της οικογένειας παραμένει πάντα το ίδιο, ακόμα κι αν αλλάζουν οι πρωταγωνιστές. Για παράδειγμα, μπορεί πάντα κάποιο πρόσωπο να παίζει τον ρόλο του «αβοήθητου» και «αδύναμου» μέλους της οικογένειας που δεν είναι ικανό να επιλύσει κάποιο πρόβλημα, και παράλληλα πάντα να εμφανίζεται κάποιος που έχει τον ρόλο του δυνατού, έτοιμου να βοηθήσει στην λύση του προβλήματος, παρόλο που τελικά δεν θα τα καταφέρνει και το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει ώστε να καλύπτει αδιάκοπα κάποιο άλλο πρόβλημα (δυο άλλων μελών της οικογένειας). Αυτή η «σειρά» σχέσεων μπορεί να εμφανίζεται με ποικίλους τρόπους και να εμπεριέχει δυάδες σχέσεων, κάθε ζευγάρι ατόμων που αντιμετωπίζουν ένα θέμα, αντικατοπτρίζει μεταφορικά ένα άλλο ζευγάρι ατόμων που έχουν ένα άλλο θέμα. Η μητέρα έχει πρόβλημα με την συμπεριφορά της πεθεράς της, και τελικά δίνει την προσοχή της στο σύμπτωμα που εμφάνισε η κόρη της, ξεχνώντας για αυτό το διάστημα τα προβλήματα με την μητέρα του συζύγου της.

Η βοήθεια ενός ειδικού

Όταν μια οικογένεια επισκέπτεται έναν ειδικό σύμβουλο για να λύσει κάποιο σύμπτωμα που εμφάνισε το παιδί, είναι σημαντικό ο ειδικός να εξετάσει την «μεταφορά» άλλων σχέσεων στην οικογένεια, που εκφράζεται μέσα από το συγκεκριμένο σύμπτωμα και τις σχέσεις των ενδιαφερομένων μεταξύ τους. Η πρακτική σημασία αυτής της εξέτασης των δεδομένων είναι σημαντική γιατί καθορίζει με σαφήνεια και την στρατηγική επίλυσης του θέματος / συμπτώματος εφόσον κατανοήσει τις σχέσεις μεταξύ των άλλων μελών της οικογένειας. Όταν μια οικογένεια επισκέπτεται ένα σύμβουλο και εξηγεί το πρόβλημα που υπάρχει, είναι σημαντικό για τον ειδικό να σκεφτεί:» Εάν το πρόβλημα αυτό είναι μια μεταφορά μιας άλλης συμπεριφοράς που υπάρχει στην οικογένεια, ποια συμπεριφορά ταιριάζει στην μεταφορά που έχουμε μπροστά μας; Ποιος άλλος στην οικογένεια έχει ένα παρόμοιο αν και διαφορετικής φύσης θέμα; Το σύμπτωμα του παιδιού, ποιο άλλο θέμα αποτρέπει την στιγμή που εμφανίζεται; Τι αντικαθιστά»; Για να δώσει ο ειδικός μια απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις, χρειάζεται να καταλαβαίνει την «μεταφορική» έννοια στις σχέσεις και τις δράσεις των ατόμων.

Αδυναμία ή παντοδυναμία; Το παιχνίδι της αλλαγής ρόλων

Η υποσυνείδητη αιτία των «μεταφορών» αυτών, δίνει στο παιδί σημαντική δύναμη. Η πρόθεσή του παιδιού είναι να βοηθήσει τους γονείς να λύσουν ένα πρόβλημα που υπάρχει στην οικογένεια, όμως λόγω του ότι αυτή η δύναμη δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί και να προσαρμοστεί ακριβώς σε ένταση από τον ίδιο τον δημιουργό της (το παιδί), σε πολλές περιπτώσεις τελικά γίνεται υπερβολική σε σχέση με το αρχικό πρόβλημα μεταξύ των γονιών. Το αποτέλεσμα είναι το σύμπτωμα του παιδιού να είναι σε κάποιες περιπτώσεις πολλαπλάσια σημαντικότερο από το αρχικό πρόβλημα. Στο σημείο αυτό, το έμπειρο μάτι ενός συμβούλου θα του δείξει και την ίδια τη λύση. Η αλλαγή των υπαρχόντων σχέσεων στην οικογένεια, και η δημιουργία νέων και υγιέστερων σχέσεων και συμπεριφορών μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι δυνατόν να δημιουργήσει νέες δυναμικές και άμεση λύση και να δώσει τέλος στο σύμπτωμα που εμφάνισε το παιδί.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι το παιδί έχει την ευφυΐα να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια τέτοια συμπεριφορά και δημιουργία σωματικών συμπτωμάτων. Είναι όμως εξίσου δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι το παιδί δεν είναι ικανό να προβεί σε τέτοιες λύσεις όταν διαπιστώνει αδιέξοδο στην οικογένειά του (που για εκείνο είναι ο κόσμος ολόκληρος). Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα έξυπνα και μπορούν να επιλέξουν τρόπους επίλυσης που είναι περισσότερο περίπλοκοι από ότι φανταζόμαστε. Είναι απλό για παράδειγμα για ένα παιδί να σκεφτεί ότι δημιουργώντας ένα σύμπτωμα, ο γονιός του θα αντιδράσει με ένα δεδομένο τρόπο. Δηλαδή, θα του δώσει όλη την προσοχή του για να το θεραπεύσει. Όμως εάν ένα παιδί προγραμματίζει τα συμπτώματα που εμφανίζει συνειδητά ή υποσυνείδητα εξαρτάται από την περίπτωση που εξετάζουμε. Τα παιδιά σε πολλές περιπτώσεις εξηγούν το πώς και το γιατί προγραμματίζουν να έχουν κάποια συμπτώματα. Λένε παραδείγματος χάριν: «Αν είμαι άρρωστος, τότε ο μπαμπάς δεν θα πιει για μια ημέρα» ή «δεν θα φύγει από το σπίτι το βράδυ» ή «δεν θα εγκαταλείψει εμένα και την μαμά» ή «η μαμά δεν θα βγει το βράδυ με τη φίλη της».
Η κατανόηση της συμπεριφοράς ενός παιδιού είναι περίπλοκη. Ένα παιδί μπορεί να επιλέξει να συμπεριφέρεται με συμπτώματα, τα οποία τελικά βοηθούν τους γονείς να ασχοληθούν με το παιδί τους. Οι γονείς επικεντρώνουν την προσοχή τους στο παιδί για να το βοηθήσουν να λύσει το πρόβλημά του. Σε αρκετές περιπτώσεις, αυτή η συμπτωματική συμπεριφορά εκ μέρους ενός παιδιού (που παίρνει τον ρόλο του αδύναμου μέλους) μπορεί να χειροτερέψει ώστε να δώσει τη δυνατότητα στους γονείς να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο να βοηθήσουν (και να πάρουν το ρόλο των δυνατών μελών). Οι τρόποι με τους οποίους το παιδί προστατεύει τους γονείς, κάνει το παιδί να φαίνεται αδύναμο λόγω της συμπτωματικής συμπεριφοράς του ή της αδύναμης υγείας του, κι όμως, την ίδια στιγμή, το παιδί είναι παντοδύναμο με την έννοια ότι είναι αυτό που προσφέρει βοήθεια στην οικογένεια για να ξεπεραστεί ένα άλλο πρόβλημα που προϋπήρξε.

27/3/10

Ο γάμος μητέρας γιου

Πόσες φορές δεν ακούσαμε "Αυτός είναι παντρεμένος με την μάνα του!" από μία γυναίκα η οποία διαπιστώνει ότι η μητέρα του συντρόφου της παίζει τον καθοριστικότερο ρόλο στην μεταξύ τους σχέση.

Αυτός ο "συμβολικός γάμος" μεταξύ της μητέρας και του γιου διαπιστώνεται συνήθως στις περιπτώσεις που ο πατέρας απουσιάζει στο ψυχικό επίπεδο και δεν εκπληρώνει την φυσική του λειτουργία ως σύντροφος. Το φαινόμενο δημιουργίας ισχυρότατης σχέσης μίας μητέρας με το γιο της γίνεται περισσότερο εμφανής μάλιστα όταν ο πατέρας απουσιάζει συχνά από το σπίτι και ως σύντροφος παραμένει απών από τη σύζυγό του.

Η γυναίκα που έγινε μητέρα αισθάνεται παραμελημένη συναισθηματικά, μη επιθυμητή, και την στιγμή που χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε τον σύντροφό της για να την κάνει να αισθανθεί γυναίκα (λόγω των μητρικών αλλαγών στο σώμα της), εκείνος... απουσιάζει.

