9/2/10

Ολοι θέλουν να κάνουν μια όμορφη και ικανοποιητική σχέση. Γυναίκες και άντρες

Καθημερινά ακούω γυναίκες να παραπονιούνται ότι "δεν υπάρχουν πια άντρες". Καθημερινά βλέπω άντρες που δυσκολεύονται να εκφράσουν την βαθειά επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια αληθινά όμορφη και ικανοποιητική σχέση.

Γυναίκες και άντρες, επιτυχημένοι επαγγελματικά ή μη, όμορφοι ή λιγότερο όμορφοι, άνθρωποι παντού γύρω μας ψάχνουν την ευκαιρία να βιώσουν τον έρωτα, την σύνδεση, το μοίρασμα, την πληρότητα μιας σχέσης. Ολοι έχουμε ανάγκη να βιώσουμε και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, σε εκείνον ή σε εκείνη, στο πιο δικό μας άνθρωπο.
Τι μας σταματάει λοιπόν από το να ζήσουμε αυτή την υπέροχη εμπειρία με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι γύρω μας να είναι μόνοι τους, αλλά ακόμα κι αν βρίσκονται μέσα σε μια σχέση ή ένα γάμο, να μην αισθάνονται ευτυχία και πληρότητα;

Τι μετατρέπει τον έρωτα σε καταπίεση και δυστυχία; Γιατί εκείνος ή εκείνη που κάποτε μας φαινόταν ιδανικός σύντροφος, τώρα έχει αυτή την έκφραση αδιαφορίας, μνησικακίας ή ζήλειας; Γιατί όλοι φαίνεται να ασχολούνται με τον εαυτό τους και να αδιαφορούν για τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου που ζει μαζί τους, δίπλα τους;

Το πιο σημαντικό εμπόδιο για να συνδεθείς με κάποιον σύντροφο είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Και αυτό συμβαίνει γιατί πραγματικά οι γυναίκες και οι άντρες είναι διαφορετικοί. Ο τρόπος που επικοινωνούν, ο τρόπος που συνδέονται ακόμα και ο τρόπος που απολαμβάνουν και αντιλαμβάνονται την αγάπη είναι διαφορετικός.

Κάποιος αντιλαμβάνεται οτι αγαπιέται όταν λαμβάνει δώρα, κάποιος όταν τον παίρνουν αγκαλιά, κάποιος άλλος έχει ανάγκη την ερωτική επαφή για να βιώσει αγάπη και σύνδεση. Κάποιος άλλος έχει ανάγκη να μιλήσει ελεύθερα και να γίνει κατανοητός, χωρίς καυγάδες και γκρίνια... Ποιός είναι ο δικός σας τρόπος για να νοιώσετε ότι αγαπιέστε;

Τι θα γινόταν εάν υπήρχε ένα βιωματικό σχολείο σχέσεων από το οποίο όλοι θα έπρεπε να αποφοιτήσουν για να μπορούν να δημιουργήσουν την σχέση των ονείρων τους και μια οικογένεια που θα λειτουργούσε συνεχώς απολαυστικά και με πληρότητα για την υπόλοιπη ζωή τους;

Εάν πράγματι υπήρχε το βιωματικό σχολείο σχέσεων ως μέρος της υπόλοιπης παιδείας που αναγκαστικά λαμβάνουμε από την ηλικία των 5 έως τα 18 χρόνια μας, η κοινωνία μας θα είχε πολύ λιγότερη βία, καταπίεση, άγχος, σύγχυση, φόβο και θυμό.

Στον πυρήνα μας, μέσα στο ίδιο το σπίτι μας, θα αισθανόμασταν επιθυμητοί, θα απολαμβάναμε την επικοινωνία και την κατανόηση, την αποδοχή, την πληρότητα. Θα επαναφορτίζαμε τις μπαταρίες μας στην ίδια την εστία μας, στην πηγή, για να έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε θαύματα και έξω από αυτή.

Δυστυχώς όμως, τέτοιο σχολείο δεν προβλέπεται ακόμα να ενταχθεί στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, και οι κοινωνίες παγκοσμίως βιώνουν την μοναξιά και τον θυμό. Και ο θυμός εκφράζεται σε όλα όσα κάνουμε. Στην δουλειά, στα παιδιά, στους γονείς και τους φίλους μας, κυρίως όμως έναντι του συντρόφου μας τον οποίο θεωρούμε υπαίτιο για όσα αισθανόμαστε.

Ο θυμός κρύβει πίσω του τον πόνο που προκλήθηκε από μια συμπεριφορά, μία απόφαση, ένα γεγονός, μία συζήτηση. Θυμώνουμε γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την αγάπη. Φοβόμαστε και θυμώνουμε γιατί πονάμε από την πιθανή απώλειά της. Στην συνέχεια αισθανόμαστε τύψεις και ενοχές. Και ξαναθυμώνουμε. Είναι ένας φαύλος κύκλος μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εκφράσουμε και να τελειώσουμε μ'αυτό!

Υπάρχει λύση;

Υπάρχει! Υπάρχουν τρόποι να κατανοήσουμε πρώτα τον εαυτό μας και έπειτα τον σύντροφό μας και επιτέλους υπάρχει τρόπος να εκφράσουμε τις αλήθειες μας, τους φόβους μας, την αγάπη μας, την τρυφερότητά μας. Υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε για τις ανάγκες μας και να απολαύσουμε την πλήρη κάλυψή τους (και κυρίως με τον τρόπο που χρειαζόμαστε εμείς) από τον πιο δικό μας άνθρωπο. Τον σύντροφό μας. Τον ερωτικό παρτενέρ μας. Τον πατέρα ή την μητέρα των παιδιών μας.

Αξίζει τον κόπο να βρούμε τον χρόνο να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να αντιληφθούμε τις βασικές μας ανάγκες, να τις προσδιορίσουμε, και να ορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να αγαπηθούμε. Και στη συνέχεια να επικοινωνήσουμε αυτά τα νέα στον άνθρωπο δίπλα μας. Να μοιραστούμε αυτά τα "μυστικά" μας ώστε να απολαύσουμε την πιο τρυφερή και υπέροχη αγάπη από τον σύντροφό μας. Οταν συμβεί αυτό, είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε την αγάπη μας σε εκείνον, να καλύψουμε τις δικές του ανάγκες, με τον δικό του τρόπο, ακριβώς όπως εκείνος επιθυμεί να αγαπηθεί.

Κάθε άνθρωπος αξίζει την αγάπη. Την αγάπη χωρίς όρους. Αν μια γυναίκα αγαπούσε τον άντρα της χωρίς όρους... ο άντρας αυτός δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ. Συνήθως όμως οι γυναίκες αποφασίζουν να αγαπήσουν τα παιδιά τους χωρίς όρους, πιστεύοντας ότι μόνο εκείνα δεν θα τις εγκαταλείψουν ποτέ (δεν σκέφτονται όμως ότι με την ενηλικίωσή τους τα παιδιά θα φύγουν... και εκείνες θα μείνουν με τον σύντροφό τους).
Αν ένας άντρας δεν απειλούσε τη γυναίκα του με εγκατάλειψη, εάν άντεχε να μείνει, να επικοινωνήσει και να προσφέρει την ασφάλεια της αγάπης του χωρίς όρους, αυτή η γυναίκα θα ήταν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Αντρες... μην τρέχετε στη δουλειά, στη μαμά σας, στους φίλους σας και στα μπαρ κάθε φορά που υπάρχει μια δυσκολία στο σπίτι. Μείνετε εκεί. Ακούστε τη. Πείτε της πόσο πολύ την αγαπάτε (και κάντε το πειστικά, χρειάζεται να το νοιώθετε). Δείτε μετά τη γυναίκα σας να μεταμορφώνεται και να λάμπει από τρυφερότητα και αγάπη. Σας συμφέρει. Κυρίως όμως σας αξίζει!

Μέσα από αυτό το ιστολόγιο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας γνώσεις, βιωματικές εμπειρίες, παραδείγματα αληθινά που έχω ζήσει προσωπικά αλλά και μέσω φίλων και γνωστών μου. Θα ήθελα μαζί να ξαναβρούμε το μονοπάτι που οδηγεί στην αγάπη και στην πιο υπέροχη σχέση του κόσμου. Την δική σας σχέση!

Με χαρά θα μοιραστώ όσα γνωρίζω σε κάθε θέμα που χρειάζεστε υποστήριξη και βοήθεια, δεν με ενδιαφέρει η ταυτότητά σας, θέλω όμως πολύ να ακούσω όσα έχετε να πείτε.

Κάθε πρόβλημα πάει αγκαλιά με τη λύση του.