Αυτό το γεγονός φέρνει πολύ κοντά μία μητέρα στο γιο της λόγω της συναισθηματικής της απογοήτευσης και έτσι καθιστά το αρσενικό παιδί ως υποκατάστατο του συντρόφου. Σιγά σιγά το παιδί παίζει τον ρόλο του άντρα συμπληρώνοντας το κενό του απόντα-συζύγου. Ως αντιστάθμισμα του απόντα άντρα, γεννιέται σταδιακά η μητέρα-ερωμένη, μια μητέρα που η παρουσία της θα γίνει τελικά υπερβολική για το παιδί, καθώς το αίσθημα ευθύνης και η συνειδητοποίηση των αναγκών του μικρού γιου θα την αναγκάσουν να αναλάβει τους ρόλους και των δυο γονέων προς το παιδί.

Με τον τρόπο αυτό, οδηγείται η μητέρα να συνάπτει έναν συμβολικό γάμο με τον γιο, πράγμα που αποτελεί μια πραγματική αιμομιξία, η οποία δεν εκτυλίσσεται σε σεξουαλικό αλλά σε συναισθηματικό επίπεδο. Οι συνέπειες για το γιο, κυρίως σε ότι αφορά την έλλειψη αυτοεκτίμησης, είναι σε ορισμένες περιπτώσεις παρόμοιες με εκείνες που εμφανίζονται στην αιμομικτική σχέση πατέρα-κόρης.

Είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται κυρίως στην Ιαπωνία, όπου η αιμομιξία μητέρας γιου, που συνοδεύεται και από σεξουαλικές σχέσεις είναι συχνή. Μια κοινωνία στην οποία οι γυναίκες δεν δουλεύουν έξω από το σπίτι μετά το γάμο, ενώ οι άντρες δουλεύουν έξι μέρες την εβδομάδα και γυρίζουν σπίτι μόνο για ύπνο φαίνεται να ευνοεί αυτό το φαινόμενο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άντρες, ακόμα και όταν παντρεύονται, να εξαρτώνται από την μητέρα τους, όταν πρόκειται να πάρουν αποφάσεις που αφορούν στην συζυγική τους ζωή.

Ο γιος αυτός μεγαλώνοντας υποφέρει από την πληγή της ουσιαστικής του ταυτότητας, γιατί ο πατέρας που έλειπε πάντα δεν του επέτρεψε να αναπτύξει την προσωπικότητά του και τον ρόλο του ως παιδί, αντιθέτως μοιάζει να έχει ζητήσει από τα παιδιά του να αναλάβουν την φροντίδα της μητέρας τους. Ο ίδιος ο πατέρας δεν επέτρεψε στο γιο να διαφοροποιηθεί. Ο γιος χρειάστηκε να αμυνθεί ολομόναχος ενάντια στην μητέρα του για να κατορθώσει να επιβάλει την αντρική του ταυτότητα, ενώ από την πλευρά της, η μητέρα δεν είχε κανέναν να της θυμίσει ότι ήταν γυναίκα.

Τέτοιες καταστάσεις εμποδίζουν την ευτυχή λύση του οιδιπόδειου συμπλέγματος, και δρουν αρνητικά την στιγμή που ο γιος επιθυμεί να αναζητήσει την δική του σύντροφο στη ζωή. Οταν ο πατέρας δεν είναι εκεί για να φράξει το δρόμο του γιου προς τη μητέρα, μητέρα και γιος μένουν ο ένας αιχμάλωτος του άλλου, συχνά μάλιστα για το υπόλοιπο της ζωής τους να καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλον.

Αυτό ισχύει και για τους πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους. Είναι εκείνοι που δημιουργούν ένα συγχωνευτικό δεσμό με τα παιδιά, και στην περίπτωση αυτή είναι η γυναίκα που μένει απ'έξω από αυτή τη σχέση, με παρόμοια αποτελέσματα.

Μια μητέρα που αφήνεται στο μητρικό καθήκον χωρίς να ισορροπεί με ασφάλεια στον ρόλο της κινδυνεύει να κάνει ένα ολέθριο λάθος. Βλέπει το παιδί της σαν ένα μικρό θεό. Η διπλή υπευθυνότητα της μητέρας κινδυνεύει να οδηγήσει το γιο της σε ανευθυνότητα. Αν η μητέρα φροντίζει για όλα, από την σωματική υγιεινή μέχρι τη διατροφή και την εμφάνιση του παιδιού της, ο γιος δεν θα έχει να φροντίσει για τίποτα. Αλλά προσοχή: Η μικρή θεότητα που έχει μάθει να την πλένουν, να την ταίζουν, να της εξασφαλίζουν στέγη και ένδυση θα έχει την τάση να απαιτεί το ίδιο και από τις μέλλουσες συντρόφους της. Η φροντίδα της μητέρας εξυφαίνει ασυνείδητα τη μοίρα της νύφης.

Στο βιβλίο "Υπάρχει Ευτυχισμένος Έρωτας" ο Guy Corneau αναλύει λεπτομερώς το φαινόμενο αυτό με σπουδαίο τρόπο. Αναφέρει ότι κάθε γάμος έχει το συμβόλαιό του και η σύμβαση που υπάρχει ανάμεσα σε μια μητέρα και στο γιό της είναι μια σύμβαση συν-εξάρτησης που τους δένει με ασυνείδητους δεσμούς.

Και συμπληρώνει: "...Αφού κάθε γάμος έχει το συμβόλαιό του, αυτό που ενώνει τη μητέρα και το γιο θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: Ο γιος θα μείνει εξαρτημένος από τη μητέρα του και σε αντάλλαγμα αυτή δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ, θα τον φροντίζει πάντα, θα του συγχωρεί τα πάντα. Σε αντάλλαγμα αυτών των μικρουπηρεσιών ο γιος θα μπορέσει να μεγαλώσει.. αλλά χωρίς να μεγαλώσει. Θα μπορέσει να γίνει άντρας, αλλά υπό την ρητή προυπόθεση πως θα μείνει για πάντα ένα μικρό αγόρι".

Και η ρήτρα με τα δυσανάγνωστα γράμματα που είναι γραμμένη στο τέλος του συμβολαίου θα έγραφε...

"Τα δύο συμβαλλόμενα μέρη δε θα μπορέσουν να χωρίσουν ποτέ. Το παρόν αποδεσμεύει το γιο και τη μητέρα από κάθε υπευθυνότητα σχετικά με τα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν στις σχέσεις του γιου με άλλες γυναίκες. Δυσκολίες σχέσης, εγγυημένες!"

Ο Corneau καταλήγει σε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα.

"... Η πίεση της μητρικής αγάπης υποχρεώνει το γιο να θέτει ο ίδιος το φραγμό στην αιμομιξία και του μεταδίδει ένα φόβο για τη γυναικεία επιθυμία, ο οποίος εν συνεχεία εμφανίζεται στις σχέσεις του με τις γυναίκες. Αυτή η αγωνία μπροστά στο μητρικό αίτημα εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακά αμφίθυμη στάση των αντρών όσον αφορά την ερωτική δέσμευση. Φοβούνται να βρεθούν πάλι στα χέρια μιας γυναίκας χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να θέσουν τα όριά τους. Μια τέτοια κατάσταση επικρατεί όσο ο άντρας δεν έχει λύσει το οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

...

Ιδανικά, η παρουσία του πατέρα ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όχι μόνο να εμποδίζει την άμεση πρόσβαση του παιδιού προς τη μητέρα, αλλά και της μητέρας προς το παιδί, εμποδίζοντας την ένωση μαζί του με το να της θυμίζει ότι είναι γυναίκα. Να γιατί μια βραδιά τετ-α-τετ με τον σύζυγό της ή ένα σαββατοκύριακο χωρίς τα παιδιά μπορεί να είναι τόσο ευεργετικά για τη μητέρα που διακατέχεται από το μητρικό αρχέτυπο".

Ο ρόλος του πατέρα είναι να απομακρύνει το παιδί από την μητέρα, τηρώντας τον ρόλο του ως ερωτικός σύντροφος, και παράλληλα να εισαγάγει το παιδί στο κοινωνικό σύνολο. Βοηθάει το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί και να δράσει ως αυτόνομη προσωπικότητα. Οταν η μητέρα δέχεται να θέσει φραγμό στην επιθυμία της προς το παιδί, γιατί ο πατέρας είναι παρών, ή γιατί ο σύντροφός της την ικανοποιεί, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, διευκολύνει το πέρασμα του παιδιού στην ενηλικίωση.

Ο Corneau αναρωτιέται εάν αυτή η κατάσταση δε συμβάλλει στο να ενισχύσει σε έναν άντρα τον διχασμό ανάμεσα στη σεξουαλικότητα και στα συναισθήματα. Σ'αυτή τη συναισθηματική αιμομιξία η καθεαυτή σεξουαλική πράξη δεν έχει εκπληρωθεί, παρ'όλα αυτά, υπάρχει η απαγόρευση να ανήκει σε μια άλλη γυναίκα ερωτικά. Έτσι η σεξουαλικότητα του άντρα μπορεί να διαχωριστεί εντελώς από τα συναισθήματά του. Θα μπορεί να κάνει έρωτα, αλλά δε θα μπορεί να δεσμευτεί όσο ο συναισθηματικός του κόσμος ανήκει συμβολικά στη μητέρα του. Θα πρέπει μάλιστα να σκοτώνει την αγάπη των ανθρώπων που τον πλησιάζουν, για να μην προκαλέσει τους κεραυνούς της ίδιας της μητέρας του.

Μια δεύτερη συνέπεια του οιδιπόδειου συμπλέγματος που δεν έχει λυθεί ανάμεσα στη μητέρα και στο γιο φαίνεται από την πρωτοκαθεδρία που έχει ο αυτοερωτισμός σε πολλούς άντρες. Η πορνογραφία εκφράζει και εκμεταλλεύεται ταυτόχρονα αυτή την ψυχολογική κατάσταση. Ο άντρας αυνανίζεται μπροστά σε γυναικεία κορμιά που δεν μπορεί να αγγίξει. Αυτός ο αυτοερωτισμός, που συνδέεται με την κατανάλωση πορνογραφικού υλικού και κρατάει καμμιά φορά μια ολόκληρη ζωή, συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση του ευνουχισμού.

(Στη δημοσίευση υπάρχουν πολλές αναφορές από το βιβλίο του συγγραφέα Guy Corneau "Υπάρχει ευτυχισμένος έρωτας;" Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ).

7/3/10

Τι κάνει κάποιους τόσο ξεχωριστούς;

Εχετε σκεφτεί ότι για να πετύχεις κάτι στη ζωή σου σε μία δουλειά, σε μία σχέση, σε οτιδήποτε... καταρχήν χρειάζεται να έχεις "κοινή λογική";

Φαντάζομαι το ξέρετε και μάλιστα καλά. Ομως, έχετε; Γιατί το να το γνωρίζετε απλά, δεν σημαίνει τίποτα εάν δεν το εφαρμόζετε σε κάθε περίπτωση. Είναι απλά μία ακόμα θεωρία.

Τι κάνει κάποιους ηγέτες; Καταρχήν έχουν κοινή λογική το οποίο σημαίνει ότι βλέπεις το θέμα που έχεις να διευθετήσεις ΑΚΡΙΒΩΣ όπως είναι. Δεν το βλέπεις χειρότερο από ότι είναι στην πραγματικότητα. (Αυτό το κάνουμε οι περισσότεροι... και μετά παραμένουμε στην θλίψη που όλα μας πάνε στραβά...).

Αρα το πρώτο και σημαντικότερο είναι ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. Τουλάχιστον θα γνωρίζετε ακριβώς που βρίσκεστε τη δεδομένη στιγμή.

Το επόμενο βήμα που κάνει κάποιους "ηγέτες" και ξεχωριστούς είναι ότι έχουν ΟΡΑΜΑ. Δηλαδή έχουν την δυνατότητα να δουν την σημερινή δεδομένη κατάσταση, ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. Μπορούν πραγματικά να δουν πως θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

Και το τελευταίο βήμα είναι ότι ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ. Αυτό σημαίνει ότι ζούν, αναπνέουν, περπατάνε και το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να πραγματοποιήσουν αυτό το "καλύτερο" που σκέφτηκαν. Δοκιμάζουν τα πάντα για να το πετύχουν. Και αν δεν υπάρχει τρόπος, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ τον τρόπο για να πάνε εκεί που θέλουν.

Ολοι μπορούμε να το κάνουμε. Ολοι το έχουμε ήδη κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Εκείνη τη στιγμή που πήρατε την απόφαση να ΑΛΛΑΞΕΤΕ, ότι κι αν γίνει. Ηταν ΑΠΟΦΑΣΗ που δεν χώραγε αμφισβήτηση. Ενα δευτερόλεπτο παίρνει αυτή η απόφαση για να γίνει πραγματικότητα. Γιατί εκείνο το ένα μαγικό δευτερόλεπτο αλλάζει η φυσιολογία σας, η ψυχολογία σας, γίνεστε δημιουργικοί, δημιουργείτε τον "δρόμο" εκεί που πριν δεν υπήρχε δρόμος.

Ηγέτες μπορούμε να είμαστε ολοι. Δεν με ενδιαφέρει αν είστε απλά μία μαμά ή μια γιαγιά, ένας παππούς, μία νοικοκυρά, ένας επιχειρηματίας ή ο μεγαλύτερος πρωταθλητής του κόσμου. ΟΛΟΙ το έχουμε κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Και είμαστε ηγέτες όταν ζούμε σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες. Και όχι επειδή κάποιος μας είπε ότι πρέπει να ζούμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

Ηγέτης είναι εκείνος που αποφασίζει κάποια στιγμή να πει "ΟΧΙ! Εγώ δεν το κάνω αυτό γιατί έτσι με έμαθαν. Θα το κάνω με τον τρόπο που πιστεύω εγώ, και θα το πετύχω!". Και χρησιμοποιεί κάθε γνώση, κάθε πιθανή πηγή ενέργειας, πνευματική, σωματική, ψυχική, οτιδήποτε. Και το πετυχαίνει.

Ξέρετε τι μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους στην ζωή μας; Η πρόοδος.
Οχι η επιτυχία. Είναι καταπληκτική η επιτυχία ένός στόχου αλλά πόσοι από εσάς μόλις πετύχατε κάτι, όσο μεγάλο κι αν ήταν είπατε μετά... "Αυτό ήταν;" Ακόμα κι αν η χαρά της επιτυχίας κράτησε για ένα διάστημα... δεν κρατάει για πάντα.

Αυτό που πραγματικά κάνει έναν άνθρωπο ευτυχισμένο, είναι η Πρόοδος. Το να γίνεστε συνεχώς καλύτεροι, πιο δυνατοί, με καλύτερη υγεία, να μαθαίνετε, να προσφέρετε, να μεγαλώνετε.

Βάλτε στόχο να γίνεστε κάθε μέρα λιγάκι καλύτεροι στην δουλειά σας, στην οικογένειά σας, στην σχέση σας, στους φίλους σας. Κάθε μέρα!
Αξίζει να το κάνετε.
Για εσάς και για όλους μας.

Μάρια

6/3/10

Η Δύναμη των Τεσσάρων


Πως 4 απλές ερωτήσεις μπορούν να αλλάξουν την ζωή σας


Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ έχουν κάποιο θέμα σε κάποιο σημείο της ζωής τους. Εάν θέλετε να διαχειριστείτε καλύτερα τη ζωή σας, την σχέση σας, την δουλειά σας, τα οικονομικά σας, απαντήστε σε τέσσερις σύντομες ερωτήσεις.

1) Το πρώτο βήμα είναι να διατυπώσετε το θέμα που αντιμετωπίζετε αυτή τη στιγμή.
2) Στην συνέχεια απαντήστε στις ερωτήσεις που ακολουθούν.

«Σύμφωνα με ποιον..;»
«Τι θα συνέβαινε εάν το έκανες / ή εάν δεν το έκανες;»
«Πως ακριβώς… ;»
«Ποιος ακριβώς…;»


Η μέθοδος αυτή βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να συγκεκριμενοποιήσετε το θέμα που αντιμετωπίζετε απλά και μόνο μέσω των λέξεων που επιλέξατε να χρησιμοποιήσετε και των ιδεών (πεποιθήσεων) που κρύβονται στις απαντήσεις σας. Μέσω αυτών των λέξεων θα σας είναι τελείως ξεκάθαρο τι πιστεύετε βαθειά (πιθανόν να πρόκειται για παρερμηνεία, για ένα περιορισμό που κάποτε ίσως σας εξυπηρετούσε ή σας φαινόταν λογικός ή για κάτι που απλά νομίζετε ότι είναι έτσι).