Μάρια Λαουτάρη
Relationship Coach

8 σχόλια:

ithia2003 είπε...

Ειναι πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθετησή σου, αλλα το κομματι "ανευ ορων" ειναι ακανθωδες σημείο. Η ψυχολογια μας εχει διδαξει οτι ο ανθρωπος εχει εμφυτο το συναισθημα του ανικανοποιητου, εχει αναγκη για διαρκως περισσοτερα, ειναι και αυτο κομματι της εξελιξης, την οποια πολυ σωστα αναφερεις. Που σημαινει οτι μια αγαπη "ανευ ορων" αφηνει, αφ' ενος, πολυ μικρο περιθωριο για εξελιξη της σχεσης, αφ' ετερου πολυ μεγαλο βαρος στον εαυτο σου. Οτιδηποτε δινεται "ανευ ορων" σημαινει οτι ανεβαζει κατι αλλο πάνω απο τον εαυτό μας και η εμπειρια μου εχει δειξει οτι αυτη ειναι μια καταδικασμενη κινηση, τουλαχιστον οταν ειναι μονοπλευρη. Υπαρχει παντα η περιπτωση να πετυχεις μια εκατεροθεν παραδοση "ανευ ορων" αλλα ο μονος τροπος για να το διαπιστωσεις αυτό ειναι να ριξεις τις αμυνες σου πρωτος και να ελπιζεις στην ευγενή ανταποκριση του εταιρου μελους. Και εδω προκυπτει το προβλημα, μια και μια απο τις αδυναμιες της ανθρωπινης φυσης ειναι να θεωρεί τα κεκτημένα, δεδομένα. Που σημαίνει οτι η αποδοχή ενος δικαιωματος/ προτερήματος, δεν σημαίνει απαραίτητα και ανταπόδοση.

Με ολη αυτή την εισαγωγή, δεν θέλω απαραίτητα να αναιρέσω αυτά που γραφεις. Ισα- ισα θελω να τα υποστηρίξω γιατι κατα βάθος τα πιστευω και εγω. Απλα υπαρχει μια πολύ λεπτή ισορροπια, ενα πρωτόκολλο, αν θες, στο ερωτικό παιχνίδι που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμενου να φτασεις στο επιπεδο της ολοκληρωμενης σχεσης το οποιο περιγραφεις. Αν τα δυο μελη ενος ζευγαριού δεν αλλαζουν ταυτόχρονα, τοτε ακομα και Δαλαι Λαμα να γινεις η σχεση ειναι καταδικασμενη. Οποτε το self improvement ειναι η μια οψη του νομισματος και ειναι πολυ σημαντική αλλά πρεπει παντα να εχεις και το ενα ματι στραμμένο στο τι κανει η αλλη πλευρα.
Αλλιως κινδυνεύεις να δεις ολη τη δουλεια που εχεις κανει με τον εαυτο σου, να ακυρώνεται απο μια κινηση του αλλου, κανοντας σε να αισθανθείς απλά "κοροϊδο". Νο?

Marea Laoutari / Life & Relationship Coach είπε...

Καταρχήν, σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου με το οποίο μάλιστα συμφωνώ απόλυτα. Έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες. Και μου δίνει και πάλι την δυνατότητα να αναφερθώ στο... "που κρύβεται η αγάπη... πίσω από τι...;"

Η άνευ όρων αγάπη πιστεύω ότι είναι η μοναδική αληθινή αγάπη. Αν σταματήσουμε να ονομάζουμε την επιθυμία, την συμπάθεια, την ερωτική έλξη, την συντροφικότητα, την επικοινωνία και πολλά άλλα... "αγάπη" τότε ο μόνος όρος που θα την χαρακτήριζε είναι αυτός. Αγάπη ίσούται με άνευ όρων. Με... χωρίς προυπόθεση άλλη. Με ατόφιο υλικό.

Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι αντιδρούμε σε οτιδήποτε λιγότερο από αυτό. Αν "κάνεις" οτι αγαπάς ένα μωρό... ή έναν σκύλο... και αυτό δεν είναι αληθινό... πιστεύεις ότι θα σε κοιτάξει με εμπιστοσύνη; Αντιλαμβάνεται μια χαρά εάν το εννοείς και πως το εννοείς. Δεν είναι χαζό ούτε το μωρό ούτε ο σκύλος. Ξέρει.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρούμε (συνήθως) ότι μόνο οι γονείς μας μπόρεσαν να μας αγαπήσουν έτσι. Και λέω "συνήθως" γιατί υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που ποτέ δεν την ένοιωσαν αυτή την αληθινή αγάπη, γιατί ακόμα και οι γονείς τους έθεσαν πολλούς όρους για να τους αγαπούν.

Πόσες φορές άκουσες τη μητέρα σου (τη στιγμή που έκανες μια βλακεία, κάτι κακό ή δεν ήσουν καλή μαθήτρια) να σου λεει. ΕΓΩ, Σ'ΑΓΑΠΩ! ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

(Εγώ θυμάμαι μονίμως να μην με αγαπάνε αν δεν ήμουν η καλύτερη σε όλα!)

Πραγματικά πιστεύω ότι στην αγάπη δεν υπάρχουν όρια, ούτε "πρέπει" ούτε "εαν και εφόσον... τότε και εγώ θα σ'αγαπάω".

Είναι ο τρόπος που κανονικά ο Θεός θα έπρεπε να μας αγαπάει (και με τον όρο Θεός εννοώ οτιδήποτε Ανώτερο κάποιος πιστεύει).

Στην αγάπη δεν μπορούν να υπάρχουν όρια και κανόνες. Είναι όλα.

Αυτά τα οποία μου λες, είναι τόσο αληθινά και γι αυτό συμφωνώ απόλυτα με το σκεπτικό σου. Ομως κρύβουν πίσω τους ένα σωρό άλλα θέματα. Θέματα σημαντικότητας, ασφάλειας, σύνδεσης, ανάπτυξης, συμμετοχής... Έχω την αίσθηση ότι δεν μιλάς για την αγάπη... αλλά για τις ανάγκες που χρειάζεται να έχεις καλύψει για να φτάσεις εκεί.... Αν λοιπόν σου έλεγα ότι κάποιος μπορούσε να σου καλύψει τις υπόλοιπες 5 ανάγκες σου... πες μου... θα τον αγαπούσες ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ;

Ας δούμε και το αντίθετο. Εάν αγαπάς τον άντρα σου, αλλά εκείνος στην ανάγκη σου για ανάπτυξη και σημαντικότητα δεν μπορεί να σε καλύψει... είναι πιο δίκαιο για την σχέση να επικοινωνήσετε και να συμφωνήσετε με ποιούς τρόπους θα μπορούσε να καλύψει εκείνες τις ανάγκες. Και μάλιστα με τρόπο που εσύ τον αντιλαμβάνεσαι, το βιώνεις, το αισθάνεσαι. Πιστεύω ότι εάν ξεκαθαρίσεις μέσα σου ποιές ανάγκες χρειάζεται να καλύψει ο σύντροφός σου και το κάνει... δεν θα νοιώθεις καθόλου "κορόιδο" που τον αγαπάς με όλη σου την ψυχή. Ισα-ίσα... θα χαίρεσαι που το κάνεις.

Η αγάπη είναι η πλατφόρμα πάνω στην οποία πολλά μπορούν να χτιστούν. Δεν μπορεί να βρωμίσει, να γίνει ομιχλώδης, να εξαφανιστεί. Γιατί είναι η βάση. Είναι η ίδια η ζωή. Εάν καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε με τον εαυτό μας και τον σύντροφό μας όλα τα υπόλοιπα πεδία στα οποία δεν λαμβάνουμε αρκετά... τότε η αγάπη εμφανίζεται ατόφια, πεντακάθαρη και χωρίς όρους.

Σήμερα εσύ και εγώ... ΖΟΥΜΕ, εχουμε επιβιώσει απλά και μόνο γιατί κάποιος μας αγάπησε αρκετά και φτάσαμε ως εδώ.

Δεν διαφωνώ σε τίποτα, ούτε σε μία λέξη σου. Πιστεύω όμως ότι η αγάπη είναι η πιο δυνατή ενέργεια, όλοι την έχουμε, όλοι μπορούμε να την δώσουμε και μάλιστα χωρίς όρους, όταν αισθανθούμε ασφάλεια, σημαντικότητα, σύνδεση, ποικιλία, ανάπτυξη και συμμετοχή.

Και πάλι, σε ευχαριστώ για τις όμορφες και υγιείς σκέψεις σου.

Μάρια

Unknown είπε...