Στη συνέχεια, χρειάζεται να αποφασίσετε συνειδητά, εάν αυτή η πεποίθηση που έχετε είναι σωστή ή αν απλά, εφόσον δεν σας εξυπηρετεί θα ήταν καλό να την αλλάξετε με μια καλύτερη, νεα πεποίθηση γύρω από το θέμα.

Ενώ απαντάτε στις ερωτήσεις… να θυμάστε, βρίσκεστε ακόμα στον στάδιο εντοπισμού των κύριων πληροφοριών που έχετε γύρω από αυτό το θέμα.

Η διαδικασία αυτή είναι διαφωτιστική και πολύ δυνατή. Και θα σας βοηθήσει στην χαρτογράφηση της ζωής σας, κάθε φορά που θα επιλέγετε να την χρησιμοποιήσετε. Είναι σαν να βγάζεις τον χάρτη και να βλέπεις που βρίσκεσαι τώρα… σε σχέση με το που θέλεις να πας… όπως και το τι παρεμβάλλεται μεταξύ του σημερινού σημείου και του σημείου που θέλετε να φτάσετε. (Οι πεποιθήσεις παρεμβάλλονται!)

Ας δούμε καλύτερα ένα παράδειγμα σχετικά με κάποιον που δυσκολευόταν να βρει δουλειά.
Η συζήτηση ήταν περίπου έτσι:

Α - «Δεν υπάρχουν πια δουλειές στην αγορά. Υπάρχει κρίση.»
Β –«Δεν υπάρχουν δουλειές για κανέναν;»
Α – «Κανείς από τους φίλους μου δεν εργάζεται.. Δεν υπάρχουν δουλειές. Στις ειδήσεις όλοι για αυτό μιλάνε.»
Β – «Κανείς από τους φίλους σου δεν εργάζεται;»
Α – «Ε, κάποιοι εργάζονται. Αλλά… ο υπεύθυνος του γραφείου εύρεσης εργασίας μας λέει ότι δεν υπάρχουν δουλειές τώρα»
Β – «Οπότε, ο υπεύθυνος του γραφείου είναι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές»
Α – «Ναι..»
Β- «Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως χρειάζεται να συνεργαστείς με κάποιο άλλο γραφείο εύρεσης εργασίας;»
Α – (Μεγάλη παύση…) Εμ, ίσως έχεις δίκιο. Πόσο επιτυχία μπορεί να έχει στο να μας βρει δουλειά εφόσον είναι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχουν καθόλου δουλειές;»
Ο «Α» επέστρεψε σπίτι του, βρήκε ένα νέο γραφείο εύρεσης εργασίας και φυσικά βρήκε δουλειά.

Θα χρειαστεί να κάνετε έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σας (ή με κάποιον που χρειάζεται την βοήθειά σας). Η διαδικασία των τεσσάρων ερωτήσεων είναι πολύ απλή και αποτελεσματική. Αποδεικνύει πόσο μπερδεμένοι είμαστε πολλές φορές με κάποιες πληροφορίες ή πεποιθήσεις βάσει των οποίων, κινούμαστε και αποφασίζουμε στη ζωή μας. Εάν όμως αποφασίσετε να κάνετε ένα απλό βήμα δεξιά, ή αριστερά ή μπροστά, η οπτική σας γωνία θα αλλάξει. Και ίσως ο κόσμος να είναι τελείως διαφορετικός από τη νέα θέση που βρίσκεστε. Θα βλέπετε...διαφορετικά.

Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach

23/2/10

Η σεξουαλικότητα των γυναικών

Σύμφωνα με την σύμβουλο σχέσεων Barbara De Angelis (προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο της "Πως να ζεις τον έρωτα κάθε στιγμή σε όλη σου τη ζωή" από τις Εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας), ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΓΕΡΘΟΥΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ.

Είναι αλήθεια. Οι άντρες χρειάζεται να ξεχάσουν για μία ακόμα φορά τα ρολόγια τους στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι και να σταματήσουν να αναρωτιούνται "Πόση ώρα θα της πάρει ακόμα!". Θα της πάρει, όσο χρειαστεί να της πάρει, το "ψητό" δεν θα είναι έτοιμο ούτε πριν, ούτε μετά την ώρα του!

Σημαντικό επίσης είναι για τους άντρες, να μην κάνουν τις γυναίκες τους να ζηλεύουν. Παρόλο που το να φλερτάρεις με άλλες γυναίκες, μπορεί να κάνει τη γυναίκα σου τούρμπο που σε θέλει ολοένα πιο πολύ, όμως δεν πρόκειται να την κάνει να αφεθεί σε εσένα σεξουαλικά... Σύντομα θα έχεις να αντιμετωπίσεις ένα σεξουαλικό παγόβουνο... αφού θα έχει ψυχρανθεί συναισθηματικά τόσο πολύ από την συμπεριφορά σου.
Οσο περισσότερο απειλείται η συναισθηματική ασφάλεια της γυναίκας, τόσο πιο απόμακρη θα είναι σεξουαλικά στο κρεβάτι σας. Και φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που φλερτάρουν με άλλους άντρες (Θα το πληρώσετε λίγο πιο ακριβά όταν θα προσπαθήσετε να πλησιάσετε ερωτικά τον άντρα σας αργότερα.. σκεφτείτε τι σας συμφέρει λοιπόν).

Κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον που διάβαζα στο βιβλίο της Angelis και σας το μεταφέρω είναι το εξής:

"Ο ΚΟΛΠΟΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΡΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΠΟΛΥ ΕΥΑΛΩΤΕΣ
Οι άντρες, δεν καταλαβαίνουν τη δύναμη που ασκεί μια σεξουαλική εμπειρία στις γυναίκες.
Οι άντρες δεν θα νιώσουν ποτέ τι σημαίνει να έχει ο άλλος πρόσβαση μέσα σου. Αυτό νιώθει μια γυναίκα - είναι ευάλωτη, ανοιχτή και δεκτική. Το να δέχεσαι μέσα σου ένα μέρος κάποιου άλλου μπορεί κάποιες φορές να είναι τρομακτικό και ριψοκίνδυνο. Είναι σαν να μην έχει η γυναίκα τρόπο να αμυνθεί, βρίσκεται στην πιο ευάλωτη θέση.

Να κάνεις έρωτα σε μια γυναίκα σημαίνει στην πραγματικότητα να σέβεσαι το σώμα της και να τιμάς την προθυμία της να σε δεχτεί μέσα της. Αυτή η κατανόηση ισχύει σε κάθε στάδιο της ερωτικής εμπειρίας.

ΠΡΙΝ ΜΠΕΙΣ ΜΕΣΑ ΤΗΣ: Δεν θα ορμούσες μέσα στο σπίτι κάποιου χωρίς να χτυπήσεις πρώτα την πόρτα. Σε παρακαλώ λοιπόν, να μην το κάνεις με το κορμί της γυναίκας σου. Σιγουρέψου ότι εκείνη σε έχει προσκαλέσει να περάσεις, και ακόμα και τότε, μπες με σεβασμό.
ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ: Βρίσκεσαι μέσα σε έναν ιερό χώρο όπου γεννιέται η ζωή, όπου μεγαλώνει ένα παιδί. Όσο ερεθισμένη σεξουαλικά κι αν είναι μία γυναίκα, χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί στην παρουσία σου μέσα της, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι. Προχώρα λοιπόν αργά και αφέσου να απολαύσεις την κάθε στιγμή. Νιώσε πόσο εκπληκτικό είναι να βρίσκεσαι μέσα στο κορμί της γυναίκας που αγαπάς, να βρίσκεσαι τόσο κοντά στην ουσία της ύπαρξής της.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ: Κάποιες φορές όταν καλούμε τους συγγενείς ή τους φίλους μας στο σπίτι, όταν φεύγουν, το σπίτι φαίνεται άδειο για λίγο. Όταν ο άντρας τραβιέται από τη γυναίκα, αυτό είναι ένα σοκ για εκείνη. Πριν από λίγο ήσαστε τόσο κοντά και τώρα εσύ έχεις φύγει. Αφιέρωσε, σε παρακαλώ, χρόνο για να γεμίσεις αυτό το κενό με λόγια αγάπης, με μια τρυφερή αγκαλιά, με το να της δείξεις ότι είσαι ολόκληρος εκεί για εκείνη (Το να πέσεις κατευθείαν για ύπνο απαγορεύεται αυστηρά)".

Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach

20/2/10

Ενα σημείωμα από την συγγραφέα Lise Bourbeau (Listen to your Body)

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ…
Οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν έναν σύντροφο κυρίως για το «τι μπορεί εκείνος να προσφέρει στην σχέση;»
Πριν από 30 χρόνια, μερικά μόνο χρόνια αφότου πήρα διαζύγιο, έφτιαξα μια λίστα με όλα όσα θα ήθελα να έχει ο μελλοντικός μου σύζυγος. Μου πήρε αρκετό χρόνο για να αντιληφθώ ότι όσα είχα προσθέσει στην λίστα μου δεν ήταν και πολύ ρεαλιστικά, και ότι θα χρειαζόμουν τουλάχιστον 3 συντρόφους για να καλύψουν όλες τις ανάγκες μου και ότι βασικά κορόιδευα τον εαυτό μου εάν πίστευα ότι άξιζα όλα αυτά που είχα γράψει. Τελικά, κατάλαβα ότι χρειαζόμουν να βρώ έναν άντρα που θα με βοηθούσε να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου, να μεγαλώσω πνευματικά μαζί του και με τον οποίο θα μπορούσα να μάθω πραγματικά να αγαπάω.

Βρισκόμαστε πια στην Εποχή του Υδροχόου, που σημαίνει ότι δεν μπορούν πλέον να υπάρχουν γάμοι συμφέροντος (γάμοι διευκόλυνσης).

Πριν από λίγο καιρό, όχι και τόσο μακριά από σήμερα, οι γυναίκες έπρεπε να βρουν έναν σύντροφο ή να μπουν σε μια «κοινωνία» που θα εξασφάλιζε την επιβίωσή τους. Το να παντρεύεσαι από αγάπη ήταν πολύ σπάνιο. Οι άντρες ήταν οι «βασιλιάδες» και οι αφέντες της γυναίκας τους και των παιδιών τους και φρόντιζαν για τα οικονομικά ζητήματα της οικογένειας. Με δυο λόγια, οι άντρες έπαιρναν τις σημαντικότερες αποφάσεις για την οικογένεια.
Μόνο στην αρχή της τελευταίας περιόδου, την Εποχή των Ιχθύων, μια αλλαγή έγινε αισθητή και ένας σπουδαίος άντρας, ονόματι Ιησούς, ήρθε να μας διδάξει την «άνευ όρων» αγάπη. Παρόλα αυτά, λόγω του ότι είχαμε αναπτύξει έναν τεράστιο εγωισμό στην διάρκεια των χρόνων, μόλις τώρα φαίνεται ότι αρχίσαμε να «εξασκούμε» και να βιώνουμε τα μαθήματα του Ιησού περί αγάπης. Μας πήρε δυο χιλιάδες χρόνια!

Η Εποχή του Υδροχόου, μας δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε πρακτικά την «άνευ όρων» αγάπη και να ζήσουμε έξυπνα. Το να ζούμε μαζί με τον σύντροφό μας μας βοηθάει να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο. Το να ζούμε έξυπνα σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε ότι είμαστε προσωπικά υπεύθυνοι για οτιδήποτε μας συμβαίνει, και εννοώ ότι προσελκύουμε όλα όσα χρειαζόμαστε να βιώσουμε σαν εμπειρίες στη ζωή μας. Εάν προσελκύουμε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μας αρέσουν, που δεν καλύπτουν τις επιθυμίες μας, δεν είναι σοφό να επιμένουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα, κάτι χρειάζεται να αλλάξουμε. Η λύση δεν είναι να ξεφορτωθούμε ότι δεν μας αρέσει, η λύση είναι να αναγνωρίσουμε ότι προσελκύουμε ό,τι έχουμε οι ίδιοι μέσα μας.


Γνώρισα πολλά ζευγάρια που χώρισαν όταν διαπίστωσαν ότι είχαν μάθει όλα όσα υπήρχαν για να μάθουν μαζί, και ο χωρισμός τους συνέβη με σεβασμό και αγάπη. Η ρομαντική τους σχέση έληξε, αλλά οι δύο σύντροφοι παρέμειναν καλοί φίλοι και συνεχίζουν να θέλουν το καλύτερο ο ένας για τον άλλον.

Σε ένα ζευγάρι που ο κάθε ένας από τους δυο συντρόφους θέλει να μάθει περισσότερα για τον εαυτό του και να εξελιχθεί, αυτή η σχέση θα γίνεται ολοένα και καλύτερη κάθε χρόνο. Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε ότι ο σύντροφός μας είναι διαφορετικός από εμάς, αντί να έχουμε προσδοκίες και να επιμένουμε να τον αλλάξουμε για να μοιάζει σε εμάς. Έτσι μαθαίνεις τι είναι η αληθινή αγάπη. Είναι επίσης καλό, να έχουμε στο μυαλό μας ότι εκείνο που δεν μας αρέσει στον σύντροφό μας, εκπροσωπεί μία πλευρά του εαυτού μας που δεν αποδεχόμαστε και που δεν θέλουμε να την δούμε. Οι σύντροφοί μας είναι πάντα ο δικός μας αντικατοπτρισμός. Σε ποσοστό 100% σε κάθε περίπτωση. Αλλά στο σημείο αυτό, χρειάζεται να διευκρινήσω ότι μιλάω για πλήρη αντικατοπτρισμό αυτού που ΕΙΜΑΣΤΕ και όχι αυτού που ΚΑΝΟΥΜΕ. (Πολλοί μπερδεύονται και λένε… «μα εγώ δεν το κάνω αυτό!». Προφανώς πρέπει κάποιος να ψάξει καλύτερα μέσα του και να δει που υπάρχει κρυμμένο αυτό το κομμάτι που τον ενοχλεί και στην ουσία το αναγνωρίζει γιατί το έχει, Είναι.)

Εάν επιθυμείς να μάθεις και να μεγαλώσεις μαζί με τον σύντροφό σου, δώσε προσοχή σε εκείνα για τα οποία τον κρίνεις ότι είναι.

Εάν πιστεύεις ότι είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, συμβαίνει γιατί εσύ είσαι. Εάν πιστεύεις ότι είναι άκαρδος, πιστεύεις ότι είσαι και εσύ. Μην αφήνεις τον εγωισμό σου να σε πείσει για το αντίθετο. Εδώ, έχεις μια υπέροχη ευκαιρία να καταλάβεις πολλά για εσένα τον ίδιο.

Εάν θέλεις να έχεις μια όμορφη σχέση αγάπης, θα χρειαστεί να συνηθίσεις στην ιδέα ότι οι καιροί έχουν πια αλλάξει και ο καλύτερος τρόπος να δημιουργήσεις με επιτυχία αυτή τη σχέση είναι να βρίσκεσαι συνέχεια στο ψάξιμο όλων όσων μπορείς να μάθεις για τον εαυτό σου μέσω της σχέσης σου, ανεξάρτητα αν αυτά που θα βρείς είναι θετικά ή αρνητικά. Οπότε, αντί να ψάχνεις διαρκώς τι σου προσφέρει ή δεν σου προσφέρει ο σύντροφός σου, καλύτερα άρχισε να αντιλαμβάνεσαι ότι εσύ προσφέρεις ακριβώς το ίδιο.

Με αγάπη,

Lise Bourbeau
Συγγραφέας του βιβλίου ΑΚΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ / ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ

19/2/10

Τι χρειάζονται οι άντρες από τις γυναίκες

Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι οι άντρες θέλουν ασφάλεια, κατανόηση, ησυχία και σεξ. Θέλουν να κάνουν το δικό τους, όπως για παράδειγμα, να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο, να αράξουν στον καναπέ με καμμιά δεκαπενταριά μπίρες, πίτσα πεπερόνι και τους κολλητούς τους και το κυριότερο να παραμείνουν εκεί τουλάχιστον για ένα τρίωρο, ανενόχλητοι.

Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι ο άντρας αμελεί να μοιραστεί τις δουλειές, τις υποχρεώσεις των παιδιών, τα ψώνια στο σούπερμάρκετ, γιάτί είναι ένα γαιδούρι και μισό και το μόνο που τον νοιάζει είναι η καλοπέραση και.. φυσικά το σεξ. Εδώ θέλω να πω κάτι σχετικά με τον άντρα σας και το σεξ. Το σεξ για τον άντρα είναι η μοναδική επιβεβαίωση ότι είστε ευάλωτη, ότι τον αγαπάτε, ότι "ανοίγεστε" σε εκείνον και ότι σας κατακτάει. Δεν ξέρει πως αλλιώς να το κάνει. Δεν ξέρει ότι πρέπει να σας μιλάει με τις ώρες λέγοντάς σας γλυκόλογα. ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ! ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ. Δεν καταλαβαίνει από παιχνίδια και γλύκες (τουλάχιστον όχι μετά από 5 χρόνια γάμου και 2 παιδιά... ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ, όχι ότι το ήξερε πραγματικά ποτέ!).