Αααααχ βρε κορίτσια και αγόρια!! Μόλις βγήκα (με βγάλανε) από μία σχέση 6 μόλις μηνών. Όπου όλα έδειχναν υπέροχα για μένα αλλά και κατά δήλωση του ετέρου ημίσεος. Ας καταθέσω μερικά facts!!
"είσαι ο έρωτας της ζωής μου"
"είσαι ο άντρας που θέλω να κάνω παιδί μαζί του"
θέλω να ζω τη κάθε μου στιγμή μαζί σου"
"έχουμε γεννηθεί ο ένας για τον άλλο" κλπ κλπ..

Χωρίς διάθεση για υπερβολή ένα πρωϊνό χωρίς καμμιά εξήγηση εξαφανίστηκε..
Δηλώνω κατηγορηματικά ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν είχε μεσολαβήσει που να είχε πέσει στην αντίληψή μου και να δικαιολογεί μια τέτοια συμπεριφορά!
Επίσης δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν είχε προκύψει κάποιο θέμα που να είχε τεθεί από τον άνθρωπο αυτό ως θέμα που την ενοχλούσε και ήθελε επίλυση.

Τα πρώτα συναισθήματα είναι πολύ έντονα και ποικίλα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου!!! θρηνώ αυτήν την απώλεια και προσπαθώ να εξηγήσω τι συμβαίνει!!
Στη συνέχεια με κυρίευσε η ανάγκη για εκδίκηση! Είμαι τόσο πληγωμένος! Νοιώθω ότι κάποιος με εκμεταλλεύτηκε και άλωσε το είναι μου. Στη συνέχεια με πέταξε σαν σκουπίδι. Είμαι σε σύγχυση και προσπαθώ να βάλω τα κομμάτια μου σε μία τάξη..

θέλω στήριξη..

p.s πόσο αντικειμενικά είναι αυτά που γράφω; Όσο το είδωλό σας στον καθρέπτη αντιπροσωπεύει την μορφή σας.

Από καρδιάς
Νίκος

Marea Laoutari είπε...

Αγαπητέ φίλε Νίκο! Πόσο χαίρομαι που ένας άντρας υπάρχει στην παρέα μας! Σε ευχαριστούμε που ένας λεβέντης ήρθε να μιλήσει για μια γυναίκα που έφυγε από τη ζωή του και τον πλήγωσε.
Για να σου δώσω την λύση στο θέμα και να έχεις ολόκληρη την εικόνα, θα χρειαζόμουν κανονικά περισσότερες λεπτομέρειες, και θα το βρίσκαμε αυτό το καταραμένο "γιατί".
Εχω περάσει αυτό που περνάς... και ξέρω πως αισθάνεσαι. Αισθάνεσαι αυτό που κάθε υγιής άνθρωπος θα ένοιωθε. Πολύ φυσιολογικό.
Πιστεύω ότι σημάδια υπήρχαν (πάντα υπάρχουν). Την κοπέλα δεν την γνωρίζω για να σου πω με ποιον τρόπο επικοινωνούσε τα σημάδια της. Μπορεί και μέσω απόλυτης σιωπής.... (συμβαίνει και αυτό καμμιά φορά. Κυρίως οι γυναίκες αρέσκονται στις... σιωπές που σημαίνουν περισσότερα από 1000 λέξεις).
Άπλά από την φάση "είσαι ο άντρας της ζωής μου και θέλω να κάνω τα παιδιά μου μαζί σου" σε πήγε στην απόλυτη κενότητα και την απουσία. Είσαι μπερδεμένος, πολύ θυμωμένος, νοιώθεις ότι σε εκμεταλλεύτηκαν. Και καλά κάνεις και τα νοιώθεις όλα αυτά.

Αν η κοπέλα ήταν υγιής πνευματικά (και δεν το αμφισβητώ) είτε συνέβη κάποιο γεγονός (μπορεί και μια ατάκα που να είπες και να την ενόχλησε) και να μην στο είπε ποτέ. Κάτι, ΣΙΓΟΥΡΑ συνέβη... απλά δεν το συζήτησε μαζί σου.

Θυμάσαι να συνέβη κάτι που να την κάνει να αντιδράσει, να στεναχωρηθεί... να αλλάξει με οποιονδήποτε τρόπο;

Αν μπορείς κάτι να εντοπίσεις (Ακόμα κι αν δεν άνοιξε συζήτηση μαζί σου για το θέμα) ίσως να είναι το κλειδί του μυστηρίου.