Αυτό που χρειάζεται πραγματικά ένας άντρας όμως, ΑΥΤΟ που πραγματικά ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ είναι να βλέπει τη γυναίκα του χαρούμενη. Γιατί τότε αισθάνεται ότι ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ! Οτι είναι αρκετά άντρας και μπορεί να έχει δίπλα του μία γυναίκα ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.

Δυστυχώς όμως, όταν η γυναίκα του δεν είναι χαρούμενη δεν ξέρει πως να το αλλάξει. Στίβει το κεφάλι του αλλά λύση δεν βρίσκει. Καταρχήν γιατί δεν ξέρει ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα ώστε να το λύσει. Χάνονται οι άντρες μέσα στους δαιδάλους του εγκεφάλου των γυναικών. Μέσα στις αλλαγές των διαθέσεών τους.

Θέλει να έρχεται και να την βλέπει χαμογελαστή, ευδιάθετη, έτοιμη για παιχνίδια (όχι για συζητήσεις για όλα τα θέματα που την απασχολούν τα οποία μάλιστα αναλύονται συνήθως έως τελικής πτώσης. Δεν αντέχουν τις χιλιάδες λεπτομέρειες... μπερδεύονται! Δεν αντέχουν να μιλάτε για οτιδήποτε πέρα από την ουσία του θέματος. Και οι γυναίκες, είμαστε καταπληκτικές σε αυτό!!!)

Και φυσικά στη συνέχεια, οι γυναίκες, θέλουν να πάρουν το πρώτο εύκαιρο εργαλείο που έχουν διαθέσιμο στην κουζίνα (κοφτερό κατά προτίμηση) και να του φέρουν μια... στο κεφάλι. Τι γαιδούρι! Ε;

Ο άντρας, δουλεύει πολλές ώρες στο γραφείο, ασχολείται με τους κολλητούς του και τα σπορ, χαζεύει με τις ώρες στην καφετέρια ή φεύγει μακρινά επαγγελματικά ταξίδια, συνήθως, επειδή η γυναίκα του έχει μια... "παράξενη" διάθεση και αυτό το σχήμα σαν περισπωμένη που κάνει στο στόμα της... σίγουρα δεν μοιάζει με χαμόγελο. Αρα, δεν είναι χαρούμενη. Αρα...; Δεν μπορούν να την κάνουν χαρούμενη, δεν τα καταφέρνουν. Και τι είναι ο άντρας που δεν τα καταφέρνει; ΟΧΙ Α-Ρ-Κ-Ε-Τ-Α ΑΝΤΡΑΣ.

Φαίνεται σαν να γεννήθηκαν χωρίς το μαγικό ραβδάκι που με την ευκολία τηλεκοντρόλ αλλάζει την περισπωμένη του στόματος σε χαμόγελο. Δεν φαντάζονται ότι μπορούν να κάνουν την περισπωμένη χαμόγελο αρκεί να οπλιστούν με όλη τους την αγάπη και την υπομονή και να ρωτήσουν... "Αγάπη μου.. θέλεις να συζητήσουμε;" ΜΑΓΙΚΗ ΑΤΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!

Κανείς δεν τους έμαθε ότι η γυναίκα τους χρειάζεται την αμέριστη προσοχή τους όταν θέλει να μιλήσει (κυρίως γιατί αυτό θέλει να κάνει... να ΜΙΛΗΣΕΙ!) Δεν θέλει να της λύσει κάποιος το πρόβλημα... να το ΕΚΦΡΑΣΕΙ θέλει. Πόσο; Οσο χρειαστεί! Μην κοιτάτε το ρολόι σας αν θέλετε τον γάμο σας στη θέση του.

Από την άλλη, σπάνια ένας άντρας ΘΕΛΕΙ να συζητήσει επί μακρόν, με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια και έκφραση συναισθήματος το θέμα. Βασικά, το μόνο που θέλει είναι να λύσει το θέμα και να ξεμπερδεύει μ'αυτό μια και καλή.

Υπάρχει λύση;

Ευτυχώς υπάρχει.

ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ / ΑΝΤΡΕΣ: Οταν η γυναίκα σας θέλει να μιλήσει ή όταν η γυναίκα σας φαίνεται στεναχωρημένη (και το σχήμα του στόματός της είναι κάπως περίεργο) να ξέρετε ότι χρειάζεται ένα δίωρο συζήτησης. Μείνετε εκεί και με όλη την προσοχή που διαθέτετε, ακούστε την. Μην βγάζετε συμπεράσματα... μην προσπαθείτε να της δώσετε λύσεις. Απλά ακούστε την όσο χρειάζεται. Κάντε υπομονή. Και μην κάνετε το λάθος να αρχίσετε να σκέφτεστε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναικό ή τον πελάτη σας ή τους κολλητούς σας! Θα το καταλάβει! Και θα'χετε χάσει όλο το παιχνίδι. Ακούστε την και παραμείνετε μακριά από τον πειρασμό να την "φτιάξετε / επιδιορθώσετε". Σταματήστε να σκέφτεστε πιθανές λύσεις για να τελειώνει η κουβέντα μια ώρα αρχίτερα. Καταλάβετέ το! Να επικοινωνήσει θέλει. Να την καταλάβετε θέλει. Να το μοιραστεί θέλει!!!
Να της πείτε ότι την αγαπάτε θέλει και ότι θα είστε εκεί, ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΛΕΕΙ, ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ. Οτι ΕΣΕΙΣ θα είστε ΕΚΕΙ!!!

Είναι μαγική η συνταγή. Δοκιμάστε την (ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΕΙΤΕ!!!!)

ΠΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ: Οταν ο άντρας φεύγει, λείπει, περνάει άπειρες ώρες στις συναντήσεις με πελάτες ή στο γραφείο του, παίζει πολύ ποδόσφαιρο (ή άλλα σπορ όπως χαρτιά και trivial pursuit), περνάει περισσότερο χρόνο με τους κολλητούς του από ό,τι συνήθως, γενικά όταν έχει εξωσχολικές εργασίες... να ξέρετε ότι απλά δεν ξέρει πως να σας "ξαναφτιάξει / επιδιορθώσει" για να είστε χαρούμενες... δεν ξέρει και φοβάται, και προτιμάει να κάνει κάτι που ξέρει. Φεύγει, γιατί φοβάται ότι δεν τα καταφέρνει. Και όταν δεν τα καταφέρνει δεν είναι αρκετά άντρας! Οπότε πάει κάπου... που θα τον κάνει να νοιώσει... ΑΡΚΕΤΟΣ!

Πριν αρχίσετε να σκέφτεστε ότι οι γυναίκες ήρθαν από την Αφροδίτη ενώ εσείς κατοικοεδρεύετε στον Αρη... θα ήθελα να πω ότι ΑΥΤΗ είναι η μαγεία των δυο φύλων. Διαφορετικά το παιχνίδι θα ήταν ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΒΑΡΕΤΟ.

Αλλά, ευτυχώς, υπάρχει λύση.

Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach

10/2/10

Ο φόβος της Δέσμευσης

Κάποιοι στίχοι τραγουδιών αναφέρουν συχνά εκφράσεις του στυλ... "Πριν αποφασίσεις να ζητήσεις το χέρι της κοπέλας σου, ζήσε πρώτα την ελευθερία σου όσο περισσότερο μπορείς!"

Αντιλαμβάνεστε το νόημα των στίχων αυτών... Λένε ότι η δέσμευση σημαίνει να χάνεις την ελευθερία σου. Εννοούν ότι από τη στιγμή που θα δεσμευτείτε, θα πρέπει να συνηθίσετε να βλέπετε την ανεμελιά και τις βόλτες στην εξοχή πίσω από... "τα σίδερα της φυλακής".

Εάν αυτό όμως είναι η δέσμευση σε μια σχέση, τότε ποιος νοήμων άνθρωπος θα δεσμευόταν ποτέ; Ολοι single θα παραμέναμε!