Τα ζευγάρια χωρίζουν γιατί όταν προκύπτει κάτι μικρό ή μεγάλο, δεν ξέρουν να το συζητήσουν, δεν ξέρουν πως να το πουν. Το κρατάνε μέσα τους.. .κι αυτό μεγαλώνει, διογκώνεται, στο τέλος γίνεται ασήκωτο φορτίο και προτιμούν την φυγή από την αντιμετώπιση. Φυγή προς την ασφάλεια του γνωστού (ακόμα κι αν αυτό σημαίνει γυρνάω πίσω στην μοναξιά).

Σκέψου λιγάκι αν υπήρχε "κάτι" έστω και μικρό κατά τη γνώμη σου.

Αν αποκλείσουμε αυτό το "κάτι"... τότε μιλάμε για περίπτωση κοπέλας που έχει θέμα ψυχικής υγείας (και πίστεψέ με.... σπάνια συμβαίνει αυτό).

Τώρα, περα από το να βρεις το γιατί που σε βασανίζει (και το καταλαβαίνω) σημαντικότερο είναι πως θα πετάξεις τον θυμό... για να εμπιστευτείς την όμορφη καρδιά σου στα χέρια μιας άλλης γυναίκας. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ενας εξαιρετικός τρόπος είναι να πάρεις ένα μαξιλάρι και να το χτυπήσεις μέχρι να βγουν τα πούπουλα (παράλληλα... νοιώσε ελεύθερος να μιλήσεις όσο βρώμικα τραβάει η ψυχή σου για την κοπέλα που σε πλήγωσε. ΠΕΣ ΠΕΣ ΠΕΣ ΠΕΣ οτι θες! ΠΕΣ ΤΑ ΟΛΑ! Βρίσε την όσο θες και κάνε το μαξιλάρι πούπουλο!) Θα δεις ότι μετά... θα νοιώσεις υπέροχα. Δεν βρίζεις εκείνη... ΒΓΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΘΥΜΟ (που μεταξύ μας, άχρηστος σου είναι... δεν τον χρειάζεσαι στη ζωή σου!) Δωσ του να καταλάβει!!! :)

Εάν θέλεις κάτι να συζητήσεις με περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείς να επικοινωνήσεις και στο προσωπικό μου email / marealt@otenet.gr

Να είσαι καλά. Μαθήματα είναι αυτά. Ολα θα πάνε μια χαρά. Αλήθεια σου λεω. Πολύ σύντομα, θα χαμογελάς πιο πολύ από παλιά. Γιατί άλλη μια σπουδαία εμπειρία κέρδισες (και κυρίως μέσα από πόνο μαθαίνουμε σ'αυτή τη ζωή).

Μάρια Λαουτάρη

Μάρια Λαουτάρη είπε...

Για τον Νίκο

Θα ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο..

Αυτή τη στιγμή, σε ποια φάση συναισθηματική βρίσκεσαι;

Είσαι θυμωμένος ή πληγωμένος;

Καταλαβαίνω από το μήνυμά σου ότι η πρώτη σου αντίδραση ήταν να πληγωθείς...

Αυτό σημαίνει ότι η πιο σημαντική ανάγκη στην ζωή σου είναι η ΑΓΑΠΗ & ΣΥΝΔΕΣΗ.

Οι άνθρωποι που έχουν αρχική αντίδραση τον Θυμό και την Εκδικητικότητα είναι γιατί η πρωταρχική ανάγκη στη ζωή τους ειναι η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Σου στέλνω πολύ θετική ενέργεια... και να θυμάσαι ότι δεν υπάρχουν άλυτα μυστήρια σε αυτή τη ζωή... (ίσως κάπου αλλού στα πιο πάνω επίπεδα να υπάρχουν. Εδώ, οχι.)

Μάρια Λαουτάρη

Unknown είπε...

Μαρια ειμαι πληγωμενος

την ΑΓΑΠΩ

ηταν ο ανθρωπος μου η ζωη μου

ευχαριστω

Μάρια είπε...

Της μίλησες; Συζήτησες μαζί της ποιο είναι το θέμα που αποφάσισε να φύγει; Πριν πόσο καιρό χωρίσατε;

Ανώνυμος είπε...

χωρίς καμμιά εξήγηση εξαφανίστηκε.
Είμαι τόσο πληγωμένος!
"αγάπη"

Στην αγάπη δεν μπορούν να υπάρχουν όρια και κανόνες. Είναι όλα.

Αααααχ

Από καρδιάς
Νίκος