Μήπως οι αδέσμευτοι άνθρωποι κάτι χάνουν τελικά σε σχέση με τους... δεσμευμένους;

Τόσο οι "ελεύθεροι" όσο και οι "δεσμευμένοι", χάνουν κάποιες από τις ελευθερίες που είχαν, γιατί παράλληλα, κερδίζουν άλλες, καινούργιες ελευθερίες.
Οταν δεσμευόμαστε στην αγάπη και στον σύντροφό μας, εθελοντικά παρατάμε την ελευθερία να φλερτάρουμε με άλλους ανθρώπους, με αντάλλαγμα το δικαίωμα να βρισκόμαστε με τον δικό μας άνθρωπο, τον σύντροφό μας σε καθημερινή βάση. Επιπλέον, κερδίζουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια σχέση αγάπης, στοργής, κατανόησης, έρωτα και υποστήριξης στα εύκολα και στα δύσκολα. Κερδίζουμε την δυνατότητα ακόμα και να δημιουργήσουμε την δική μας οικογένεια με συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη τον σύντροφό μας.

Φυσικά, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις σχέση αληθινής αγάπης με κάποιον που θεωρείς προσωρινό στη ζωή σου.

Αυτό που δημιουργεί όλο το μπέρδεμα στο θέμα της δέσμευσης είναι το εξής.

Οι άνθρωποι που δεσμεύονται σε κακές σχέσεις πολλές φορές ζηλεύουν την ελευθερία των αδέσμευτων ανθρώπων. Ομως, όσοι βρίσκονται σε μια καλή σχέση με τον σύντροφό τους δεν ζηλεύουν ποτέ τους αδέσμευτους φίλους τους. Μάλλον το αντίθετο. Είναι ευγνώμονες και πολύ χαρούμενοι που δεν είναι πια μόνοι τους.

Τα πλεονεκτήματα μιας καλής σχέσης υπερτερούν σε σχέση με τα πλεονεκτήματα να παραμένεις μόνος σου, σε κάθε περίπτωση. Οταν οδηγείς Mercedes δεν σου λείπει το παλιό σου Fiat. Ομως εάν οδηγείς Mercedes που χρειάζεται συνέχεια συνεργείο, ε... είναι πιθανόν να σου λείπει το Fiat-άκι σου.

9/2/10

Ποιες είναι οι Βασικές Ανθρώπινες Ανάγκες και πως μπορώ να τις καλύψω;

Σύμφωνα με την Ψυχολογία, οι 6 βασικές ανθρώπινες ανάγκες παγκόσμια είναι:

1) Ασφάλεια
2) Ποικιλία
3) Σημαντικότητα
4) Αγάπη και Σύνδεση
5) Ανάπτυξη
6) Συμμετοχή


Πως καλύπτετε εσείς την ανάγκη σας για Ασφάλεια; Με ένα πιάτο φαγητό; Με περισσότερα χρήματα; Με το να μένετε κλεισμένοι και ακινητοποιημένοι στο σπίτι σας ή στο κρεβάτι σας κάτω από το πάπλωμα; Μέσω των παιδιών σας; Μέσω της δουλειάς σας;

Πως καλύπτετε την ανάγκη σας για Ποικιλία; Μέσω ταξιδιών; Μέσω φίλων; Μέσω της διασκέδασης; Μέσω εναλλαγής συντρόφων;

Η ανάγκη της Σημαντικότητας φαίνεται επίσης να έχει πολυποίκιλες εκφράσεις. Σημαντικός είναι κάποιος που ανεβαίνει καλπάζοντας την ιεραρχική σκάλα στον επαγγελματικό του χώρο, σημαντικός είναι και ο ιερέας ή ο δήμαρχος μέσω της εξουσίας του σε μεγάλο κοινό ανθρώπων. Σημαντικότητα παίρνει και ο κλέφτης που ορμάει με ένα πιστόλι μέσα σε μία τράπεζα και τοποθετεί την κάνη του όπλου στο κεφάλι του υπαλλήλου... (Αυτή είναι μια καταστροφική κάλυψη της ανάγκης για σημαντικότητα). Εσείς πως καλύπτετε την ανάγκη σημαντικότητας στη ζωή σας; Μέσω ποιών τρόπων;

Αγάπη και Σύνδεση: Για να ζείτε σήμερα και να διαβάζετε αυτές τις σειρές σίγουρα έχετε αγαπηθεί αρκετά στη ζωή σας. Ενα μωρό που δεν αγαπιέται δεν επιβιώνει. Εσείς πως μάθατε να αγαπιέστε και να προσφέρετε αγάπη; Ποιό ήταν το τελετουργικό για την αγάπη στην οικογένειά σας; Πως αγαπούσε ο μπαμπάς τη μαμά; Παρατηρείστε ότι κάτι ανάλογο κάνετε και εσείς στις σχέσεις σας. Αναπαράγεται όσα ήδη γνωρίζετε. Μήπως προτιμάτε την σύνδεση (την ομάδα, την ενότητα με συναδέλφους ή με τον σύντροφο, την ομάδα, το πάθος;) Γιατί η σύνδεση είναι λιγότερο τρομακτική από την αγάπη και πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πιο άνετα στην σύνδεση παρά στην αγάπη. Μελετήστε τον τρόπο που προσφέρετε αγάπη γύρω σας. Σκεφτείτε με ποιόν τρόπο αισθάνεστε εσείς ότι σας αγαπούν. Τι χρειάζεται να κάνει κάποιος για να νοιώσετε ότι σας αγαπάει πραγματικά;

Οι υπόλοιπες δυο ανάγκες είναι οι ανάγκες του Πνεύματος. Οι πρώτες τέσσερεις ανάγκες είναι οι Ανάγκες της Προσωπικότητας

Ανάπτυξη / Εξέλιξη.

Οταν σταματάς να αναπτύσσεσαι και να εξελίσεσαι, πεθαίνεις. Ολοι έχουμε ανάγκη να αναπτυσσόμαστε σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά. Ολα στη φύση είτε αναπτύσσονται είτε πεθαίνουν. Δεν υπάρχει μέση οδός. Οτιδήποτε θέλετε να υπάρχει στη ζωή σας, η περιουσία σας, η σχέση σας, η δουλειά σας, οι φίλοι σας χρειάζεται να αναπτύσσονται, να εξελίσονται. Αλλιώς καθίστε αναπαυτικά και παρακολουθήστε όλη τη ζωή σας να καταρρέει. Εσείς με ποιόν τρόπο δημιουργικό ή καταστροφικό αναπτύσσεστε και εξελίσεστε;

Τέλος, η ανάγκη της Συμμετοχής. Σημαίνει να προσφέρεις και να συμμετέχεις στις ανάγκες άλλων πέραν του εαυτού σου. Η μητέρα συμμετέχει ενεργά στη ζωή του μωρού της για να το βοηθήσει να μεγαλώσει με υγεία. Ο δάσκαλος συμμετέχει στη ζωή των μαθητών του για να τους εκπαιδεύσει. Ο γιατρός συμμετέχει με τις γνώσεις του και την θεραπευτική αγωγή στις ζωές των ασθενών του.
Η συμμετοχή φαίνεται να υπερκαλύπτει όλες τις υπόλοιπες πέντε βασικές ανάγκες. Οταν συμμετέχεις, νοιώθεις ασφάλεια για αυτό που κάνεις, νοιώθεις ποικιλία για το τι μπορεί να παει καλά ή άσχημα, νοιώθεις σημαντικός γιατί έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις άρα είσαι ιδιαίτερος, νοιώθεις σύνδεση γιατί μέσω της συμμετοχής συνδέεσαι με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Νοιώθεις τελικά ότι αναπτύσσεσαι και εξελίσεσαι μέσω της ίδιας της συμμετοχής σου στις ζωές άλλων και στις ανάγκες άλλων ανθρώπων.

Οταν αναπτύσεσαι και συμμετέχεις, είναι πραγματικά δύσκολο να νοιώθεις ότι βαριέσαι ή να πέσεις στην κατάθλιψη.

Είναι τόσο πολύ χρήσιμο να ανακαλύψετε εσείς προσωπικά τον χάρτη του εαυτού σας. Με ποιον τρόπο καθημερινά καλύπτετε τις βασικές ανάγκες σας. Σας εξυπηρετούν αυτοί οι τρόποι; Μήπως μπορείτε κάτι να κάνετε διαφορετικά, καλύτερα πιο δημιουργικά;

Κάντε μια λίστα με όλες αυτές τις πληροφορίες. Μελετήστε τον εαυτό σας. Μόνο έτσι μπορείτε να διαφωτίσετε τους ανθρώπους που αγαπάτε και νοιάζεστε... ώστε να κάνετε την πρώτη πραγματική συζήτηση. Να επικοινωνήσετε μαζί τους ειλικρινά και να πείτε τις δικές σας αλήθειες.

Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε μια δυο ώρες για να καταλάβετε καλύτερα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής σας. Εσάς τους ίδιους

Μάρια Λαουτάρη

Ολοι θέλουν να κάνουν μια όμορφη και ικανοποιητική σχέση. Γυναίκες και άντρες

Καθημερινά ακούω γυναίκες να παραπονιούνται ότι "δεν υπάρχουν πια άντρες". Καθημερινά βλέπω άντρες που δυσκολεύονται να εκφράσουν την βαθειά επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια αληθινά όμορφη και ικανοποιητική σχέση.

Γυναίκες και άντρες, επιτυχημένοι επαγγελματικά ή μη, όμορφοι ή λιγότερο όμορφοι, άνθρωποι παντού γύρω μας ψάχνουν την ευκαιρία να βιώσουν τον έρωτα, την σύνδεση, το μοίρασμα, την πληρότητα μιας σχέσης. Ολοι έχουμε ανάγκη να βιώσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, σε εκείνον ή σε εκείνη, στο πιο δικό μας άνθρωπο.
Τι μας σταματάει λοιπόν από το να ζήσουμε αυτή την υπέροχη εμπειρία με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι γύρω μας να είναι μόνοι τους, αλλά ακόμα κι αν βρίσκονται μέσα σε μια σχέση ή ένα γάμο, να μην αισθάνονται ευτυχία και πληρότητα;

Τι μετατρέπει τον έρωτα σε καταπίεση και δυστυχία; Γιατί εκείνος ή εκείνη που κάποτε μας φαινόταν ιδανικός σύντροφος, τώρα έχει αυτή την έκφραση αδιαφορίας, μνησικακίας ή ζήλειας; Γιατί όλοι φαίνεται να ασχολούνται με τον εαυτό τους και να αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου που ζει μαζί τους, δίπλα τους;

Το πιο σημαντικό εμπόδιο για να συνδεθείς με κάποιον σύντροφο είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί πραγματικά οι γυναίκες και οι άντρες είναι διαφορετικοί. Ο τρόπος που επικοινωνούν, ο τρόπος που συνδέονται ακόμα και ο τρόπος που απολαμβάνουν και αντιλαμβάνονται την αγάπη είναι διαφορετικός.

Κάποιος αντιλαμβάνεται οτι αγαπιέται όταν λαμβάνει δώρα, κάποιος όταν τον παίρνουν αγκαλιά, κάποιος άλλος έχει ανάγκη την ερωτική επαφή για να βιώσει αγάπη και σύνδεση. Κάποιος άλλος έχει ανάγκη να μιλήσει ελεύθερα και να γίνει κατανοητός, χωρίς καυγάδες και γκρίνια... Ποιός είναι ο δικός σας τρόπος για να νοιώσετε ότι αγαπιέστε;

Τι θα γινόταν εάν υπήρχε ένα βιωματικό σχολείο σχέσεων από το οποίο όλοι θα έπρεπε να αποφοιτήσουν για να μπορούν να δημιουργήσουν την σχέση των ονείρων τους και μια οικογένεια που θα λειτουργούσε συνεχώς απολαυστικά και με πληρότητα για την υπόλοιπη ζωή τους;

Εάν πράγματι υπήρχε το βιωματικό σχολείο σχέσεων ως μέρος της υπόλοιπης παιδείας που αναγκαστικά λαμβάνουμε από την ηλικία των 5 έως τα 18 χρόνια μας, η κοινωνία μας θα είχε πολύ λιγότερη βία, καταπίεση, άγχος, σύγχυση, φόβο και θυμό.

Στον πυρήνα μας, μέσα στο ίδιο το σπίτι μας, θα αισθανόμασταν επιθυμητοί, θα απολαμβάναμε την επικοινωνία και την κατανόηση, την αποδοχή, την πληρότητα. Θα επαναφορτίζαμε τις μπαταρίες μας στην ίδια την εστία μας, στην πηγή, για να έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε θαύματα και έξω από αυτή.

Δυστυχώς όμως, τέτοιο σχολείο δεν προβλέπεται ακόμα να ενταχθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, και οι κοινωνίες παγκοσμίως βιώνουν την μοναξιά και τον θυμό. Και ο θυμός εκφράζεται σε όλα όσα κάνουμε. Στην δουλειά, στα παιδιά, στους γονείς και τους φίλους μας, κυρίως όμως έναντι του συντρόφου μας τον οποίο θεωρούμε υπαίτιο για όσα αισθανόμαστε.

Ο θυμός κρύβει πίσω του τον πόνο που προκλήθηκε από μια συμπεριφορά, μία απόφαση, ένα γεγονός, μία συζήτηση. Θυμώνουμε γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αγάπη. Φοβόμαστε και θυμώνουμε γιατί πονάμε από την πιθανή απώλειά της. Στην συνέχεια αισθανόμαστε τύψεις και ενοχές. Και ξαναθυμώνουμε. Είναι ένας φαύλος κύκλος μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εκφράσουμε και να τελειώσουμε μ'αυτό!

Υπάρχει λύση;

Υπάρχει! Υπάρχουν τρόποι να κατανοήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και έπειτα τον σύντροφό μας και επιτέλους υπάρχει τρόπος να εκφράσουμε τις αλήθειες μας, τους φόβους μας, την αγάπη μας, την τρυφερότητά μας. Υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε για τις ανάγκες μας και να απολαύσουμε την πλήρη κάλυψή τους (και κυρίως με τον τρόπο που χρειαζόμαστε εμείς) από τον πιο δικό μας άνθρωπο. Τον σύντροφό μας. Τον ερωτικό παρτενέρ μας. Τον πατέρα ή την μητέρα των παιδιών μας.

Αξίζει τον κόπο να βρούμε τον χρόνο να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τις βασικές μας ανάγκες, να τις προσδιορίσουμε, και να ορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να αγαπηθούμε. Και στη συνέχεια να επικοινωνήσουμε αυτά τα νέα στον άνθρωπο δίπλα μας. Να μοιραστούμε αυτά τα "μυστικά" μας ώστε να απολαύσουμε την πιο τρυφερή και υπέροχη αγάπη από τον σύντροφό μας. Οταν συμβεί αυτό, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας σε εκείνον, να καλύψουμε τις δικές του ανάγκες, με τον δικό του τρόπο, ακριβώς όπως εκείνος επιθυμεί να αγαπηθεί.

Κάθε άνθρωπος αξίζει την αγάπη. Την αγάπη χωρίς όρους. Αν μια γυναίκα αγαπούσε τον άντρα της χωρίς όρους... ο άντρας αυτός δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ. Συνήθως όμως οι γυναίκες αποφασίζουν να αγαπήσουν τα παιδιά τους χωρίς όρους, πιστεύοντας ότι μόνο εκείνα δεν θα τις εγκαταλείψουν ποτέ (δεν σκέφτονται όμως ότι με την ενηλικίωσή τους τα παιδιά θα φύγουν... και εκείνες θα μείνουν με τον σύντροφό τους).
Αν ένας άντρας δεν απειλούσε τη γυναίκα του με εγκατάλειψη, εάν άντεχε να μείνει, να επικοινωνήσει και να προσφέρει την ασφάλεια της αγάπης του χωρίς όρους, αυτή η γυναίκα θα ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αντρες... μην τρέχετε στη δουλειά, στη μαμά σας, στους φίλους σας και στα μπαρ κάθε φορά που υπάρχει μια δυσκολία στο σπίτι. Μείνετε εκεί. Ακούστε τη. Πείτε της πόσο πολύ την αγαπάτε (και κάντε το πειστικά, χρειάζεται να το νοιώθετε). Δείτε μετά τη γυναίκα σας να μεταμορφώνεται και να λάμπει από τρυφερότητα και αγάπη. Σας συμφέρει. Κυρίως όμως σας αξίζει!

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γνώσεις, βιωματικές εμπειρίες, παραδείγματα αληθινά που έχω ζήσει προσωπικά αλλά και μέσω φίλων και γνωστών μου. Θα ήθελα μαζί να ξαναβρούμε το μονοπάτι που οδηγεί στην αγάπη και στην πιο υπέροχη σχέση του κόσμου. Την δική σας σχέση!

Με χαρά θα μοιραστώ όσα γνωρίζω σε κάθε θέμα που χρειάζεστε υποστήριξη και βοήθεια, δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά σας, θέλω όμως πολύ να ακούσω όσα έχετε να πείτε.

Κάθε πρόβλημα πάει αγκαλιά με τη λύση του.


Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach